Στο παζάρι για μεγάλα παζάρια

You will be redirected to the new page in

seconds

Υπάρχουν ορισμένες συνήθειες ή αρχές που έχω θέσει στον υλικό τομέα και προσπαθώ να εφαρμόζω στην καθημερινότητά μου. Παραδείγματος χάριν έχω πάψει να παρακολουθώ τηλεόραση και δεν χρησιμοποιώ πλέον κινητό τηλέφωνο αλλά και απεχθάνομαι τον ψεύτικο μανδύα της επώνυμης μόδας. Αυτό το τελευταίο έχει εφαρμογή και στην επαγγελματική μου δραστηριότητα. Δεν είμαι από αυτούς που φοράνε τις ακριβότερες μαγειρικές στολές, αλλά παραμένω επικεντρομένος στην ουσία της δουλείας μου, που είναι οι γεύσεις, οι μυρωδιές και η διέργεση των υπολοίπων αισθήσεων. Είχα αρχίσει να ξεμένω από στολές και δεν ήθελα να ψωνίσω σε μεγάλα, απρόσωπα και πολυεθνικά καταστήματα. Αποφάσισα λοιπόν να επισκεφτώ ένα φτωχικό μαγαζάκι, να ενισχύσω τον μικροπωλητή και να παίξω παζαρεύοντας μαζί του. Έτσι βρέθηκα στο παζάρι του Εμινονού προετοιμασμένος για μεγάλα παζάρια!

Στο παζάρι για μεγάλα παζάρια

Μπορεί όταν κάποιος αναφέρεται στην αγορά του Εμινονού, να σκέφτεται εκ πρώτης την Αιγυπτιακή αγορά με τα μπαχαρικά (διάβασε και εδώ), μα εγώ το Εμινονού το έχω σε εκτίμηση γιατί μπορεί να βρεί κανείς τα πάντα στην περιοχή που απλώνεται γύρω από το Mısır Çarsı. Εκεί που χτυπά η καρδία του πραγματικού Εμινονού και που τα παζάρια με τους πωλητές δίνουν και παίρνουν.

Στο Emınönü και στα ατελείωτα δρομάκια του, βρίσκει κανείς τα πάντα για το σπίτι και όχι μόνο

Δε ξέρω γιατί, μα πάντα σταματάω έξω από μαγαζιά με μπρίκια και τσαγιέρες. Λέτε να ήμουν καφετζής στην προηγούμενη ζωή μου;

Στο παζάρι του Εμινονού εκτός από όλα τα προιόντα που χρησιμεύουν σ'ένα σπιτικό, υπάρχουν και αμέτρητες διατροφικές επιλογές που αξίζουν σίγουρα μία στάση. Πρώτη από αυτές είναι η στάση στο καφεκοπτείο, αρκεί να έχει υπομονή κάποιος περιμένοντας στην ουρά. Αν αποφασίσω ν'αγοράσω κι εγώ, εκτός από τον φρεσκοκομμένο καφέ, που κάνει όλη την γωνία να μοσχοβολά, αγοράζω πάντα και σαχλέπι! Λίγο ακριβούτσικο μα τον χειμώνα είναι το αγαπημένο μου ρόφημα.

Στο καφεκοπτείο του Eminönü σχηματίζονται πάντα ουρές αρκετών μέτρων

Προχωρώντας λίγο παραπέρα βρίσκονται μερικά μαγαζιά με αφάνταστη ποικιλία σε μεζέδες, τυριά, ελιές και ότι άλλο λαχταριστό μπορεί να φανταστεί κανείς.

Πολτός ντομάντας, μπαχαρικά και ότι άλλο χωρά ο νούς σε τεράστιες ποσότητες και με εντυπωσιακή παρουσίαση

Προσπάθησα να συγκεντρωθώ και να αποφύγω τις λιχουδένιες τούτες Σειρήνες, όχι βουλώνοντας τα αυτιά σαν τον Οδυσσέα και τους άνδρες τους, μα κλείνοντας τα μάτια και περπατώντας ταχύτερα.

Μαραγκός με ειδικότητα στα κουζινικά. Ποικιλία αφάνταστη απο τον μερακλή τεχνίτη

Πάντως θα σας εκμυστηρευτώ πως δεν άντεξα να περπατώ σαν κυνηγημένος στα σοκάκια, ούτε να γυρνώ επιδεικτικά το κεφάλι μου στις λιχουδιές. Λύγισα σαν αντίκρισα τον πάγκο με τα κιουνεφέ που ψήνονταν στα κάρβουνα!!! "Για όλα τα καλά υπάρχει χρόνος στην ζωή", σκέφτηκα και κάθησα σε ένα τραπεζάκι, παραγγέλνοντας το künefe μου.

Κιουνεφέ στα κάρβουνα και τα σάλια μου να τρέχουν ως το πάτωμα

Η ώρα είχε ήδη περάσει και είχα αργοπορήσει αρκετά, χάνοντας αρκετό από τον, ούτως ή άλλως, λιγοστό ελεύθερο χρόνο μου. Δεν άργησα να βρώ και το μαγαζάκι με τις μαγειρικές στολές και φτάνοντας έξω από την είσοδό του, είδα έναν μπάρμπα μια σταλιά να κάθεται κάπως στεναχωρημένος. Μόλις όμως κατάλαβε πως καταφθάνει πελάτης και μάλιστα ξένος, το βλέμμα του άλλαξε και ένα μεγάλο χαμόγελο στόλισε τα μουστάκια του.

Ο Τούρκος ιδιοκτήτης λίγο πριν με πάρει χαμπάρι

Με καλωσόρισε στο εσωτερικό του μαγαζιού του και τι μαγαζί; 2 τετραγωνικά μέτρα όλο κι όλο. Άντε τώρα εγώ με το δίμετρο κορμί μου να κινηθώ εκεί μέσα βγάζοντας και βάζοντας ρούχα. Είχα και τον μικροσκοπικό μπάρμπα που με περιτριγύριζε σαν ζωήφιο, κουμπώνοντάς μου τις στολές και ισιώνοντας μου τα ρούχα. Είδαμε και αποείδαμε, ώσπου τον έβαλα να σκαρφαλώσει σε μια μικρή σκάλα που είχε για να κατεβάζει το εμπόρευμα και από εκεί άρχισε να μου δίνει τις στολές για να τις δοκιμάσω. Η κατάσταση εξελίσσονταν όπως ακριβώς την είχα φανταστεί και επιδιώξει. Εκτός από τα ψώνια ο μικρέμπορος είχε όρεξη για κουβεντούλα και ήθελε να μάθει από που κρατά η σκούφια μου. "Από πού είσαι;", με ρώτησε και βλέποντάς με να του χαμογελώ, δίχως να του αποκαλύπτω την γενέτειρα μου, μάλλον η φαντασία του άρχισε να εξάπτεται. "Από την Λιβύη είσαι;", είπε! "Σιγά ρε μπάρμπα μην είμαι και από την Τανζανία", θέλησα να του πώ, "σου φαίνομαι εγώ για βεδουίνος;", μα έλα που τα τουρκικά μου είναι ακόμη πενιχρά και χάνω τις ευκαιρίες για χοντρές πλάκες. Αποκαλύπτοντας τον τόπο καταγωγής μου, το χαμογελό του πλάτυνε ακόμη περισσότερο και συνοδεύτηκε από επιφώνημα θαυμασμού προς τον πελάτη που είχε καταφέρει να του κατεβάσει το μισό εμπόρευμα από τα ράφια.

Μαγαζάκι μιά σταλιά....2x3, παραφράζοντας το παλιό άσμα του Πουλόπουλου

Αφού διάλεξα αρκετά ρούχα που μάλλον θα φτάσουν ώσπου να εγκαταλείψω την μαγειρική μου καριέρα, είχε φτάσει και η κρίσιμη στιγμή του παζαριού. Ξεκινήσαμε από μια διαφορά 200 λιρών στα ποσά που ο καθένας μας προσέφερε και αρχίσαμε να παίζουμε με τις τιμές. Τελικά όπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές, σιγά σιγά βρεθήκαμε κάπου στην μέση όπου και συμφωνήσαμε, δίνοντας τα χέρια και χαμογελώντας. Έχω την εντύπωση πως τούτοι οι μικροπωλητές στα παζάρια και τις αγορές, επιζητούν οι ίδιοι το παιχνίδι του παζαρέματος προτού σου πουλήσουν κάτι. Είναι κάτι σαν ιεροτελεστία για αυτούς που έχει σχεδόν την ίδια αξία με την πώληση. Και όσο πιο καλός παζαρευτής είσαι και εσύ, τόσο περισσότερο το ευχαριστιούνται.

Ο μικροσκοπικός μπάρμπας με χαμόγελο και τις στολές παραμάσχαλα σε αναμνηστική φωτογραφία

Από την πλευρά μου δεν είχε κανένα νόημα το αν κατάφερα να γλιτώσω χρήματα από το παζάρεμά μου, γιατί δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου. Τις στολές θα τις αγόραζα ούτως ή άλλως διότι τις χρειαζόμουν άμεσα. Ο στόχος μου ήταν να ενισχύσω οικονομικά έναν μικροέμπορο, να παίξω μαζί του παζαρεύοντας και να έχω άμεση και προσωπική επαφή μαζί του. Είμαι σίγουρος πώς την επόμενη φορά που θα με ξαναδεί, θα μου μιλήσει και θα με ρωτήσει για τα χαμπέρια μου προσφερόμενος να με κεράσει ένα τσαί.
Αυτό είναι που με κάνει ευτυχή γιατί με κάτι τέτοιες καταστάσεις κρατάμε την ανθρωπιά μας στην επιφάνεια. Και αν στην εποχή μας προβάλεται μιά αντίθετη τάση ως επίκαιρη, μοδάτη και αναγκαία... εγώ εξακολουθώ να εναποθέτω τις ελπίδες μου στην ανθρωπιά μας!