Η απόλυτη Βοσπορινή βαρκάδα

You will be redirected to the new page in

seconds

Οι βαρκάδες στον Βόσπορο, είτε πρόκειται για πρωινές είτε για βραδινές, είναι πάντα απολαυστικότατες. Εκτός των άλλων, πάντα προσφέρουν τονωτικές στιγμές, ξεκουράζοντας από την βαβούρα της μεγαλούΠολης.
Τους καλοκαιρινούς μήνες και συγκεκριμένα κάθε Σάββατο δίνεται στους εραστές του Βοσπόρου η ευκαιρία για μια κρουαζιέρα μεγίστης απόλαυσης. Μια κρουαζιέρα που ξεφεύγει από τα τουριστικά στερεότυπα της μίας ώρας. Εγώ την ονομάσα:η απόλυτη Βοσπορινή βαρκάδα! Ώρα αναχώρησης είναι στις 17:30 το απόγευμα από το Bostanci και πιάνοντας διάφορα λιμάνια, το πλοίο τελειώνει το ταξίδι του πάλι εκεί στις 01:00 μετά τα μεσάνυχτα! Τι περισσότερο θα μπορούσε να ζητήσει κανείς;
Το εισιτήριο αγοράζεται ξεχωριστά για αυτήν και μόνο την διαδρομή στην τιμή των 20 λιρών. Η βαρκάδα περιλαμβάνει φυσικά μουσική. Στην αρχή με επιλογές ενός dj μα έπειτα με ζωντανή μουσική. Το κέφι είναι δεδομένο.

Το πλοίο στο Μποστάντζι με το όνομα του θρυλικού...

Bariş Manco...ένας καλλιτέχνης με όλη την σημασία της λέξης

Με τα Πριγκηπονήσια απέναντί μας, με σύμμαχο το τέλειο καιρό...

...και με τους γλάρους πάντα μαζί μας, η βαρκάδα ξεκινά!!!

Ανάλογα στο σημείο που βρισκόμασταν με το πλοίο, υπήρχαν τα ανάλογα τραγούδια, αφιερωμένα στις τοποθεσίες. Αυτό δημιούργησε αμέσως μια όμορφη και πολύ κεφάτη ατμόσφαιρα. Αλκοόλ δεν υπήρχε φυσικά για κατανάλωση εκτός από μερικούς ''ψαγμένους'' μεσήλικες που είχαν προνοήσει να φέρουν κρυφά τις μπυρίτσες τους. Μου φάνηκε πολύ αστείο να βλέπω τα μικρά-μεγάλα παιδιά, αυτούς τους 40άρηδες και 50άρηδες να πίνουν στα μουλωχτά.

Οι χωροί ξεκίνησαν σχεδόν αμέσως

Βλέποντας τους ουρανοξύστες που ξεπηδάνε παντού σαν τεράστια μανιτάρια

Οι στάσεις στην Βοσπορινή κρουαζιέρα είναι Kadıköy, Eminönü, Üsküdar, Beşiktas, Rumeli Kavağı και Anadolu Kavağı. Η προσέλευση των επιβατών δεν ήταν και πάρα πολύ μεγάλη για τα δεδομένα της Πόλης, κάτι που με χαροποίησε γιατί έκανε το κλίμα μεταξύ των επιβατών να μοιάζει πιό παρείστικο.

Το ιστορικό και ένδοξο Haydarpaşa...

...και το μπαλόνι στο Kadıköy που εμένα τουλάχιστον μου φαίνεται κακόγουστο και άνευ ουσίας

Γυρνώντας την πλώρη του καραβιού με κατεύθυνση προς την ευρωπαική πλευρά θαύμασα την είσοδο του Βοσπόρου με την γέφυρα, τα σύγχρονα οικοδομικά επιτεύγματα με τους ουρανοξύστες και το Kız Kulesi, ταυτόχρονα όμως προβληματίστηκα. Είναι εμφανής η εναλλαγή που πραγματοποιείται στο τοπίο της Πόλης. Οι ουρανοξύστες μπορεί εκ πρώτης όψεως να εντυπωσιάζουν και να αντικατοπτρίζουν την δυναμική της σημερινής Τουρκίας, από την άλλη όμως έχουν ήδη αλλοιώσει την εικόνα της Πόλης. Ο προβληματισμός μου δεν είναι σε αυτό που βλέπω....μα σε αυτό που μπορεί να ακολουθήσει στα επόμενα 10-20 χρόνια.

Ομορφιές της Πόλης

Οι δεκάδες ουρανοξύστες εντυπωσιάζουν μα συνάμα με προβληματίζουν

Φτάνοντας στο Εμίνονού...

Με τον Πύργο του Γαλατά από την μιά πλευρά...

...και την εκπληκτική Αγιά Σοφιά και την πανέμορφη Αγιά Ειρήνη από την άλλη.

Μετά το Ούσκουνταρ και το Μπεσίκτας το κέφι ανέβηκε ακόμα περισσότερο μιας και με τον κόσμο που επιβιβάστηκε, ξεκίνησε και η ζωντανή μουσική. Αρχικά μπαλάντες και τραγούδια του Bariş Manco και έπειτα παραδοσιακά και πιό γλεντζέδικα τραγούδια.

To Üsküdar

Tα πανέμορφα σπίτια του Βοσπόρου

Περνώντας κάτω απο την δεύτερη γέφυρα..

...τα αρχοντικά συνεχίζονται

Ανεβαίνοντας τον Βόσπορο με κατεύθυνση την Μαύρη Θάλασσα το τοπίο γινόνταν πιο φυσικό, μεταφέροντάς μου μια γοητεία από άλλες εποχές. Τότε που ο Βόσπορος ήταν ακόμα παρθένος, χωρίς έντονη την ανθρώπινη δραστηριότητα.

Σύγχρονες εικόνες ενός άλλου Βοσπόρου

Κάποια στιγμή ακούστηκε το τραγούδι ikinci bahar που σημαίνει ''Δεύτερη Άνοιξη'' και κάποια μεγαλύτερα ζευγάρια απο 'μένα έπιασαν το υπονοούμενο, σηκώθηκαν και άρχισαν να χορεύουν, τραγουδώντας. Ήταν μια δυνατή εικόνα που χαράκτηκε στον νού μου.

Δεύτερη άνοιξη.....γιατί η ζωή είναι γλυκιά για όλες της ηλικίες!!!

Το Rumeli Kavağı, ένα μικρό ψαροχώρι στα τελειώματα του Βοσπόρου...

...και απέναντι στην ασιατική πλευρά το Anadolu Kavağı

Στις δυό τελευταίες στάσεις μας δόθηκε η ευκαιρία να διαλέξουμε την αποβίβασή μας. Για 2 περίπου ώρες είμασταν ελεύθεροι να περιπλανηθούμε στα ψαροχώρια, να φάμε, να πιούμε και να συνεχίσουμε την διασκέδαση μας. Το Rumeli kavağı μου φάνηκε πιο ερημικό και αφιλόξενο. Επομένως λοιπόν το anadolu kavağı κέρδισε την προτίμησή μου καθώς και η παρέα μου μίλησε με καλύτερα λόγια γι'αυτό.

Βλέποντας στο βάθος την πίσω μεριά της Πόλης με τα ψηλά κτίρια να διακρίνονται.

Πριν ριχτώ στα φαγοπότια σε ένα από τα ταβερνάκια του λιμανιού, κοντοστάθηκα λιγάκι μονάχος στην πρύμνη και κοίταξα τριγύρω. Το μοναδικό τοπίο με τα χρώματα των βουνών, της θάλασσας και του ουρανού, σε συνδιασμό με την απόλυτη ησυχία μου δημιούργησε συναισθήματα γαλήνης και κατάνυξης. Εκεί στα σύνορα του Βοσπόρου με τον Εύξεινο Πόντο, μου φανερώθηκε η γοητεία αυτής της τόσο φιλικής θάλασσας.

Μπροστά μου το τελείωμα του Βοσπόρου!!! Ο Εύξεινος Πόντος ξεκινά

Κατά την 2ώρη παραμονή μας στο γραφικό ψαροχώρι έγινε γαστρονομική μάχη με το ρακί να παρίσταται ως άξιος σύμμαχός μας! Κατά την επιστροφή, όλοι μας καλοφαγωμένοι και καλοπιωμένοι τραγουδήσαμε και χορέψαμε ασταμάτητα. Που καιρός να προλάβω να φωτογραφίσω τα νυχτερινά τοπία. Τα χέρια ήταν περισσότερο απασχολημένα με τις χορευτικές φιγούρες.

To Rumeli hisari, φωταγωγημένο, σε ντούετο με την γέφυρα 

Τόσο όμορφο συναίσθημα να διασκεδάζει κανείς στα στενά του Βοσπόρου, ανάμεσα σε δυό ηπείρους με τις ομορφιές παντού γύρω μου. Καιρό είχα να δώ τόσο αυθόρμητο γλέντι, όλοι να χαμογελάνε και να διασκεδάζουν μεταξύ τους. Πιάνοντας ένα-ένα τα λιμάνια της επιστροφής, οι διάφοροι συνεπιβάτες μας αποχαιρετούσαν, τονιζόντάς μας την τύχη μας. Και πράγματι είμασταν τυχεροί...μπορούσαμε να απολαύσουμε την βαρκάδα ώς το τέλος της. Λίγο μετά τις 01:00 φτάσαμε στην έρημη προκυμαία του Μποστάντζι χορτασμένοι πλέον απο αυτή την τόσο απολαυστική περιπλάνηση στα Βοσπορινά νερά.
Ως ότου έρθει ο χειμώνας ακολουθούν δεκάδες Σάββατα. Ξέρω ότι σε ένα απ'αυτά σίγουρα θα ξαναβρεθώ συνεπιβάτης σε τούτη την απόλυτη Βοσπορινή βαρκάδα. Εσείς άραγε θα είστε εκεί;