Σάββατο 20 Απριλίου 2013

Επίσκεψη στο βυζαντινό μοναστήρι του Μυρελαίου

You will be redirected to the new page in

seconds
Υπάρχουν συνοικίες στην Πόλη που ενώ θεωρούνται υποβαθμισμένες είναι γεμάτες ιδιαιτερότητες, κρυφές ομορφιές και ένδοξη ιστορία. Η Βλάγκα είναι μια από αυτές τις γειτονιές και όσες φορές βρεθώ εκεί, πάντα εμπλουτίζω τις γνώσεις μου και γεμίζω την καρδία μου με συναισθήματα. Τούτη την φορά είχα την ευτυχία να επισκεφτώ την βυζαντινή Μονή του Μυρελαίου καθώς και ένα μέρος από το παρακείμενο παλάτι.
Η Μονή Μυρελαίου ανήκει στην κατηγορία των χριστιανικών ναών που μετατράπηκαν σε Τζαμιά και πάντα επισκέπτομαι τέτοια μέρη με επιφύλαξη μα και αβεβαιότητα ως προς τις αρχιτεκτονικές αλλοιώσεις που είναι σίγουρο οτι θα συναντήσω. Η σημερινή ονομασία είναι Bodrum Camii και προήρθε από τις πολλές υπόγειες στοές που υποβάσταζαν το μοναστήρι.
Λίγα μέτρα πριν φτάσω στην Μονή, μια πινακίδα που έγραφε Μυρέλαιον τράβηξε την ματιά μου και με περιέργεια κινήθηκα προς αυτήν. Εκεί υπήρχε μια μικρή είσοδος και δεν προιδέαζε με τίποτα για αυτό που θα συναντούσα στο εσωτερικό. Μόνον όταν μπήκα μέσα κατεβαίνοντας μερικά σκαλοπάτια, διαπίστωσα πως είχα βρεθεί σε έναν τεράστιο κυκλικό χώρο που άλλοτε αποτελούσε τμήμα παλατιού και κιστέρνας μα στις μέρες μας στεγάζει δεκάδες καταστήματα ενδυμασίας.
Κιόνες με χαραγμένους Σταυρούς...
...και ένας χώρος που αρχικά σου προκαλεί αμηχανία και δέος...
...μα ύστερα από λίγη ώρα αγανάκτηση, βλέποντας τα δερμάτινα και τις γούνες
Λεβητοειδές βυζαντινό κιονόκρανο από το παρελθόν συναντά δερμάτινα του σήμερα
Η αρχική κατασκευή αυτού του κυκλικού χώρου έγινε κάπου στον 5ο αιώνα και δεν έχει καθοριστεί η αρχική χρήση και λειτουργεία του. Είχε έναν τεράστιο θόλο και με εξωτερική διάμετρο σχεδόν 42 μέτρα είναι το μεγαλύτερο κυκλικό οικοδόμημα της Ρωμαιο-Βυζαντινής περιόδου.
Στα χρόνια του Αυτοκράτορα Ρωμανού του Λεκαπηνού έγιναν επεμβάσεις καθώς χτίζονταν δίπλα η Μονή του Μυρελαίου. Τότε ο Αυτοκράτορας με την προσθήκη 74 κιόνων μετέτρεψε ένα μέρος στην 8η πιο σημαντική κιστέρνα της Πόλης και ένα μέρος αποτέλεσε τμήμα του παλατιού του.

Στα χρόνια της Οθωμανικής κυριαρχίας η εφαρμογή του χώρου δεν διέφερε και πολύ απ'οτι στις μέρες μας. Ψαραγορές, εργαστήρια, αποστακτήρια, χαμάμ και αποθήκες στεγάστηκαν εκεί ώσπου κάπου στις αρχές του 1900 ο χώρος και η γύρω περιοχή μετατράπηκαν σε σκουπιδότοπο. Αρχαιολόγοι ενέσκαψαν την περιοχή το 1930 και έφεραν ξανά στο φως την κυκλική κιστέρνα και το παλάτι του Ρωμανού. Έπειτα από αρκετές αποτυχημένες προσπάθειες αποκατάστασης και αναμόρφωσης του χώρου, φτάσαμε στο 1993 όπου υπήρξε ο τελικός καθαρισμός και η μετατροπή σε χώρο καταστημάτων.
Ιωνικό κιονόκρανο με επίθημα ανάμεσα στις γούνες
Σταυροί κοσμούν κάθε ημιθόλιο
Οι πωλητές νόμιζαν πως είχα έρθει για αγορά δερμάτινου και άρχισαν να με πλησιάζουν προσπαθώντας να με τραβήξουν στα μαγαζιά τους. Εκείνη την στιγμή σκέφτηκα το πόσο κακό παράδειγμα δίνουν αρκετοί τουρίστες που επισκέπτονται την Πόλη προς αναζήτηση γούνας, δερμάτινου και άλλων τέτοιων ενδυματολογικών τάσεων, παραμελώντας ή αγνοώντας πάρα πολλές άλλες βασικές πτυχές της Πόλης.
Η κιστέρνα με τους πωλητές να περιμένουν τους τουρίστες

Αυθεντική βάση κίονα!!!! Ένας πραγματικός θυσαυρός που με ξετρέλανε!


Καθώς άφηνα την κιστέρνα πίσω μου ανηφορίζοντας προς την Μονή, σκέφτηκα πως τελικά όσα κι αν αλλάξουν στην Πόλη, όσες καινούριες ονομασίες κι αν δωθούν, όσα νέα κτίρια κι αν κατασκευαστούν, όσες προσπάθειες και αν γίνουν για να κρατηθούν στην αφάνεια πτυχές της "άλλης" Κωνσταντινούπολης, θα υπάρχουν πάντα και παντού μαρτυρίες που θα αντιτίθενται στην προσπάθεια αλλοίωσής της.
Ανεβαίνοντας τα σκαλοπάτια αντίκρυσα την πανέμορφη Μονή με την τόσο χαρακτηριστική αρχιτεκτονική εκείνης της βυζαντινής περιόδου. Η κλίση του άνω μέρους του ναού γίνεται οξύτερη, ο τρούλος μικραίνει και δεν ακουμπά το κυρίως κτίσμα αλλά ένα κυλινδρικό τύμπανο ενώνει τα δύο αρχιτεκτονικά στοιχεία. Οι εξωτερικές κόγχες που περικλύουν τον ναό προσδίδουν κομψότητα και αρμονία στην όψη.
Η Μονή Μυρελαίου, στις μέρες μας Bodrum Camii
Και η Μονή γνώρισε αρκετές πυρκαγιές και μετά την φωτιά του 1911 εγκαταλείφθηκε εντελώς, ώσπου μισοβυθιστήκε στα χώματα, τις πέτρες και τα σκουπίδια. Το 1965 άρχισαν ανασκαφές με εστία την Μονή και το 1986 πραγματοποιήθηκε ανακαίνιση για να επαναλειτουργήσει σαν Τζαμί ένα χρόνο αργότερα εως και σήμερα.
Το μιχράμπ τοποθετημένο δεξιότερα μαρτυρά την αρχική ταυτότητα του ναού
Ο τονισμός του κατακόρυφου άξονα είναι αρκετά εμφανής σε αυτήν την εκκλησιαστική αρχιτεκτονική
Με την πρώτη ματιά το εσωτερικό του ναού δείχνει σαν ένα συνηθισμένο Τζαμί και μόνον η πλάγια θέση του Mihrab μαρτυρά την εκκλησιαστική καταγωγή του οικοδομήματος. Αν όμως κάποιος παρατηρήσει καλύτερα, θα διαπιστώσει τον τριπλό ιερό βήμα με τους ανεξάρτητους θόλους μα και τον Σταυρό που σχηματίζουν οι 4 διασταυρούμενες καμάρες που στηρίζουν τον βυζαντινό τρούλο.
Εκεί που νόμιζα ότι η επίσκεψή μου στην Μονή Μυρελαίου είχε φτάσει στο τέλος της, με πλησίασε ο ιερέας του Τζαμιού και αρχίσαμε την κουβέντα. Αρχικά η συζήτηση μαζί του φάνηκε αδιάφορη μα έπειτα από λίγο πρότεινε να προχωρήσουμε στη υπόγεια κρύπτη που οδηγεί στην κάτω εκκλησία! Ο ενθουσιασμός μου ήταν μεγάλος αφού δεν έχουν όλοι το προνόμιο να δουν αυτόν τον χώρο.
Αρχαιολογικά ευρήματα κάπου μεταξύ Μονής και παλατιού
Μπορεί η Μονή που έχτισε ο Ρωμανός το 920 μ.Χ. να ήταν γυναικεία, μα πιθανόν εκείνος να είχε άλλες σκέψεις στον νού του. Συνήθως οι Αυτοκράτορες ενταφιάζονταν στους Αγίους Αποστόλους μα ο Ρωμανός είχε ανέλθει στον θρόνο λίγο ύπουλα και πιθανόν να μην θάβονταν εκεί. Έτσι λοιπόν με την Μονή του Μυρελαίου βρήκε άλλο μέρος ταφής. Πολύ απλά η Μονή Μυρελαίου ήταν το ταφικό μοναστήρι του Αυτοκράτορα.
Το 922 μ.Χ. θάφτηκε εκεί η Αυτοκράτειρα Θεοδώρα και έπειτα τα παιδιά του Ρωμανού. Επίσης εκεί μεταφέρθηκαν και τα λείψανα του Αυτοκράτορα Μαυρίκιου και της οικογένειάς του. Συνολικά 9 τάφοι Αυτοκρατόρων, Αυτοκρατείρων και των οικογενειών τους βρίσκονταν κάτω από τα πόδια μου.
Εικόνα από τον υπόγειο χώρο του Μοναστηριού, την κάτω εκκλησία
Ο ιερέας του Τζαμιού με κατατόπησε για τα μέρη που έγιναν οι αρχικές ανασκαφές των αρχαιολόγων, από που σκάφτηκαν τα τούνελ για να μπούν στον ναό και που υπήρχαν κρύπτες και στοές που ένωναν τα δύο μέρη του ναού με την κιστέρνα και το παλάτι. Επίσης μου έδειξε το ύψος τον χωμάτων που έθαβαν το οικοδόμημα και πραγματικά διαπίστωσα πως κάποτε η Μονή είχε σχεδόν βυβιστεί κάτω από την γή.
Τα χώματα ήταν ψηλότερα από το δεύτερο μικρό παράθυρο και από εκεί έσκαψαν οι αρχαιολόγοι στοές και μπήκαν στον ναό.
Υπέροχος κορινθιακός κίονας που είναι αρχαιότερος του ναού
Περπάτησα κάθε σπιθαμή του χώρου αρκετές φορές και καθώς πλησίαζα έναν από τους κίονες, μια πλάκα κάτω από το στρωμένο χαλί ανακινήθηκε. Ανατρίχιασα σκεφτόμενος πως πιθανόν πατούσα μια από τις ταφόπλακες των βυζαντινών Αυτοκρατόρων.
Εκεί που άλλοτε βρίσκονταν το ιερό βήμα, υπάρχει μια νωπογραφία που κατάφερε εν μέρει να διασωθεί από τις καταστροφές και την εγκατάλειψη. Το φρέσκο αναπαριστά την Αυτοκράτειρα Θεοδώρα που, γονατιστή και απλώνοντας τα χέρια, απευθύνει δέηση προς την Παναγία. Εκείνη έχει απλωμένο το δεξί χέρι Της προς την Αυτοκράτειρα και με το αριστερό κράτα τον Ιησού Χριστό.
Το φρέσκο της Μονής Μυρελαίου


Αν και αρχικά είχα μια αγανάκτιση για την κατάληξη της κιστέρνας, οφείλω να πώ και ένα μπράβο στον κύριο Μουσταφά που από το 1987 έχει κάνει πάρα πολλά για την συντήρηση του μνημείου. Σίγουρα η λειτουργία του ναού ως Τζαμί θα ξινίζει στους περισσότερους από εμάς, μα ίσως εξαιτίας αυτής της τακτικής το κτίσμα να στέκει ακόμα. Τρομάζω στην ιδέα όταν φαντάζομαι την Μονή σκουπιδότοπο ή θαμμένο ανάμεσα σε χώματα και πέτρες όπως 100 χρόνια πριν.

Λίγο πριν αφήσω την Βλάγκα, γύρισα και έριξα μια ακόμη ματιά στην Μονή Μυρελαίου. Πολλοί υποστηρίζουν ότι αποτελεί αρχιτεκτονική αντιγραφή της θρυλικής Νέας Εκκλησίας! Με σιγουριά είναι ένα απ'τα ελάχιστα δείγματα που σώζονται από την ναοδομία της περιόδου της Μακεδονικής Δυναστείας. Από εκείνη την εποχή έχουν διασωθεί ελάχιστοι τέτοιοι ναοί. Μόνον μετά την Άλωση εφαρμόστηκε και πάλι αυτή η αρχιτεκτονική και αποτέλεσε τον κατεξοχήν τύπο βυζαντινού ναού. Άρα επισκέφθηκα ένα από τα πρωτότυπα κτίσματα αυτού του ρυθμού και πέρα από τους προβληματισμούς και τα διλήμματα, αποχαιρέτησα την Βλάγκα παίρνοντας πολλές δυνατές συγκινήσεις.

28 σχόλια:

  1. Τι όμορφη βόλτα, τι όμορφες φωτογραφίες, τι όμορφα σχόλια... ΄Ολα όμορφα!
    Σε παρ-ακολουθώ και το φχαριστιέμαι :))

    Καλά σου βράδια
    Ε.-

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ και να είσαι καλά για όλα.
      Τους χαιρετισμούς μου και καλό βράδυ.
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  2. Χρήστος Ι.Δρούγκας - Ναύπλιον20 Απριλίου, 2013 21:12

    Θοδωρή μου, χάρηκα που,τελικά, βρέθηκες σε ένα από τα ωραιότερα κτίσματα του βυζαντίου.
    Και φυσικά που κατέβηκες στή κάτω εκκλησία. Θυμάμαι ότι σου είχα γράψει να προσπαθήσεις να
    συναντήσεις τον χότζα.
    Τελικά τόν συνάντησες.Σε φωτογράφησε; έχει μανία σ'αυτό και τις αποθηκεύει στόν Η/Υ του.
    Όταν πήγα τήν δεύτερη η τρίτη φορά μου έδειξε την φωτογραφία μου.Πάντως είναι πολύ ευγενής και εξυπηρετικός.
    Πολύ ωραία η ανάρτησή σου. ΜΠΡΑΒΟ που αναδεικνύεις τά μνημεία της Πόλης, τα οποία
    σπανίως Έλληνες φθάνουν μέχρι εκεί.
    Άντε λοιπόν και σε άλλα. [σε περιμένουν η Μονή Λιβός και η Μονή Προδρόμου έν Τρούλω].
    Χαιρετισμούς από το Ναύπλιον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χρήστο μου...φωτογραφία δεν με έβγαλε αν και το είδα ότι λατρεύει την τεχνολογία. Απλά με έβαλε να γράψω οπωσδηποτε κάτι στο βιβλίο επισκεπτών που έχει.
      Να είμαστε καλά στην υγεία μας και θα προσπαθήσω να βρεθώ παντού.
      Πολλούς χαιρετισμούς και από 'μένα

      Διαγραφή
    2. Αν και τώρα που το ξανασκέφτηκα....φυσικά και έβγαλε φωτογραφία....με το τελευταίας τεχνολογίας κινητό του τηλέφωνο. Με φακέλωσε κανονικά ο χότζας με άλλα λόγια. Τα ξαναλέμε.

      Διαγραφή
  3. Τώρα σε ανακάλυψα τυχαία και είμαι ενθουσιασμένος.
    Για μας που μπορεί να είμαστε "τουρίστες"στη πόλη κάποια στιγμή,σκέφτομαι ότι θα βοηθούσε πολύ να συνοδεύεις τις αναρτήσεις με κάποιο γεωγραφικό προσδιορισμό πχ google map.Έτσι και θα μας βοηθούσες να εν-τοπίσουμε διαβάζοντας,αλλά και σε μελλοντική επίσκεψη να εντάξουμε στο πρόγραμμα τα ωραία που μας δίνεις
    Σε ευχαριστώκαι σε χαιρετώ θερμά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα φίλε μου και σε ευχαριστώ για την επικοινωνία. Το θέμα με τους χάρτες μου το έχουν αναφέρει και άλλοι. Ίσως το εφαρμόσω τελικά. Επίτηδες δεν το έχω κάνει μέχρι σήμερα.
      Πρώτα απ'όλα η λογική του μπλόγκ είναι η συμμετοχή όλων μας και όχι μόνον η δική μου. Επομένως με την μη παρουσίαση σας προτρέπω να επικοινωνήσετε μαζί μου, να ρωτήσετε επιπλέον πράγματα και γενικά να υπάρχει μια διαδυκτιακή συνομιλία και ανταλαγή απόψεων.
      Επίσης σχεδόν πάντα δεν παρουσιάζω όλα τα στοιχεία γύρω από ένα θέμα. Αυτό το κάνω και για να μην "βαρύνω" ή κουράσω μερικούς αναγνώστες αλλά κυρίως για να βάλω τον κόσμο στην διαδικασία να ψάξει μόνος του και να ανακαλύψει τα μαγικά της Πόλης από την δική του πλευρά και πέρα από τα όρια των ΧΑΜΠΕΡΙΩΝ. Εγώ απλά δίνω το ερέθισμα.
      Πολλά χαιρετίσματα και εύχομαι να σε ξαναδιαβάσω.
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  4. Πάλι μας ταξίδεψες...!

    Αν και η εικόνα με τα δερμάτινα δίπλα στους κίονες μου προκάλεσε έναν εκνευρισμό..

    Πολύ όμορφη η πριγραφή σου Θοδωρή!

    Καλή συνέχεια!

    ΥΓ: αυθεντική βάση κίονα ποια ειναι ακριβώς; πώς την ξεχωρίζεις δηλαδή;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Γιώργο μου και χαιρετίσματα στην Θεσσαλονίκη μας.
      Όντως και εγώ λίγο αγανάκτησα, για να μην πω εκνευρίστηκα. Βέβαια οι πωλητές δεν φταίνε σε τίποτα. Και ποιός δεν θα ήθελε να έχει δικό του μαγαζί σε τέτοιο μοναδικό χώρο;
      Η βάση του κίονα είχε ειδικό προστατευτικό και έτσι διαπίστωσα ότι πρόκειται για αυθεντικό κομμάτι. Συνήθως σε κιστέρνες ή σε ναούς οι κίονες έχουν βυθιστεί μέσα στο έδαφος ή βρίσκονται κάτω από τα πατώματα που έχουν προστεθεί.
      Επίσης σε στήλες η βάση τους είναι αρκετά κάτω από τον δρόμο. Στου Κωνσταντίνου για παράδειγμα, είναι 3 μέτρα κάτω από τον δρόμο! Επομένως ξετρελάθηκα που είδα ολάκερο των κίονα από την βάση του.

      Διαγραφή
  5. ΘΟΔΩΡΗ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΜΠΡΑΒΟ ΠΟΥ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΗΣ ΤΟΣΟ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΜΕΡΗ ΤΙΣ ΠΟΛΗΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΤΑ ΦΕΡΝΗΣ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ .ΜΑΛΛΟΝ ΣΤΗΝ ΚΩΝ/ΠΟΛΗ Η ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΤΡΕΠΗ ΝΑ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΜΑΓΑΖΙΑ ΣΕ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΚΡΙΜΑ !!!!!!! ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΑΠΟ ΝΕΜΕΑ .ΜΙΧΑΛΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γειά σου Μιχάλη και τις καλησπέρες μου. Θέτεις ένα καυτό ζήτημα που σηκώνει μεγάλη κουβέντα και μάλλον ατελείωτη. Μάλλον οφείλεται στο ότι δεν μπορούσε η αρχαιολογική αξία να συνδυαστεί με την οικονομική εκμετάλευση.
      Τους χαιρετισμούς μου στην Νεμέα.
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  6. Καλώς όρισες,πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση. Τελικά στη Βλάγκα έχει πολλά κανείς να δεί, σχολείο, εκκλησιά,Μονή Μυρελαίου, να περπατήσει τους δρόμους με σπίτια ρωμαίικα,δεν θα αποφύγει βέβαια το μελαγχολικό συναίσθημα όταν αναλογιστεί ότι σε μια περιοχή με έντονη παρουσία Ρωμιών σήμερα τι έχει απομείνει; Πολύ θα ήθελα να συναντήσω τη δραστήρια δασκάλα του σχολείου της Βλάγκας, θα το επιδιώξω στην επόμενη επίσκεψη.
    Οι μέρες παραμονής μας στην Πόλη αποδείχτηκαν πολύ λίγες όπως κάθε φορά, ιδιαίτερα τώρα που προσπαθήσαμε εκτός από εξερευνήσεις να συναντήσουμε ανθρώπους Πολίτες και Ελλαδίτες που ζούν εκεί, ήταν όμως διαφορετική εμπειρία με έντονα συναισθήματα. Αναμονή ως την επόμενη επίσκεψη. Ως τότε νάσαι καλά που μας ταξιδεύεις τόσο ζωντανά και παραστατικά, μας δίνεις ερεθίσματα, μεγαλώνει ο κατάλογος αυτών που θέλουμε να δούμε απο κοντά.
    Καλό βράδυ
    Πόπη-Λάρισα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόπη γειά σου και χαίρομαι που νοιώθεις την αξία των συνοικιών σαν και της Βλάγκας. Έυχομαι την επόμενη να ξαναβρεθείς εκεί και επίσης να επισκεφτείς την αξιόλογη και αξιεπαινη δασκάλα της Βλάγκας και το δημοτικό σχολείο.
      Πολλους χαιρετισμούς στην Λάρισα και καλό βράδυ.
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  7. Θοδωρή,

    Συγχαρητήρια γιὰ τὴν ἀνάρτηση! Ὅλα εἶναι καταπληκτικά. Οἱ φωτογραφίες ἀλλὰ κι ἡ ἀφήγηση. Σοκαρίστηκα ἀπὸ τὸ παζάρι μέσα σε ἕνα τέτοιο μνημεῖο! Τί νὰ πω...
    Καλὰ νὰ περνᾶς!

    Νῖκος

    ΥΓ. Εἶσαι σίγουρα μάγειρας ἤ σπούδασες Ἱστορία τῆς Τέχνης; Μὲ τὸ ποὺ διάβασα σὲ λεζάντα φωτογραφίας τὴν φράση "λεβητοειδὲς κιονόκρανο" μοῦ ἔφερες ἀναμνήσεις ἀπὸ πανεπιστημιακὸ ἀμφιθέατρο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γειά σου Νίκο μου και πάλι. Ευχαριστώ για τα σχόλια. Δεν χρειάζεται και πολύ για να εμπνευστεί κανείς όταν συναντά τέτοια μέρη.
      Πάντως να είσαι σίγουρος....μάγειρας είμαι...αλλά έχω βαρεθεί τα τηγάνια και σιγά σιγά με τραβάει η διανόηση.Χεχε.
      Τους χαιρετισμούς μου στα Γρεβενά.
      Θοδωρής

      Διαγραφή
    2. Ὅταν αρχίσει ἡ διανόηση νὰ σὲ τραβᾶ γρήγορα - γρήγορα, μὴ μὲ ξεχάσεις! :))

      Διαγραφή
  8. Γλυκειά και συγκινησιακή ιστορική απόλαυση το άρθρο σου για ένα σπουδαίο μνημείο της Βυζαντινής ναοδομίας της Μακεδονικής δυναστείας. Πίκρα και απογοήτευση για τον ιστορικό χώρο που έχει την ατυχία να φιλοξενεί ένα παζάρι!!. Το μόνο παρήγορο θα είναι η επίσκεψη σε αυτό για προσκύνημα και η μη αγορά ούτε μιας καρφίτσας.
    Ο ναός έχει την αρχιτεκτονική με τον βόρειο ναό της Μονής Λιβός. Περιμένω ανυπόμονα την ξενάγηση μας με τον γλαφυρό σου τρόπο καιτις περίφημες φωτογραφίες σου και για τη μονή αυτή.
    Πολλά φιλιά
    Γιώργος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιώργο καλησπέρα. Να είμαστε καλά και θα πάμε παντού, όπως είπα και στον Χρήστο παραπάνω.
      Στέκομαι στο θέμα του τουρισμού και των καταστημάτων με τα δερμάτινα και τις γούνες. Ίσως και ο τουρίστας να έχει την δύναμη να διαμορφώσει καταστάσεις με τις προτιμήσεις του και την απαξίωση ορισμένων τοποθεσιών και αγοραστικών συνηθειών. Μοιάζει να ακούγεται λίγο ουτοπικό μα είναι κάτι που το σκέφτομαι. Είτε ως τουρίστες είτε ως καταναλωτές έχουμε περισσότερη δύναμη από αυτήν που νομίζουμε. Απλά ο καθένας κοιτάει το εγώ του.Έτσι εξάλλου μας γαλούχησαν....
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  9. Θοδωρή, δεν την ήξερα την μονή Μυρελαίου. Είχες δεν είχες με έβαλες να ψάχνω. Το κοκαλάκι της νυχτερίδας έχεις και κατάφερες να σ' ανοίξουν πάλι και να κατέβεις στην υπόγεια κρύπτη; Χαίρομαι που σε έχω γνωρίσει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχα...κλασσικός Δημήτρης με πολύ ψάξιμο.
      Το ότι μου άνοιξαν την κρύπτη και την κάτω εκκλησία οφείλεται μάλλον στην παρέα που είχα μαζί μου και τους αρκετούς φύλακες-άγγελους που μάλλον είχαμε για συντροφιά εκείνη την μέρα και μας γλίτωσαν από πολλές δυσκολίες.
      Να είσαι καλά και τα ξαναλέμε σύντομα.
      Φιλιά και από μένα στην Αλεξανδρούπολη
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  10. Γεια σου, Θοδωρή!
    Μ' αυτά και μ' αυτά, σκέφτομαι τελικά να ζητήσω εξάμηνη άδεια από τη δουλειά... Οι λιγοστές μέρες που έρχομαι στην Πόλη κάθε φορά δεν μου φτάνουν...
    Πολύ ωραία η καινούρια σου ανάρτηση. Έγειρε συναισθήματα, ενημέρωσε, δημιούργησε προβληματισμούς.
    Πάντως, κατά τη γνώμη μου, δεν βλάπτει και τόσο που πολλά μνημεία έχουν «καταληφθεί» από αθρώπους που εργάζονται ή οι εκκλησίες που έγιναν τζαμιά. Είναι ένας τρόπος κι αυτός να συνεχίσουν να υπάρχουν. Αυτό που βλάπτει περισσότερο είναι η άγνοια αυτών που δεν επιτρέπεται να μην ξέρουν και η παντελής απουσία σεβασμού. Περισσότερο είχα ενοχληθεί όταν σε ένα ταξίδι μου στην Καππαδοκία είδα σε χωριά εκκλησίες που είχαν γίνει σπίτια, στάβλοι ακόμη και γυμναστήριο!!!
    Όσον αφορά τον τουρίστα που πάει στην Πόλη για να αγοράσει χαλιά, δερμάτινα, φλιτζάνια και οτιδήποτε άλλο, κι αυτός ίσως σταθεί τυχερός και δει την Πόλη με άλλα μάτια. Δεν πιστεύω εξάλλου ότι οι επισκέπτες της φεύγουν όπως ήρθαν...
    Ευχαριστούμε πολύ για ακόμη μια φορά. Και τελειώνοντας θα σου πω ότι 29/5 με 2/6 θα είμαι εκεί. Τα κατάφερα!!! Θα τα πούμε και από κοντά, ελπίζω. Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Γειά σου Μαρία και πάλι. Όντως αυτή η ανάρτηση είχε πολλές πτυχές και χάρηκα που τις κατάλαβες όλες.
    Κι εγώ είμαι της άποψης ότι μέρη σαν την Μονή, είναι καλύτερα που τουλάχιστον παραμένουν έστω κι έτσι συντηρήσιμα και σε πλήρη λειτουργικότητα παρά να στην πλήρη εγκατάλειψη. Πικρή αλήθεια μα σίγουρα ρεαλιστική και αναγκαία στις μέρες μας. Και εχείς απόλυτο δίκιο όταν γράφεις πως πρωτεύει το καθήκον εξάλειψης της άγνοιας.
    Τώρα πως πήδηξες από τις λιγοήμερες διακοπές στην 6μηνη άδεια;;;; Έχεις σκοπό να γυρίσεις όλον τον πλανήτη;Χαχα.
    Θα σε περιμένω τέλη Μαίου. Θα μιλήσουμε ως τότε για τις λεπτομέριες.
    Πολλούς χαιρετισμούς
    Θοδωρής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Χρήστος Ι.Δρούγκας25 Απριλίου, 2013 16:47

    Θοδωρή μου, στό προηγούμενο σχόλιό μου ξέχασα να αναφέρω έναν συνδετικό κρίκο ανάμεσα στό ΑΓΙΟ ΌΡΟΣ και την ΜΟΝΗ ΜΥΡΕΛΑΙΟΥ.
    Στήν Μονή Αγίου Παύλου υπάρχει η εικόνα τής Παναγίας της Μυροβλύτισσας ή Παναγίας του Μυρελαίου. Την εικόνα έφερε από την Κωνσταντινούπολη [Μονή Μυρελαίου] ο ιδρυτής της Μονής
    Αγ.Παύλου [τέλη 10ου αιώνα] Άγιος Παύλος ο Ξηροποταμινός, ο οποίος έκτισε προηγουμένως την Μονή Ξηροποτάμου.
    Η αγία αυτή εικόνα, με την χάρη του Θεού, άρχισε νά μυροβλύζει και να επιτελεί θαύματα, μέχρι σήμερα.
    Αν πάμε στό Άγιο Όρος θα περάσουμε κι' από 'κεί για ένα προσκύνημα.
    Σε χαιρετώ, από το Ναύπλιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλο καινούρια σχέδια μου βάζεις στον μυαλό Χρήστο μου! Να είμαστε ως τότε καλά και με υγεία και θα πάμε κι εκεί. Τα λέμε σύντομα και πάλι
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  13. πολυ ωραια αναρτηση Θοδωρη στην επομενη επισκεψη μου στην Πολη θα προσπαθησω να επισκεφτω το μοναστηρι πραγματικα υπεροχο..εστω και ετσι οπως ειναι σημερα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεία σου Παρθένα και χρόνια πολλά.
      Σίγουρα αξίζει να βρεθεις στην Μονή Μυρελαίου μα και στην γύρω περιοχή. Μπορεί να είναι υποβαθμισμένη καιορισμένες ώρες επίσης λίγο επικύνδινη, μα επίσης είναι γεμάτη ενδιαφέροντα και μοναδικά πράγματα που αξίζει να δεις.
      Πολλά φιλιά, Θοδωρής

      Διαγραφή
  14. Ένα ενδιαφέρον άρθρο από το antibaro.gr με τίτλο "Ο Μεγάλος Βεζίρης Μεσίχ Πασάς", που σχετίζεται και με τη Μονή Μυρελαίου.

    http://www.antibaro.gr/article/6988

    Ξεκινάει κάπως έτσι:

    Ο Μεγάλος Βεζίρης Μεσίχ Πασάς

    Ιωάννου Κων. Νεονάκη MD, MSc, PhD.

    Μετά την Ιερουσαλήμ, η Κωνσταντινούπολη αποτελεί την πιο αγαπημένη μου πόλη. Παρά τις κακοποιήσεις που έχει υποστεί από τους τωρινούς οικιστές της, το απαράμιλλο φυσικό της κάλλος, αλλά κυρίως το ιστορικό, πολιτισμικό και σωτηριολογικό ειδικό της βάρος την καθιστούν αιώνιο πόλο φωτός για όλους εμάς τους Ορθοδόξους. Την Πόλη την επισκέπτομαι με κάθε ευκαιρία. Και κάθε φορά επιστρέφω με περισσότερη γνώση και κατανόηση των πραγμάτων. Πέρυσι το καλοκαίρι υπήρχε η δυνατότητα για απευθείας πτήση από το Ηράκλειο. Σε μία ώρα και δέκα λεπτά πατούσα τα ιερά της χώματα.

    Αυτή τη φορά μείναμε στην παλιά πόλη στην περιοχή του Λαλελί. Το ξενοδοχείο ήταν στην οδό Μεσίχ Πασά. Συνήθως οι επισκέπτες της Πόλης μένουν στην περιοχή του Σταυροδρομίου (Ταξίμ), όπου υπάρχουν πιο σύγχρονες υποδομές και ένα πιο χαλαρό και «πολύ-πολιτισμικό» περιβάλλον. Στην παλιά πόλη τα ξενοδοχεία υστερούν αρκετά, και περεταίρω οι συνοικίες της κατακλύζονται από φανατικό μουσουλμανικό στοιχείο. Ήταν όμως μεγάλη ευκαιρία για μάς να γνωρίσομε καλύτερα και την παλιά πόλη.

    Ακριβώς δίπλα μας ήταν ένα μικρό αλλά πανέμορφο τζαμί, το Μπόντρουμ Τζαμί ή Μεσίχ Πασά Τζαμί προς τιμήν του ανακαινιστή του οικήματος Μεγάλου Βεζίρη (πρωθυπουργού τρόπον τινά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας) Μεσίχ Πασά. Το τζαμί έμοιαζε πολύ με ρωμαίικη εκκλησία και αυτό με οδήγησε στο να αναζητήσω την ιστορία του. Βρέθηκα προ μεγάλης εκπλήξεως όταν διαπίστωσα ότι, χωρίς να το ξέραμε, μέναμε δίπλα ακριβώς στην περίφημη Μονή του Μυρελαίου. Η μονή ήταν γυναικεία και ονομάστηκε έτσι λόγω των πολλών μύρων που έρρεαν. Χτίστηκε από τον αυτοκράτορα Ρωμανό Λεκαπηνό, ο οποίος βασίλευσε από το 920 έως το 944. Εκεί εξάλλου θάφτηκε τόσο ο ίδιος, όσο και η οικογένειά του μετά την εκδημία τους. Η έκπληξή μου όμως ήταν ακόμα μεγαλύτερη όταν διερευνώντας διαπίστωσα ότι ο άγνωστος και μακρινός για μένα Μεγάλος Βεζίρης Μεσίχ Πασάς ήταν λαμπρός γόνος της οικογένειας των Παλαιολόγων, γιός του Μανουήλ Παλαιολόγου, Δεσπότη της Θεσσαλονίκης. Έγινε μουσουλμάνος, ανελίχθη σε αρχιναύαρχο του οθωμανικού στόλου και Μεγάλο Βεζίρη και ήταν αυτός που πολιόρκησε τη Ρόδο τα έτη 1479 και 1480, στρεφόμενος ουσιαστικά εναντίον του χριστιανικού του παρελθόντος και εναντίον του γένους του. Το μυαλό μου δυσκολευόταν να χωρέσει ένα τέτοιο γεγονός. Είναι δυνατόν; Ο εχθρός Μεσίχ Πασάς να είναι ένας Παλαιολόγος; Να αλλαξοπιστήσει ένας όμαιμος του ηρωικού Κωνσταντίνου Παλαιολόγου;

    Δυστυχώς, το κεφάλαιο του εξισλαμισμού μεγάλου μέρους του λαού μας είναι ένα δύσκολο και πικρό κεφάλαιο της ιστορίας μας και συνήθως αποφεύγομε να το προσεγγίσομε. Είναι ένα ζήτημα για το οποίο έχομε ....

    Περισσότερα: http://www.antibaro.gr/article/6988, Ἀντίβαρο

    ΑπάντησηΔιαγραφή