.JPG)
Γιά μήνες παιδευόμουν με τον συγχρονισμό των κειμένων και την μετάφραση (παρεμπιπτόντως οι γνώσεις μου στην τουρκική γλώσσα παραμένουν πενιχρές).
Πρωταγωνίστρια της ιστορίας είναι η Ωραία του Πέραν και μέσα από την ματιά της ξετυλίγεται το κουβάρι των αιώνων με ιστορικά γεγονότα, ανεπανόρθωτες καταστροφές, απλές καθημερινές απολαύσεις μα και ανθρώπινες σχέσεις. Η Ωραία του Πέραν έχει να πεί για όλα όσα είδε και έζησε.
Δείτε την ιστορία της και είμαι σίγουρος πως θα καταλάβετε τις εναλλαγές που με συνεπήραν καθώς επεξεργαζόμουν το θαυμάσιο αυτό υλικό. Θαυμασμός, περιέργεια, λύπη, νοσταλγία, χαρά, θυμός, χαμόγελα, δάκρυα και συγκίνηση. Όλα αυτά και ίσως ακόμα περισσότερα πιθανόν να αισθανθείτε και εσείς παρέα με την Ωραία του Πέραν. Καλή παρακολούθηση λοιπόν φίλοι μου.
Απλά ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίσαι απίστευτος και θα έπρεπε να τιμηθείς για τον κόπο και όλα όσα κάνεις.το μπλόγκ σου είναι πραγματικό στολίδι και απ'τα καλύτερα που έχει τύχει να δω.
Μπορώ να σου παραδεχτώ ότι κι εγώ δάκρυσα βλεποντας το βιντεο σου και πιστεύω ότι άγγιξες πολλές καρδιές.
πολλά πολλά μπράβο και πάλι
Ιωαννα απο Θεσσαλονικη
Θοδωρή ανήμερα Χριστουγέννων σε όλους τος Πολίτες έκανες ένα μεγάλο δώρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓνωρίζω πολύ καλά το μέγεθος της δουλειάς αυτής γιατί κάποτε και εγώ την έκαμνα.
Το αποτέλεσμα είναι θαυμάσιο και αψεγάδιαστο!!!! Τέλειος συντονισός και πολύ καλή μετάφραση,αξίζεις πολλά μπράβο.
Σήμερα σιγουρεύτηκα ότι αγαπάς την Πόλη περισότερο και από εμένα που γεννήθηκα και έζησα 27 ολόκληρα παιδικά και νεανικά μου χρόνια στην ευλογημένη εκείνη γη. Να είσι πάντα καλά και εύχομαι να γράψεις και την χιλιοστή χιλιάδα ανάρτηση σου.
ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ
Γιώργος
Γιώργο μου,ευχαριστώ για όλα.Την δική σου γνώμη την σέβομαι και την λογαριάζω τόσο πολύ.
ΔιαγραφήΚαλές γιορτές και σε σένα
Θοδωρή καταπληκτικό το βίντεο! Έκανες πολύ καλή δουλειά! Σου αξίζουν πολλά συγχαρητήρια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγκινήθηκα πολύ γιατί θυμάμαι στην Θεσσαλονίκη τις λατέρνες και τους λατερνατζήδες από όταν ήμουν μικρή.. δεν νομίζω να υπάρχουν πια!! Η μουσική της λατέρνα έχει κάτι το νοσταλγικό και ο τρόπος που ήταν διακοσμημένες με λουλούδια και εικόνες και μέσα από το μπλογκ σου έμαθα πολλά για την ιστορία της, μέσω του βίντεο!! Σε ευχαριστώ πολύ!! Έκανες ένα όμορφο χριστουγεννιάτικο δώρο σε όλους όσους σε ακολουθούμε!!! Θα το μοιραστώ με τους φίλους μου!! Καλά Χριστούγεννα και Χρόνια πολλά σου εύχομαι!!
Φιλικά, Ισμήνη!
Ισμήνη μου καλησπέρα και χρόνια πολλά σε'σένα και στην οικογένεια σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ξέρεις ότι κι εγώ συγκινήθηκα πολύ.Έπεσαν πολλά δακρύσματα με τις ιστορίες και τα γεγονότα που δείχνει η ανάρτηση.
Παρ'ότι είμαστε μικροί σε ηλικία,είμαστε και τυχεροί γιατί τουλάχιστον προλάβαμε να δούμε τις λατέρνες.Όντως τώρα είναι σχεδόν αδύνατο να τις βρεις.Κι εγώ στο άκουσμα των ήχων της λατέρνας νοιώθω ένα φτερούγισμα μέσα μου.
Σου εύχομαι ότι καλύτερο και σύντομα θα χαλαρώσω λιγάκι επαγγελματικά και θα βρεθούμε και πάλι απο κοντά.
Πολλά φιλιά
Θοδωρής
Για την συμπλήρωση του συγκινητικού αφιερώματος του Θοδωρή, σας συνιστώ να πάτε να διαβάσετε στο διαδίκτυο (στο ρεπορτάζ του «Έθνος» της 10/2/2011) και το άρθρο της Αφροδίτης Ξάνθου με τίτλο «Κι όμως, υπάρχουν ακόμα λατέρνες!», κάντε κλικ πάνω στο:
ΑπάντησηΔιαγραφή< http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22733&subid=2&pubid=53644955 >
όπου μας γράφει σχετικά για τον ANTΩNH NAΣIOΠOYΛO και την λατέρνα, που είναι η «γυναίκα» της ζωής του. Είναι από τους τελευταίους στην Ελλάδα που γνωρίζουν τα μυστικά της, τα 9.000 καρφιά της, τις δυσκολίες της και την υπεραιώνια ιστορία της παρά τα μόλις 38 χρόνια του.
Αντιγράφω εδώ ένα μικρό (ιστορικό) μέρος του άρθρου:
H λατέρνα στην Eλλάδα ήρθε από την Kωνσταντινούπολη. «O Iωσήφ Aρμάος με τον Tζουζέπε Tουρκόνι αγόρασαν γύρω στο 1880 στην Iταλία ένα όργανο που μηχανικά έμοιαζε με τη λατέρνα αλλά εξωτερικά θύμιζε όρθιο πιάνο. Tο τροποποίησαν, του έβγαλαν τη σιδερένια βάση, του έβαλαν λουριά και το έκαναν φορητό», εξηγεί, καθώς θυμάται τις ιστορίες που διηγιόταν για τον παππού του Iωσήφ, ο Tζούλιο Aρμάος. H λατέρνα στην Eλλάδα αγαπήθηκε. Διασκέδαζε και ψυχαγωγούσε. Hταν το βασικό και κύριο μέσο διάδοσης των τραγουδιών την εποχή του Mεσοπολέμου. Στα χρόνια που πέρασαν συνδέθηκε με τη φτώχεια και με την επαιτεία. O κ. Nασιόπουλος υπερασπίζεται την «αγαπημένη» του, λέγοντας χαρακτηριστικά: «H λατέρνα στην Πόλη δεν έβγαινε στον δρόμο. Hταν σε σπίτια ή σε μεγάλα κέντρα στον Bόσπορο. Oταν ήρθε στην Eλλάδα κατά τη διάρκεια των μεγάλων διωγμών βγήκε στους δρόμους για βιοποριστικούς λόγους».
Γειά σου Νίκο μου και σε ευχαριστούμε για το σχόλιο και τις πληροφορίες.Είμαι σίγουρος ότι και οι υπόλοιποι θα διαβάσουν τα όσα έστειλες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ λατέρνες τελικά αρέσουν σε όλους.
Αυτό που αναρωτιέμαι γιατί δεν συμβαίνει είναι:
Μιάς και όλοι την θέλουμε,να βάλουν οι μεγάλοι δήμοι 1-2 ανθρώπους να παίζουν στους δρόμους.Μόνο καλό θα κάνει.Αυτοί οι λατερνατζήδες θα εξασφαλίζονται οικονομικά από τον δήμο.Σιγά τα λεφτά που θα κοστίσουν 2 άνθρωποι.Τόσοι και τόσοι απασχολούνται δίχως να κάνουν κάτι.
Μιλάμε και φωνάζουμε για την κατάσταση των πόλεων μας μα με κάτι τετοια απλά θα ξεκινήσουν οι γειτονιές μας να μοιάζουν και πάλι ανθρώπινες
Έχεις απόλυτο δίκαιο Θοδωρή, αλλά πως να το κάνουμε τώρα ... οι πλανόδιοι μουσικοί, όσο ρομαντισμό και πολιτισμό να κουβαλάνε οι άνθρωποι αυτοί, τους έχουμε - δυστυχώς - συνδέσει στο υποσυνειδητό μας με την φτώχεια και με την επαιτεία. Στην Αθήνα που ζω (περιοχή του Μετς στο Παγκράτι, πίσω από το Καλλιμάρμαρο) μπορεί να μην βλέπουμε πια λατέρνες αλλά εδώ και μερικά χρόνια περνούν κάτω από τα μπαλκόνια μας - ιδίως κάθε Σάββατο και Κυριακή πρωΐ - κυρίως αλλοδαποί μουσικοί με ακορντεόν από χώρες του πρώην Ανατολικού Μπλοκ με όχι μόνο κλασικό ρεπερτόριο (δλδ "τα Κύματα του Δουνάβεως", "Κομπαρσίτα", "Μπέσαμε Μούτσο" κ.ά.), αλλά επίσης και με αρμένικες ή ουγγαρέζικες (τσιγγάνικες) μελωδίες που στην κυριολεξία σου σηκώνεται η τρίχα κάγγελο, με Χατζηδάκι, Ξαρχάκο κλπ. Σε πληροφορώ ότι κανείς δεν βγαίνει έξω να απολαύσει - έστω - τις μελωδίες ... από τον φόβο μπας και επειδή θεωρεί ότι πρέπει να ρίξει - από φιλότιμο - στους μουσικούς κανένα ευρώ ή έστω μισό ευρώ!!! Το ότι τα παιδιά ΔΕΝ βγαίνουν πια να πουν τα κάλαντα, επειδή τα κλεφτρόνια (ημεδαπά ή/και αλλοδαπά) καραδοκούν να τους αρπάξουν τις πενιχρές εισπράξεις και τα κινητά τους,ενισχύει την διαπίστωσή μου ότι οι ψυχρές γειτονιές μας ΔΕΝ θα γίνουν ποτέ ξανά ανθρώπινες, όπως εσύ ονειρεύεσαι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά συγχαρητήρια !Συγκινήθηκα και έκλαψα.Μου λείπουν πολύ τα χρόνια της παιδικής και
ΑπάντησηΔιαγραφήνεανικής μου ηλικίας στην Πόλη.Κάθε εικόνα που έχει σχέση με την πολυαγαπημένη γενέτειρά μου
με αγγίζει αφάνταστα.Αυτή η "Πόλη" είναι μοναδική !
Καλησπέρα Όλγα και καλώς ήρθες στο κλάμπ των δακρύων.Και ποιος δεν συγκινήθηκε και δεν δάκρυσα βλέποντας την ιστορία της Ωραίας του Πέραν,των γεγονότων και των ανθρώπων που υπήρξαν τριγύρω της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Πόλη σίγουρα έχει αλλάξει πολύ,και προς το χειρότερο,από τα χρόνια της παιδικής σου ηλικίας μα σίγουρα παρ'όλα αυτά παραμένει μοναδική.
Να είσαι καλά και να σε ξαναδιαβάσουμε μεσώ σχολίων και πάλι σύντομα.
Χαιρετισμούς,Θοδωρής
Συγκίνηση και μόνο συγκίνηση δημιουργεί η παρακολούθηση αυτού του
ΑπάντησηΔιαγραφήδημιουργήματός σου Θόδωρε. Άργησα λίγο να το παρακολουθήσω [όλο αναβολές
λόγω της διάρκειάς του] αλλά με αποζημίωσες με την γλυκιά συγκίνηση που
αναδυόταν ! Όλοι εμείς, οι κάπως μεγάλοι, κουβαλάμε τόν ήχο της λατέρνας
από τα παιδικά μας χρόνια και είναι λογικό να νοιώθουμε κατ΄αυτό τό τρόπο.
Θυμάμαι, παιδί ακόμα, τήν Πλατεία Βικτωρίας [Αθήνα-10ετία'60] και τούς γύρω
δρόμους να πλημμυρίζουν από τόν γλυκό ήχο της κάθε Κυριακή γύρω στίς 11-12
το μεσημέρι. Θυμάμαι πώς κρεμόμασταν στα παραθύρια να τήν απολαύσουμε και
να ρίξουμε το κέρμα στό δίσκο του λατερνατζή....Αξέχαστες στιγμές !!!!
Σκέπτομαι πολλές φορές αυτά τά παιδιά, που μέ μία ηλεκτρονική συσκευή στα
χέρια, προσπαθούν να επικοινωνήσουν μεταξύ των και περνούν αδιάφορα πλάϊ σου,
χωρίς -πολλές φορές- να αντιληφθούν τόν ήχο καμμιάς ξεχασμένης λατέρνας στό
κέντρο της Αθήνας [ενώ εσύ έχεις μείνει στήλη άλατος,μαγεμένος από τον ήχο της].
Κάνω τότε τήν απλή-απλή σκέψη : τί θά έχουν να θυμούνται όταν μεγαλώσουν ;
Καί με πιάνει μία μελαγχολία για τόν κόσμο που φτιάξαμε και ζούμε !!!!!!!
Φίλε μου, καληνύκτα.
Υ/Γ: Εγώ πάντως έχω κανά δυό κασέττες
με κομμάτια από λατέρνα που έπαιζε
ο μεγάλος καλλιτέχνης της ΑΡΜΑΟ
και παρηγοριέμαι κάπου-κάπου εδώ
στό Ναύπλιο.
Χ ρ ή σ τ ο ς
Καλέ μου Χρήστο, χαίρομαι να σε διαβάσω κι εδώ. Τα σχόλιά σου είναι πάντα υπέροχα, με περιεχόμενο και σ'ευχαριστώ που είσαι εδώ κοντά και παρακολουθείς τα ΧΑΜΠΕΡΙΑ.
ΔιαγραφήΚαλό σου απόγευμα.
Θοδωρής
Καλε μου Θοδωρη, σημερα γνωρισα το blog σου και σε συγχαιρω. Το θεμα σου με τη λατερνα και τη συνυπαρξη των δυο λαων με συγκινησε γιατι ολοι οι καλοπροαιρετοι ανθρωποι ετσι νοιωθουμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟμως να μελετας γεροντα Παϊσιο και να μην ησυχαζεις γιατι οι καιροι ειναι περιεργοι και ισως εκει οι μυρωδιες της πιο ομορφης Πολης συνεπαιρνουν. Να εισαι παντα ετοιμος για το οτιδηποτε.