Δευτέρα 27 Μαΐου 2013

Περίπατος στα Τείχη της Βασιλεύουσας

You will be redirected to the new page in

seconds
Η ιστορία αυτού του μοναδικού τόπου χάνεται στα βάθη του χρόνου και συναντά τον μύθο. Έχω την τύχη και την χαρά, να περπατώ και να περιπλανιέμαι στην αγαπημένη μου Πόλη και ανακαλύπτοντας κάθε πτυχή της, να γίνομαι ένα με αυτήν. Εξάλλου κάθε σπιθαμή της έχει κάτι να σου διηγηθεί. Το ίδιο συμβαίνει και με τα Τείχη της, τα οποία ήταν ανέκαθεν αναπόσπαστο κομμάτι της Κωνσταντινούπολης. Περπατώντας αμέτρητες ώρες γύρω, μέσα και πάνω σε αυτά, τα γνώρισα καλύτερα, τα θαύμασα και ένοιωσα να μου διηγούνται τις χιλιόχρονες ιστορίες τους.
Τείχη από την περιοχή του Κεράτιου κόλπου
Ο θρύλος θέλει τον Βύζα κατασκευαστή των πρώτων Τειχών με την βοήθεια του Απόλλωνα και Ποσειδώνα. Στο σημερινό Saray Burnu όμως έχουν βρεθεί υπολείμματα Κυκλώπειου Τείχους, πιθανόν από πρώιμο οχυρωμένο συνοικισμό που ονομάζονταν Λύγος.

Τα Τείχη ήταν ανέκαθεν αναγκαία για την προστασία ενός από τα στρατηγικότερα σημεία ολάκερου του αρχαίου ελληνικού κόσμου. Έτσι από εκείνη την σχεδόν μυθική εποχή εως τα χρόνια του αρχαίου Βυζαντίου τα Τείχη ήταν τόσο ισχυρά που, μαζί με εκείνα της Ρόδου και ύστερα από αυτά των Μυκηνών, θεωρούνταν τα ισχυρότερα του αρχαίου κόσμου.
Από τους αρχαίους χρόνους λοιπόν και έπειτα, στα χρόνια του Σέβηρου, του Μέγα Κωνσταντίνου και του Θεοδοσίου 'Β, κάθε φορά που ανοικοδομούνταν τα Τείχη, αύξαναν την έκταση και την αντοχή τους.
Τα Τείχη της Πόλης ήταν πραγματικά απόρθητα και προκαλούσαν δέος
Ξεκίνησα τον περίπατό μου από την θάλασσα του Μαρμαρά, λίγο μετά το Σαράι Μπουρνού, περπατώντας δίπλα στα Τείχη, που στις μέρες μας στέκουν πλέον σαν ταλαιπωρημένα απομεινάρια άλλων εποχών. Ακόμα και σε αυτή την κατάσταση όμως είναι μαγευτικό το συναίσθημα να βρίσκομαι δίπλα σε αυτά τα ένδοξα πέτρινα απολιθώματα. Εκείνα, με την σειρά τους, ήταν σαν να κατάλαβαν το ενδιαφέρον μου ή σαν να αναγνώρισαν κάποιον δικό τους υπερασπιστή και βάλθηκαν να μου φανούν όσο πιο φιλικά γινόνταν.
Τα Τείχη μου παρουσιάζουν την διαχρονική ομορφιά τους...
...και μαρτυρούν το ένδοξο παρελθόν τους
Τα παραθαλάσσια Τείχη ήταν μονά, με 228 πύργους και 27 πύλες. Μόνον στην περιοχή του Φαναρίου διπλασιάζονταν προς τα μέσα, σχηματίζοντας ένα κάστρο...το κάστρο του Πετρίου. Τα παραθαλάσσια Τείχη, ειδικά από την πλευρά της Προποντίδας, έδειχναν κυριολεκτικά σαν να έχουν φυτρώσει μέσα από την θάλασσα και ουσιαστικά απέτρεπαν κάθε δυνατότητα αποβίβασης.
Ένα από τα σημεία που συνδέεται με την Μονή του Φιλάνθρωπου Χριστού. Κοιτώντας στο σκοτεινό εσωτερικό,κυριεύτηκα με δέος
Κάτω από την Αγιά Σοφιά υπήρχε το προσωπικό λιμάνι του Αυτοκράτορα. Κάπως έτσι θα μπορούσε να μοιάζει με την είσοδο και τις μικρές πύλες των Τειχών
Ορισμένα σημεία έχουν αφεθεί στην εγκατάλειψη, τα σκουπίδια και τους αστέγους. Δεν είναι λοιπόν και τελείως ακίνδυνα γι'αυτό έχουν κλείσει τις εισόδους και τις στοές
Περπατώντας για πολλές ώρες έφτασα στο σημείο που τα παραθαλάσσια Τείχη παραχωρούν την θέση τους στα χερσαία ογκώδη δημιουργήματα. Επί Θεοδοσίου 'Β υπήρξε η τελική αύξηση των χερσαίων Τειχών και το μήκος τους έφτασε σχεδόν τα 6 χιλιόμετρα! Υπήρχαν 10 πύλες και είναι το μεγαλύτερο οχυρωματικό έργο του αρχαίου και μεσαιωνικού κόσμου μετά το Σινικό Τείχος.
Τα Τείχη στην περιοχή των Βλαχερνών
Απομεινάρια από τα ένδοξα και άλλοτε απόρθητα Τείχη της Βασιλεύουσας
Το σημείο ανάμεσα στο Κεράτιο και τις Βλαχέρνες ήταν το πιο ευάλωτο
Τα Θεοδοσιανά Τείχη συναντούσαν τα παραθαλλάσια στην Προποντίδα από την μία πλευρά και τα Τείχη των Βλαχερνών, κοντά στον Κεράτιο κόλπο, από την άλλη. Θεωρούνταν απόρθητα σχεδόν για 1000 χρόνια εως και την εφεύρεση της πυρίτιδας. Τα Θεοδοσιανά Τείχη εκτός από την πρακτική εφαρμογή της προστασίας της Κωνσταντινούπολης, ήταν αισθητικά άψογα κατασκευασμένα. Οι αρμονικές σχέσεις ανάμεσα στα κομμάτια του Τείχους το καθιστούν ένα πραγματικό έργο τέχνης που μόνον μεγαλοφυίες μπορούσαν να συλλάβουν και να κατασκευάσουν. Κύριος λόγος που παρέμειναν απόρθητα όλους αυτούς τους αιώνες ήταν κυρίως η τριπλή αμυντική γραμμή τους.
Παρουσίαση των αριστουργηματικών Θεοδοσιανών Τειχών
Η τάφρος (I) ήταν η πρώτη αμυντική γραμμή. Είχε περίπου 10 μέτρα βάθος και 19 μέτρα πλάτος. Ο εξωτερικός περίβολος (II) παρείχε την δυνατότητα στον στρατό να προστατεύει την τάφρο. Το έξωτερικό Τείχος (III) ήταν η δεύτερη αμυντική γραμμή και διέθετε 92 μισοστρόγγυλους πύργους (2). Το Τείχος αυτό δεν ήταν κατασκευασμένο με συμπαγές τρόπο, μα περιλάμβανε θολωτά διαμερίσματα (1) που επέτρεπαν μεγάλη ευελιξία κινήσεων. Ο εσωτερικός περίβολος (IV) ήταν ο ενδιάμεσος χώρος και συνέχιζε η τρίτη αμυντική γραμμή, το μέγα Τείχος (V). Το μεγάλο Τείχος περιλάμβανε 96 τετραγωνικούς και διώροφους πύργους, οι οποίοι ήταν ανεξάρτητα χτισμένοι.
Στον εσωτερικό περίβολο μεταξύ του εξωτερικού και μέγα Τείχους

Κάπως έτσι θα μπορούσε να μοιάζει η αφύλαχτη Κερκόπορτα απ'όπου εάλω η Πόλη
Περπατώντας στις κορυφές των Τειχών
Το 1980 με χρηματοδότηση της Unseco εκπονήθηκε σχέδιο αποκατάστασης των Τειχών. Κατά την ανακατασκευή υπήρξαν προβλήματα καθώς υπήρχε μόνον ένας επιστημονικός συνεργάτης, ο οποίος ήταν αδύνατον να επιβλέπει όλα τα έργα ταυτόχρονα. Έτσι στα περισσότερα σημεία τα Τείχη δεν έχουν την πραγματική μορφή τους. Παρ'ότι εκτός ιστορικής πραγματικότητας, με την ανακατασκευή τους σχηματίζουμε τουλάχιστον μια άποψη της οχύρωσης.
Θαρρώ πως όσες φορές κι αν αντικρίσω τούτα τα Τείχη, πάντα θα φαντάζομαι μαυροφορεμένες σκιές να γυροφέρνουν την Πόλη όταν αρχίζει να σουρουπώνει. Και ποτέ δεν θα βγεί η εικόνα του τελευταίου μας Αυτοκράτορα από το μυαλό μου, που με αυταπάρνηση και παλικαριά έπεσε εκείνο το ξημέρωμα κάπου κοντά στα θεμέλια των Τειχών.
Τα επιβλητικά μα, στα περισσότερα σημεία, εκτός ιστορικής πραγματικότητας Τείχη





Κοντά σε τούτα τα Τείχη έπεσε ο Αυτοκράτορας. Στα μάτια μου ακόμα γυροφέρνουν μαυροφορεμένες σκιές  τα ερείπια 
Λίγο πριν τελειώσω την περιπλάνηση μου στα οχυρώματα, κοντοστάθηκα, έχοντας την εντύπωση πως τα Τείχη είναι "ζωντανά". Δεν άντεξα...πλησίασα κοντά τους και τα άγγιξα. Ήταν σαν να ένοιωσα όλα όσα είδαν και πέρασαν. Τις μάχες, τους ήχους των όπλων, τους νεκρούς πολεμιστές, τις κραυγές, τις νίκες, τις ήττες, τους θρήνους....Και καθώς ένοιωθα και έβλεπα νοερά όλα αυτά, ένα έντονο ρίγος με διαπέρασε. Όλη η πορεία της Βασιλεύουσας είχε χαραχτεί σε τούτα τα Τείχη και πλέον είχε περάσει και στην δική μου ψυχή.

25 σχόλια:

  1. Θοδωρή,

    Συγχαρητήρια καὶ πάλι γιὰ τὴν ἀνάρτηση. Ὡραία παρουσίαση, ἱστορικῶς ἄρτια κι ἐμμονὴ στὴν...λεπτομέρεια! Μοῦ ἄρεσε ἡ 4η φωτο κι ἡ ἐπισήμανσή σου γιὰ τὴν αἰσθητικὴ ἀξία τῶν τειχῶν.
    Τὰ τείχη ἐπιτελοῦσαν τρεῖς στόχους: χρηστικὸ (ἄμυνα τῆς Πόλης, ποὺ ἦταν καὶ τὸ ζητούμενο), αἰσθητικὸ καὶ προπαγανδιστικό. Ὁ τελευταῖος στόχος ἀπευθύνονταν τόσο στοὺς ἴδιους τοὺς ὑπηκόους ὅσο καὶ στοὺς ἐπίδοξους ἐπιβουλεῖς τῆς ΚΠολης κι ἦταν ἀπόρροια τῶν δύο πρώτων. Γι' αὐτὸ ἡ Αὐτοκρατορία δὲν ἐπέλεξε νὰ χτίσει ἁπλῶς ἕνα ντουβάρι. Τὸ μεγαλεπήβολο/ἀπόρθητο τῶν τειχῶν σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν αἰσθητική τους "πινελιά" ἔστελνε τὰ κατάλληλα μηνύματα στὸ ἐσωτερικὸ ἀλλὰ καὶ στὸ ἐξωτερικό. Ἡ ἰσχὺς κι ὁ πλοῦτος τοῦ Κράτους ἀπεικονίζονταν στὰ τείχη τῆς Πόλης βάζοντας σὲ δεύτερες σκέψεις αὐτοὺς ποὺ θὰ ἐπέλεγαν νὰ ἀμφισβητήσουν τὴν καθεστηκυία τάξη ἀλλὰ καὶ αὐτοὺς ποὺ θὰ ἐπεδίωκαν τὴν κατάλυση τῆς Αὐτοκρατορίας. Ἄς μὴν ξεχνᾶμε ὅτι ἡ φθίνουσα πορεία τῆς δύναμης τοῦ Βυζαντίου εἶχε ἀντίκτυπο στὸ ἴδιο τὸ ὀχυρωματικὸ ἔργο ἤ καλύτερα τὰ ἴδια τὰ τείχη ἦταν μία ἀκτινογραφία γιὰ τὴν ἐσωτερικὴ κατάσταση τοῦ Κράτους.
    Φίλε Θοδωρή, συνέχισε νὰ μᾶς ταξιδεύεις στὸ χῶρο καὶ στὸ χρόνο!

    Νῖκος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Νίκο μου και χάρηκα που ικανοποίηθηκες με την ανάρτηση. Μιας και ανέφερες τις φωτογραφίες, να ξέρεις οτι έριξα ατελείωτο και επίπονο περπάτημα για να φωτογραφίσω εκατοντάδες φορές, κυριολεκτικά όλο το μήκος των Τειχών, ώστε να έχω καλό υλικό για επιλογή.
      Σ'ευχαριστώ για το όμορφο σχόλιο σου και την σωστή σου παρατήρηση.
      Τα λέμε σύντομα και πάλι.
      Χαιρετισμούς από την Πόλη, Θοδωρής.

      Διαγραφή
  2. Θοδωρή γειά χαρά,
    ακούραστος, συνεπής στο εβδομαδιαίο ''ραντεβού'' μαζί μας, κυρίως με σταθερή ποιότητα και ποικιλία στην επιλογή θεματολογίας.
    Τα τείχη! ένας περίπατος στα τείχη είναι πρόκληση, θα πρέπει να αφιερώσει κανείς μια μέρα ολόκληρη, ελπίζω να τα καταφέρουμε σε μία από τις επόμενες επισκέψεις. Πόσο χρήσιμες είναι οι πληροφορίες σου, αυτό το νοερό ταξίδι που μας βοηθάς να κάνουμε πόσο απολαυστικό, το να το ξέρεις ίσως αποτελεί ένα μικρό ''αντίδωρο'' από την πλευρά μας.
    Νάσαι καλά
    Πόπη-Λάρισα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόπη καλησπέρα και ευχαριστώ και για την δική σου συνέπεια. Παίρνω πάντα μεγάλη ώθηση από την συμμετοχή σας.
      Σου εύχομαι την επόμενη φορά να περάσεις κι εσύ μια ολάκερη μέρα στα Τείχη και να φανταστείς τις εικόνες που συνεπήραν και το δικό μου μυαλό.
      Φιλιά από την Πόλη

      Διαγραφή
  3. Τα θερμά μου συγχαρητήρια για την εξαιρετική δουλειά σας η οποία μας προκαλεί μια χαρμολύπη.Με την άδειά σας θα το αναδημοσιεύσω στο μπλογκ μου...Ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλησπέρα π.Γεώργιε και ευχαριστώ για τα θερμά λόγια. Η ανάρτηση είναι στην διαθεσή σας.
    Καλό βράδυ στην Κέρκυρα.
    Θοδωρής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ωραία στοιχεία.
    Θα άξιζε και μια ιδιαίτερη αναφορά στίς "Πύλες" πχ Χρυσή Πύλη,Πύλη Αγίου Ρωμανού

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γειά σου Λύσιππε και καλημέρα. Έχεις λίγο δίκιο για τις Πύλες καί ίσως κάνω στο μέλλον μια επιπλέον αναφορά.
      Σίγουρα η ιστορική σημασία των Πυλών είναι μεγάλη μα υπάρχει μια διαφορά με το να βρίσκεσαι εδώ, να περπατάς και να αγγίζεις όλα τα Τείχη. Οι πύλες είναι ουσιαστικά εξολοκλήρου (και ιστορικά εν μέρη λανθασμένες) κατασκευές Τούρκων οικοδόμων και μπετατζήδων, ηλικίας περίπου 25-30 ετών και αν συγκριθούν με τα υπόλοιπα απομεινάρια των Τειχών, είναι πραγματικά παντελώς αδιάφορες. Γι'αυτόν τον λόγο δεν εμπνεύστηκα σχεδόν καθόλου ούτε φωτογραφικά, ούτε μέσα στο κείμενο.
      Ευχαριστώ για την συμμετοχή σου και μου αρέσει που τα λέμε κάθε βδομάδα.
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  6. Για άλλη μια φορά Θοδωρή ήσουν απολαυστικός και η αφήγησή σου συναρπαστική. Σε διαβάζω από τις πρώτες σου αναρτήσεις και δεν μπορώ να μην επισημάνω το πώς έχει αλλάξει ο τρόπος ο οποίος γράφεις. Από την πρώτη επαφή με την πόλη, από την περιέργεια την έκπληξη, την απλή καταγραφή αυτών που βλέπεις, έχεις περάσει σε ένα άλλο επίπεδο. Πλέον συνομιλείς με την Πόλη, οι αναφορές σου είναι πιο λογοτεχνικές, πιο ποιητικές. Η πόλη σε κάθε γωνιά της εκπέμπει σήματα που παρόλο τον σημερινό θόρυβο και την αλλοίωση που έχει υποστεί, αν ψάξεις καλά βρίσκεις τις πηγές των σημάτων αυτών. Μια και η σημερινή σου ανάρτηση αφορά τα τείχη, αναφέρω εδώ μερικά από αυτά που έχει πει για τα τείχη ένας μεγάλος λόγιος φαναριώτης, ο μητροπολίτης Πέργης Ευάγγελος, ο οποίος βρίσκεται ακόμη εν ζωή και αξίζει να τον αναζητήσεις και να συνομιλήσεις μαζί του αν επισκεφτείς το Φανάρι. Είναι απολαυστικός.

    «Εάν δείτε τελευταία τον κόσμο που έρχεται στην Πόλη δεν είναι ούτε για άλλους λόγους ούτε για ένα δερμάτινο. Αυτά υπάρχουν. Αλλά στη βάση είναι να μπουν σε αυτό το γνόφο, να νιώσουν αυτόν το θείο έρωτα που τον χάσανε αλλού και έτσι να περπατήσουν στη ζωή τους ερωτευμένοι με τους Αγίους, με την Παναγία, με την Πόλη, με το Φανάρι. Ρωμηοί ερωτευμένοι με όλα αυτά». Η Πόλη ειναι περιτειχισμένη από δύο ειδών τείχη. Το πρώτο τείχος της Πόλης από χέρι ανθρώπων καμωμένο υπογράφεται από Βυζαντινούς Αυτοκράτορες.... Υπάρχει και το Τείχος των εις Σε προστρεχόντων, λέει ο ψαλμωδός, στην Παναγία...».
    Να εισαι καλά Θοδωρή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να'σαι καλά Κυριάκο μου και χαίρομαι που είσαι από την αρχή μαζί και παραμένεις εδώ όλον αυτόν τον καιρό.
      Έχεις δίκιο, το γράψιμο έχει καλυτερέψει κάπως, αφενός γιατί νοιώθω την Πόλη εντελώς μέσα μου και αφ'ετέρου γιατί στις αρχές είχα να γράψω ελληνικά για σχεδόν μια δεκαετία, εξαιτίας της διαμονής με σε χώρες του εξωτερικου.
      Ευτυχώς από την αρχή έχει παραμείνει και η καλή φωτογράφιση και καλή, εναλλασόμενη θεματολογία.
      Ευχαριστώ για το σχόλιο και ελπίζω να τα λέμε εδώ ακόμα για πολύ καιρό.
      Χαιρετισμούς από την Πόλη, Θοδωρής

      Διαγραφή
  7. Θοδωρή εκπληκτική η παρουσίασή σου. Θριαμβεύεις για άλλη μια φορά και μας κάνεις να νιώσουμε ρίγος. Απλά να προσθέσω μία πληροφορία για το αμυντικό τείχος της στεριάς. Μετά την τάφρο υπήρχε μια οχύρωση ύψους 1,5 μέτρο περίπου που δυσκόλευε τον επιτιθέμενο να βγει από την τάφρο και να τρέξει προς στην εξωτερική περίβολο. Στη δεύτερη φωτογραφία σου πάνω από το χέρι σου που αγγίζει το τείχος (αν δεν κάνω λάθος είναι η πύλη του Βελιγραδίου, με το αυτοκίνητο να κινείται προς την πύλη)φαίνεται καθαρά αυτή η οχύρωση (χαμηλά, αριστερά από το αυτοκίνητο), μπροστά από τους σημερινούς μπαξέδες, όπου παλιά ήταν η τάφρος. Αν και χαμηλή οχύρωση, δυσκόλευε αφάνταστα, διότι έπρεπε να την σκαρφαλώσει μέσα από την τάφρο με νερό βάθους 10 μέτρων, όπως αναφέρεις. Πολλά φιλιά και είναι πιθανό το Σαβ/κο να βρίσκομαι εκεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δημήτρη γειά σου και ευχαριστούμε για την επιπλέον πληροφορία. Σε περιμένω το Σαββατοκύριακο να τα πούμε από κοντά.
      Τα λέμε φίλε μου.

      Διαγραφή
  8. Χρήστος Ι.Δρούγκας - Ναύπλιον29 Μαΐου, 2013 00:59

    Θοδωρή μου, αρκετά φορτισμένη συγκινησιακά η ανάγνωση της ανάρτησής σου [ ήδη είμαστε
    στήν 29η Μαϊου ].
    Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ
    Μέσα από τα τείχη αυτά τήν αποφράδα ημέρα ήσαν 7-8.000 υπερασπιστές απέναντι σε έναν
    στρατό πάνω από 100.000 - και όχι λιγώτερο - με ιππικό, πυροβολικό και περίπου 150 πλοία,
    αλλά και πολλές χιλιάδες άτακτους που περίμεναν την λεηλασία της Πόλης.
    Αυτά τά τείχη, Θοδωρή, που περιέγραψες, άντεξαν 54 ημέρες στενής πολιορκίας, παρά και τις
    βολές του πυροβόλου-μαμούθ [για την εποχή του] του Ουρβανού.
    Η Κωνσταντινούπολις έπεσε, όχι γιατί λύγισαν τά κάστρα της, αλλά από μία.. ανοικτή πόρτα!
    Αλλ΄ας θυμηθούμε πάλι [ και πάλι και πολλάκις ] τήν απάντηση του γενναίου Αυτοκράτορα
    Κωνσταντίνου Δράγαζη Παλαιολόγου στήν πρόταση του Πορθητή για παράδοση τής Πόλης :
    " Τήν δε τήν πόλιν σοι δούναι............"
    " Το να σου [παρα]δώσω την πόλη ούτε σ'εμένα επαφίεται
    ούτε σε άλλον από τούς κατοίκους της,
    διότι με κοινή απόφαση οι πάντες αυτοπροαίρετα
    θ'αποθάνουμε και δεν θα υπολογίσουμε τη ζωή ".
    Αυτά τά λίγα ως μνημόσυνο στούς μάρτυρες τηα Αλώσεως, με ΠΡΩΤΟ τόν γενναίο Αυτοκράτορα
    Κωνσταντίνο Δράγαζη Παλαιολόγο.
    Ας είναι η μνήμη των ΑΙΩΝΙΑ !
    Χ.Ι.Δ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μελαγχολικά στέκονται σήμερα τα μοναδικά, όπως και η Βασιλεύουσα, αυτοκρατορικά τείχη της Κωνσταντινουπόλεως. Στη γωνία του τείχους των Βλαχερνών, ακριβώς πριν ενωθεί με το διπλό Θεοδοσιανό τείχος, υπήρχε η Κερκόπορτα. Κατά τον αγώνα οι Μποκκιάρντι και οι άνδρες τους τη χρησιμοποίησαν αποτελεσματικά εναντίον των ανδρών του Καρατζά πασά. Τώρα όμως, κάποιος, επιστρέφοντας από μία έξοδο, ξέχασε να την αμπαρώσει και μέσα στη σύγχυση μερικοί Τούρκοι πέρασαν μέσα από αυτή στην αυλή που ήταν πίσω της και άρχισαν να ανεβαίνουν μια σκάλα που οδηγούσε στην κορυφή των τειχών……………………
    Σήμερα 29 Μαΐου …..η άλωση της Πόλης των Πόλεων και η εορτή της Αγίας Θεοδοσίας που ο ναός της στην Πόλη στην εορτή της έως την άλωση, στολιζόταν από τους βυζαντινούς με χιλιάδες ρόδα και οι πολιορκητές κατά την είσοδο τους στην μαρτυρική Πόλη είδαν την γεμάτη με ρόδα εκκλησία , ξαφνιάστηκαν και αναφώνησαν Gül Cami!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
    Και πλανάται η σκέψη μου στις αποφράδες μέρες της άλωση της Πόλης, των μόλις 70.000 κατοίκων, αποδεκατισμένη από την πανώλη και τις αλλεπάλληλες πολιορκίες των Τούρκων. Αλλά και από τις διαμάχες των Δυτικών Και σαν να μην έφθαναν αυτά, υπήρχε και η μεγάλη ενωτική και ανθενωτική διαμάχη, υπέρ και εναντίον της Ένωσης των Εκκλησιών. Αυτό ήταν, λοιπόν, το κλίμα στην Κωνσταντινούπολη της εποχής. Δεισιδαιμονία, διχόνοια, φτώχεια, κακομοιριά. Οι Βυζαντινοί ζούσαν σε μια πόλη ερημωμένη. Ακόμη και στα ανάκτορα του Πορφυρογέννητου πολύ λίγα δωμάτια χρησιμοποιούνταν. Όπως λέει και ο Παλαμάς στον “Δωδεκάλογο του Γύφτου”: “Και ήταν οι καιροί που η Πόλη/πόρνη σε μετάνοιες ξενυχτούσε/και τα χέρια της δεμένα τα κρατούσε/και καρτέραγ΄ ένα μακελάρη (…) Και καρτέραγε τον Τούρκο να την πάρει”
    Η ήττα αυτή της Κωνσταντινούπολης, τόσον αθλία όσο και αξιοθρήνητη, υπήρξε μία μεγάλη νίκη των Τούρκων, μια τρομερή καταστροφή των Ελλήνων, ένα αίσχος των Λατίνων.
    Εάλω η Πόλις αλλά «Ουκ εάλω η ρίζα! Ουκ εάλω το φώς!».
    Θοδωρή ευχαριστώ για την αφορμή που μου έδωσες με το καθόλα άρτιο άρθρο σου να εκφράσω μερικές σκόρπιες σκέψεις μου, σήμερα…. ημέρα όχι θρήνου και κλαυθμού, αλλά έντονου προβληματισμού και αφετηρία επαναπροσανατολισμού.
    Γιώργος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Χρήστο και Γιώργο, εμείς σας ευχαριστούμε γιατι τα κείμενά σας έχουν πάντα κάτι να πουν και να μας διδάξουν. Να είστε καλά και πάντα να σας διαβάζουμε και να επικοινωνούμε μαζί.
    Θοδωρής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΘΕΟΔΩΡΕ ΑΠΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
    Αγαπητοί φίλες και φίλοι καλημέρα σας.
    Σήμερα είναι ημέρα μνήμης και περίσκεψης και
    το...'Δεν ξεχνώ" της Κύπρου ταιριάζει απολύτως με
    την 29 Μαΐου 1453 την ημέρα της άλωσης της Κωνσταντινούπολης.
    Σήμερα οι κυβερνώντες με τους συνεταίρους τους εδώ και στην
    Ευρώπη με διάφορα σχέδια και νόμους, αντιρατσιστικούς και άρθρα τύπου <>> προσπαθούν να ξεριζώσουν της σκέψεις μας και φυσικά την μνήμη από της ρίζες μας και τους χιλιάδες νεκρούς μας ακόμα και στην νεότερη και σύγχρονη ιστορία μας με τους....απέναντι γείτονες 560 χρόνια πέρασαν και οι βλέψεις τους και το μίσος τους για τον Ελληνισμό ακόμα σιγοκαίει και με κάθε τρόπο το δείχνουν καθημερινά με τής δηλώσεις τους και της παραβιάσεις στο Αιγαίο.
    Τούς εδώ τους λέμε ότι δεν ξεχνάμε της χαμένες Πατρίδες μας
    όσα αντιρατσιστικά νομοσχέδια και αν φέρουν προσπαθώντας να φιμώσουν τον Έλληνα να μιλάει για της ΡΙΖΕΣ ΤΟΥ να μιλάει
    για την Κωνσταντινούπολη για την Σμύρνη, για τον Ελληνισμό του πόντου που τον κατακρεούργησαν οι ορδές των βαρβάρων.

    Όχι κύριοι: Δεν θα ξεχάσουμε-Δεν θα σιωπήσουμε....

    Παύλος ο καλός ο μαθητής.......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ΠΟΛΛΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΣΑΣ!ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Μπράβο σου βρε Θοδωρή, που για άλλη μια φορά μας ταξίδεψες στη Βασιλεύουσα....

    Πολύ όμορφη και παραστατική η περιγραφή σου, αλλά δεν μπορώ να μη σχολιάσω (θετικά βέβαια) και τα υπόλοιπα σχόλια των αναγνωστων σου. Ειναι θησαυρός γνώσεων αυτά τα σχόλια, για μένα τουλάχιστον που δεν τα γνωρίζω όλα αυτά, αλλά η αγάπη για την Πόλη με "σπρώχνει" να διαβάσω όλες αυτες τις πληροφορίες!

    Μπράβο σε όλους σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ Γιώργο για ακόμη μια φορά. Χαίρομαι που απολαμβάνεις και που διαβάζω σχόλια σου.
      Όσον αφορά τους αναγνώστες, φίλους και σχολιαστές έχεις απόλυτο δίκιο. Όπως έχει υποθεί, είναι μέγιστοι Κωνσταντινολόγοι.
      Πολλους χαιρετισμούς, Θοδωρής

      Διαγραφή
  14. ΘΟΔΩΡΗ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΩ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΣΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΠΟΛΗ ΣΕ ΚΑΤΑΤΑΣΩ ΣΤΟΥΣ ΚΟΡΥΦΑΙΟΥΣ ΚΑΤΑΡΤΙΣΜΕΝΟΥΣ ΜΕ ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΙΣ ΠΟΛΗΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΕΣ ΚΑΙ ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΕΡΣ ΕΝΩ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΣΟΥ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΝΗΣ ΑΠΟ ΧΟΜΠΥ ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΛΑΤΡΕΨΕΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΤΗΝ ΓΕΝΝΕΤΗΡΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΝΑΣΕ ΚΑΛΑ ΛΕΒΕΝΤΗ ΜΟΥ ΝΑ ΜΑΣ ΤΑΞΙΔΕΥΗΣ .ΜΙΧΑΛΗΣ ΝΕΜΕΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φίλε μου Μιχάλη, είναι μεγάλη μου τιμή να διαβάζω τέτοια σχόλια και λόγια σαν τα δικά σου. Μου δίνουν επιπλέον ώθηση και κουράγιο στο ήδη αστείρευτο μεράκι που με διακατέχει.
      Πολλά χαιρετίσματα στην Νεμέα από την, σήμερα πμιγμένη στα χημικά και διαδηλωτές, Πόλη.
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  15. Συγχαρητήρια για την προσπάθεια και το συγκινητικό άρθρο για την Πόλη. Θα ήθελα να ζητήσω αν μου επιτρέπετε, να προσθέσω το ιστολόγιό σας στoν (για την ώρα μικρό) κατάλογο του istologia.gr, ώστε να εμφανίζονται και εκεί κάποια από τα άρθρα σας.
    Καλή συνέχεια και χαιρετισμούς από την κουρασμένη Αθήνα.
    Παναγιώτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Παναγιώτη ευχαριστώ που ρώτησες.Βάλε την πηγή και τον σύνδεσμο και μπορείς να αναδημοσιεύσεις.
    Χαιρετισμούς από την Πόλη.
    Θοδωρής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Δυστυχώς (και ευτυχώς, από την άλλη), ετοιμαζόμουν για το ταξίδι μου στην Πόλη και δεν διάβασα αμέσως τη συγκεκριμένη ανάρτηση. Μπράβο και πάλι. Είσαι πολύ ενημερωμένος...
    Το "ταξίδι" στα Τείχη το έχω κάνει πριν από μια δεκαπενταετία περίπου, όταν ήμουν φοιτήτρια, και είχα επισκεφθεί την Πόλη για πρώτη φορά... Είναι επιβλητικά και ακόμα και σήμερα, παρά τις φθορές τους, μοιάζουν απόρθητα!
    Μου αρέσουν οι φωτογραφίες σου, και τα σχόλια που βάζεις τα απολαμβάνω (πάντα) πραγματικά!
    Τα ξαναλέμε, Θοδωρή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γειά σου Μαράκι και έτσι ακριβώς όπως τα γράφεις είναι....Δυστυχώς για εμάς μα και ίσως ευτυχώς για την υπόλοιπη παρέα που μάλλον δεν θα άντεχε να ακολουθήσει τα δεκάδες χιλιόμετρα περπατήματος.
      Να είσαι καλά και τα λέμε σύντομα και πάλι.
      Χαιρετισμούς, Θοδωρής

      Διαγραφή