Απόδραση στην Καππαδοκία

You will be redirected to the new page in

seconds

Την Πόλη δεν την αλλάζω με τίποτα, μα στην ζωή όλα απαιτούν εναλλαγή και ποικιλία. Εξάλλου είμαι μεγάλη ''ταξιδιάρα'' ψυχή και θέλω διαρκώς να γνωρίζω καινούριους τόπους. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για κάτι το μοναδικό όπως η περιοχή της Καππαδοκίας. Εκεί που η φύση μεγαλουργεί και συνυπάρχει αρμονικά με διάφορα μείγματα πολιτισμών και ανθρώπων. Το ταξίδι στην Καππαδοκία είναι για τους περισσότερους κάτι το ανεπανάληπτο και πολύ ιδιαίτερο. Για 'μένα δε θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Είναι λίγο δύσκολο να σας παρουσιάσω τις εικόνες που αντίκρισα εκεί. Θα προσπαθήσω πάντως να σας παρουσιάσω αντιπροσωπευτικές στιγμές από την φημισμένη Καππαδοκία.
Αφού αφήσαμε την Πόλη τα μεσάνυχτα και οδηγώντας ολάκερη την νύχτα, φτάσαμε την άλλη μέρα στην περιοχή της Καππαδοκίας που καλύπτει μια τεράστια γεωγραφική περιοχή. Η πρώτη στάση μας ήταν στο İlhara, ένα πανέμορφο φαράγγι όπου εκτός των άλλων βρίσκονται πολλές εκκλησίες των πρώιμων χριστιανικών χρόνων. Ήταν τόσο ενδιαφέρον για 'μένα να δώ ελληνική γραφή στις σκαμένες μέσα στα βράχια εκκλησίες.

Πρώιμη χριστιανική τέχνη

Οι τοιχογραφίες μακρυά από τις βλαβερές ακτίνες του ηλίου παραμένουν σε καλή κατάσταση

Για την εκδρομή επέλεξα ένα τουρκικό ταξιδιωτικό γραφείο από την Πόλη και φυσικά η ξενάγηση ήταν στα τούρκικα. Δεν καταλάβαινα και πολλά να σας πώ την αλήθεια αλλά δε με ενδιέφερε και πολύ. Ήμουν περισσότερο σαν ένα μικρό παιδί που αγνοεί τα όσα λένε οι μεγάλοι και παρατηρεί τον κόσμο τριγύρω του από άλλη οπτική γωνιά. Με αυτήν την αθωότητα συνέχισα σχεδόν ολάκερο το ταξίδι.

Στάση για ξεμούδιασμά στο Narligöl, ένα τοπίο που βασιλεύει η απόλυτη σιωπή...

...και μυστηριώδη φυτά διακοσμούν το απόκοσμο τοπίο.

Είχε φτάσει η στιγμή για το πρώτο εντυπωσιακό αξιοθέατο. Η επίσκεψη σε μία από τις πολλές υπόγειες πόλεις. Υπόγεια πόλη....τι μπορεί να σκεφτεί ο καθένας από εσας; Εγώ περίμενα να δω κατί υπόγειο μεν, μικρό διαστάσεων δε. Ευτυχώς έπεσα έξω στις προβλέψεις μου. Το Derinkuyu κυριολεκτικά πρόκειται για μια πόλη στα έγκατα της γής. Οι υπόγειες στοές καλύπτουν μια περιοχή μεγαλύτερη των 9 χιλιομέτρων, σε 7 επίπεδα που φτάνουν σε βάθος τα 60 μέτρα! Εώς και 30000 άνθρωποι μπορούσαν να ζήσουν εκεί κάτω για βδομάδες. Η πόλη διέθετε σύστημα εξαερισμού, αυτόνομες πηγές νερού, στάβλους για τα ζώα, εκκλησίες, νεκροταφείο και ότι άλλο θεωρείται απαραίτητο σε μια πολιτεία.

Η εκκλησία των Αγίων Θεοδώρων στο Derinkuyu και δίπλα η πύλη που οδηγεί στην υπόγεια πολιτεία

Ατελείωτοι λαβύρινθοι προστάτευαν τον πλυθυσμό από τους εισβολείς.

Στα έγκατα της γής. Ήδη στα 50 μέτρα και η κατάβαση συνεχίζεται

Η περιπλάνηση στα ατελείωτα τούνελ της υπόγειας πόλης μου άνοιξε την όρεξη και ευτυχώς μετά την άφιξη στην επιφάνεια της γής, είχε έρθει η στιγμή για το πρώτο γεύμα. Στο Ortahisar εκτός από την πρώτη μου επαφή με την κουζίνα της Καππαδοκίας ήρθα σε επαφή και με τους ανθρώπους της. Λαός πολύ φτωχικός που παλεύει καθημερινά με την σκληρή πραγματικότητα της ζωής μα θα τον δείς πάντα με ένα χαμόγελο στα χείλη που μαρτυρά το πόσο φιλόξενος είναι. Η προσαρμοστικότητα τους σε τούτο το άγριο και σχεδόν από άλλον πλανήτη τοπίο είναι αξιοθαύμαστη. Πήρα μια καλή εικόνα του προβιομηχανικού ανθρώπου και των προσαρμοστικών δυνατοτήτων του.

Εικόνες μιάς άλλης Τουρκίας. Φτωχική μα αυθεντική.

Το όμορφο χωριουδάκι Ortahisar

Το φαγητό λιτό μα πεντανόστιμο. Όλα τα προιόντα ήταν τόσο αγνά και γευστικά όπως σπάνια συναντάμε πλέον στις μεγαλουπόλεις. Για την χώνεψη το πρόγραμμα περιλάμβανε έναν ευχάριστο περίπατο σε απέραντες πεδιάδες γεμάτες αριστουργήματα της φύσης. Στο Paşabağları οι ποικιλία των σχεδίων του ψαμόλιθου ξεπερνά κάθε φαντασία. Καμήλες, δελφίνια, μορφές της Παναγίας είναι μερικοί μόνο από τους σχεδιασμούς που συναντά κανείς.

Οι ''3 ομορφιές''. Σαν μια οικογένεια,το παιδί ακουμπά την μητέρα και ο πατέρας στέκει δίπλα.

Η εξυπηρέτηση του ταξιδιωτικού γραφείου ήταν φοβερή. Σε όλο το ταξίδι μας προμήθευαν με νερά, καφέδες εώς και παγωτά, κάτι που έκανε την περιπλάνηση στις αχανείς εκτάσεις λιγότερο κουραστική.
Το ταξίδι αυτό δεν ήταν εκκλησιαστικού χαρακτήρα μα οργανωμένο από τουρκικό ταξιδιωτικό γραφείο περιλάμβανε όλη την γκάμα των αξιοθεάτων της Καππαδοκίας. Έτσι το επόμενο πρωινό τραβήξαμε για το Hacıbektaş, ένα χωριουδάκι πολύ σημαντικό για τους μουσουλμάνους και πιό πολύ για τους Αλεβίτες, που περιλαμβάνει κάτι σαν παλιό κέντρο για δερβίσηδες, αν κατάλαβα καλά. Παράλληλα είναι και μαυσωλείο καθώς εκεί βρίσκονται αμέτρητοι τάφοι και λείψανα σημαντικών μουσουλμάνων και αγίων.

Όμορφη κατασκευή ταβανιού.9 στρώσεις δίχως κανένα καρφί ή άλλο ενωτικό υλικό συγκροτούν το ταβάνι!

Τάφος ''Αγίου''. Οι μουσουλμάνοι κάνουν ευχές και παρακλήσεις, ακουμπώντας τα χέρια στην πλάκα.

Η διακόσμηση του μαυσωλείου, στηριγμένη σε οικουμενικές αρχές Ιερής Γεωμετρίας.

Οδηγώντας προς τον Avanos κάναμε στάση για γεύμα σε ένα θαυμάσιο εστιατόρειο, το οποίο ήταν κυριολεκτικά σκαμένο στο εσωτερικό ενός βουνού. Πρωτόγνωρη εμπειρία να βρίσκομαι μέσα σε τούτη την σπηλιά, με παραδοσιακό φαγητό Καππαδοκίας και με συνοδεία μουσικής με κανονάκι.

Το τεράστιο εστιατόρειο-σπηλιά με καλό φαγητό και μουσική υπόκρουση

Μιά παρατήρηση που έκανα στον δρόμο ήταν οι τεράστιες αποθήκες που υπάρχουν στην Καππαδοκία. Εκμεταλλευόμενοι της ιδιότητα του εδάφους, οι κάτοικοι έχουν σκάψει εσωτερικά ολόκληρους λόφους, μετατρέποντας τους σε σπηλιές-αποθήκες τεραστίων διαστάσεων. Με φυσικό εξαερισμό και σταθερή θερμοκρασία οι στοές έχουν μετατραπεί σε φυσικά ψυγεία δίχως κανένα κόστος. Από όλη την Τουρκία φέρνουν προιόντα και τα αποθηκεύουν εδώ για μεγάλο χρονικό διάστημα, διατηρώντας τα σε εξαιρετική κατάσταση.

Σύστημα εξαερισμού. Κάτω από το βουνό βρίσκονται τεράστιες αποθήκες!!!

Στο Dervent απόλαυσα το μεγαλείο της φύσης. Η έντονη ηφαιστιακή δραστηριότητα πριν 50 εκατομμύρια χρόνια σε συνδυασμό με τους ισχυρούς ανέμους, την έντονη εναλλαγή θερμοκρασίας και την βροχόπτωση δημιούργησαν ένα ανεπανάληπτο τοπίο που σε παραπέμπει σε άλλους πλανήτες!

Τα βράχια φαντάζουν σαν καμινάδες από άλλους κόσμους.

Εκεί μέσα ζούσαν για πολλούς αιώνες άνθρωποι!

Απίθανο μα πρόκειται για αστυνομικό τμήμα! Αριστερά τα γραφεία και δεξιά τα κρατητήρια!

Το οροπέδιο στο Göreme.Τοπίο μοναδικού κάλλους!

Όπου κι αν κοιτούσα, έβλεπα ένα τοπίο τόσο θαυμάσιο που πραγματικά μου έκοβε την ανάσα!

Το εντυπωσιακό Üçhisar

Στο Ürgüp η συνύπαρξη ανθρώπου και φύσης

Το βράδυ είχε έρθει η στιγμή για μιά τουριστική τουρκική βραδύα. Μπορεί το πρόγραμμα να ήταν λίγο κίτς και άκρως τουριστικό, μα το απόλαυσα. Εξάλλου για τους τουρίστες από όλες τις μεριές του κόσμου, ιδίως Ιάπωνες,ήταν αυτό που πρόσμεναν να δουν, να τραβήξουν φωτογραφίες και να πάρουν αντιπροσωπευτικές εικόνες Τουρκίας πίσω στην χώρα τους.

Δερβίσηδες ξεκίνησαν το καλλιτεχνικό πρόγραμμα

Αναπαράσταση του Kına gecesi kıyafeti

Την επόμενη μέρα επισκεφτήκαμε το εντυπωσιακό μουσείο-πάρκο του Göreme. Εκεί βρίσκονται πάρα πολλές εκκλησίες και μοναστήρια σκαμένα μέσα σε βράχους. Το εσωτερικό σε μερικές εκκλησίες είναι εντυπωσιακό και σε καθηλώνει. Εξαιτίας της απουσίας φωτός τα χρώματα είναι τόσο ζωντανά σα να είχαν ζωγραφιστεί μόλις χθές. Δυτυχώς στους μοναδικούς αυτούς ναούς απαγορεύεται η λήψη φωτογραφιών και έτσι δε μπορώ να μοιραστώ την μεγαλοπρεπή ομορφιά μαζί σας.

Είσοδος εκκλησίας

Το σκάλισμα των βουνών με απλά εργαλεία είναι εντυπωσιακό.

Το πρόγραμμα εκείνης της μέρας εκτός από τις επισκέψεις σε εργαστήρια και μέρη για διάφορα ψώνια είχε και μία τελευταία επίσκεψη στο Çavasın, χωριό που μέχρι σχετικά πρόσφατα οι κάτοικοί του κατοικούσαν μέσα σε σκαλιστά σπίτια στις πλαγιές του βουνού.

Τζαμί αλά Καππαδοκία...

...και το εξωγήινο τοπίο να συνεχίζεται παντού

Σιγά-σιγά πήραμε τον δρόμο της επιστροφής, συνεπαρμένοι από το υπέροχο αυτό ταξίδι. Επιπλέον με εντυπωσίασαν οι παροχές και η εξυπηρέτηση του ταξιδιωτικού γραφείου. Με όλες τις διανυκτερεύσεις, φαγητό, ξεναγήσεις, εισητήρια μουσείων και μετακινήσεις στην τιμή περίπου των 110 ευρώ, παρουσίασε ένα άκρως ανταγωνιστικό πακέτο που δύσκολα αφήνει περιθώρια κακής κριτικής.
Πριν την Άγκυρα απόλαυσα ακόμα μιά στάση σε μια πελώρια λίμνη με αλάτι. Πράγματι εντυπωσιακό να περπατάς πάνω στο ακατέργαστο αλατισμένο χαλί, κοιτώντας την αχανή έκταση μπροστά σου. Μάλλον οι Τούρκοι δεν θα ξεμείνουν ποτέ από αλάτι. Η περιοχή αυτή είναι μόλις η τρίτη μεγαλύτερη στην Τουρκία. Δε τολμώ να φανταστώ την έκταση των υπολοίπων.

Η τεράστια έκταση συλλογής αλατιού...

...και εγώ περιπλανιέμαι σε τούτη την αλατισμένη έρημο!!!

Ο ήλιος άρχισε να δύει και εμείς ακόμα δεν είχαμε φτάσει στον προορισμό μας. Η απόδραση στην Καππαδοκία ήταν καταπληκτική, από την άλλη πλευρά όμως οι ώρες οδήγησης πάρα πολλές και κουραστικές. Η ματιά μου είχε προσυλωθεί στο ηλιοβασίλεμα. Μπροστά μου ο κόκκινος αυτός ήλιος μου έδειχνε την κατεύθυνση που έπρεπε να τραβήξω, ώστε να φτάσω πίσω στην Πόλη. Η αντάμωση μαζί της δεν θα αργούσε πολύ ακόμα...

Πρός την Πόλη