Στα ίχνη του Αγιάσματος του Μπαλουκλή

You will be redirected to the new page in

seconds

Είχα κάνει μια προσπάθεια το καλοκαίρι να επισκεφτώ την εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής ή Παναγίας της Μπαλιουκλώτισας σε ένα προάστιο της Πόλης, μα μέτα από ώρες αναζήτησης δεν κατάφερα να την βρω. Με τον καιρό ξέχασα κιόλας αυτήν την ανεπιτυχή προσπάθεια. Μετά όμως την επίσκεψη στο Άγιασμα του Αγίου Δημητρίου (δες εδώ), άνθισε μέσα μου η επιθυμία να ξαναπροσπαθήσω. Φυσικά μόνος μου ήξερα ότι δύσκολα θα την έβρισκα, έτσι λοίπον αυτήν την φορά ήρθε και η Duygu μαζί. Τελικά όντως αποδείχτηκε πως μόνος μου δεν θα το έβρισκα με τίποτα. Αν και είναι ίσως το πιο διάσημο Άγιασμα της Πόλης, είναι σχεδόν ακατόρθωτο για κάποιον που δεν μιλά καθόλου τούρκικα και είναι χύμα στο κύμα να το βρει. Αφού ρωτήσαμε κάμποσες φορές και περάσαμε ακόμα και μέσα από ένα τεράστιο μουσουλμανικό νεκροταφείο, τελικά καταφέραμε να το βρούμε!

Πέρασμα μέσα αό τεράστια μουσουλμανικά κοιμητήρια

Το πρώτο πράγμα που μας έκανε φοβερή εντύπωση ήταν πώς οι πλάκες στον αυλόχωρο ήταν στην ουσία ταφόπλακες. Πατούσαμε πάνω σε

Αφιερωμένη στον Μπαμπίνο....

You will be redirected to the new page in

seconds

Περπατώντας τις προάλλες κοντά στο Beyoğlu, καθ΄οδόν για νυχτερινό φαγοπότι (ναί! ...στην Πόλη τρώω και μετά την δύση του ηλίου!), είδα το παρακάτω λεωφορείο και αμέσως ο νούς μου ταξίδεψε πολλά χρόνια πίσω. Σκέφτηκα τον Μπαμπίνο μας και τα τραγούδια του

Εκεί ψηλά.....

You will be redirected to the new page in

seconds

Η μέρα ήταν ηλιόλουστη, η διάθεση μου για βόλτες και περιήγηση όπως πάντα στο ζενίθ. Κατηφόρησα λοιπόν κατά τον Γαλατά και αφού χάζεψα λιγάκι στις βιτρίνες τις κιθάρες και ήπια έναν υγιέστατο, φρεσκοστημένο χυμό ροδιού, βρέθηκα στον πύργο του Γαλατά! Ευτυχώς είχα ξεκινήσει νωρίς και δεν είχε πολύ κόσμο, γιατί από κάποια στιγμή και μετά η αναμονή για να ανέβει κανείς πάνω, είναι λίγο εκνευριστική.

Ο πύργος του Γαλατά

Πλήρωσα το εισητήριο μου και αφού περίμενα λίγο ακόμα, τελίκα έφτασε και η σειρά μου να μπω στο ασανσέρ.

Αχ γλυκειά μου Πόλη!

You will be redirected to the new page in

seconds

Είχα πολλές φορές σχεδιάσει να επισκεφτώ τον πύργο του Λεάνδρου ή πύργο της παρθένας (διαλέγεις ποιά εκδοχή του μύθου σου ταιριάζει) ή απλά στα τούρκικα kiz kulesi, αλλά διαρκώς το ανέβαλα. Τις προάλλες όμως τελικά κατάφερα να φτάσω ως εκεί.

Δεν θα ασχοληθώ με την ιστορία του πύργου. Εξάλλου στο διαδίκτυο μπορεί κανείς να βρει πολλές πληροφορίες. Με ενδιέφερε πιο πολύ να ξεφύγω λιγάκι από το βουητό της Πόλης και να περάσω ένα ωραίο απόγευμα.
Είχαμε την τύχη να πάμε με την Duygu λίγο πρίν δύσει ο ήλιος και δικαιωθήκαμε για αυτή την επιλογή!Πήραμε το καραβάκι και

Ο Άγιος Δημήτριος θαυματουργεί και για τους Τούρκους

You will be redirected to the new page in


seconds

Έχοντας δει τα περισσότερα αξιοθέατα της Πόλης, ξεκίνησα να επισκέπτομαι μέρη λιγότερο τουριστικά μα το ίδιο ή και περισσότερο εντυπωσιακά. Έτσι λοιπόν ένα πρωινό Σαββάτου, επισκέφτηκα την Ξηροκρήνη-Kuruçeşme και συγκεκριμένα την εκκλησία του Αγίου Δημητρίου. Ευτυχώς που επέλεξα εκείνη την μέρα, γιατί μόνο τα Σάββατα διεξάγεται Θεία Λειτουργία.

Η είσοδος της εκκλησίας

Το προάστειο της Ξηροκρήνης από ψηλά. Όλο ομορφιά και γαλήνη

Ο ναός του Αγίου Δημητρίου είναι χτισμένος πάνω στα ερείπια αρχαίου ιερού της θεάς Δήμητρας ή ίσως και της Ίσιδος και χρονολογείται στα μέσα του 15ου αιώνα. Με την πάροδο του χρόνου κατέρευσε και η παράδοση λέει ότι