Υπάρχουν στιγμές στην Πόλη που μπορεί κανείς να ταξιδέψει στον χρόνο σε λίγα μόλις δευτερόλεπτα. Κάτι τέτοιο συνέβη και σε 'μένα εισερχόμενος στο εστιατόρειο του Παντελή. Είχα ακούσει πολλά γύρω από αυτό το μαγαζί, που λίγο ή πολύ σχεδόν όλοι το έχουν ακούσει μα σχεδόν κανείς δεν το έχει επισκεφθεί. Έπρεπε λοιπόν να το επισκεφτώ αυτοπροσώπως και να σαν ειδικός να σχηματίσω την δικιά μου άποψη.
Το Pandeli είναι σε ένα μέρος τόσο εύκολα προσβάσιμο μα που ποτέ δεν θα το βρεις αν δεν έχεις σκοπό να το επισκεφτείς. Στην είσοδο της στοάς στην αιγυπτιακή αγορά, στην αριστερή πλευρά υπάρχει μια σκάλα που οδηγεί σε λίγα μόνο δευτερόλεπτα σε μια άλλη διάσταση. Ταξίδι στον χρόνο, πολλές δεκαετίες πίσω. Σήμα κατατεθέν τα γαλάζια πλακάκια.
Το Pandeli μετρά 110 χρόνια ζωής. Σαν έτος αφετηρίας είναι το 1901! Αρχικά βρισκόταν στην περιοχή του Μπέιογλου και ήταν από τα πιο διάσημα και καλύτερα εστιατόρεια της Πόλης. Αν έχω πληροφορηθεί σωστά από τις ''κακές γλώσσες'', μεταφέρθηκε από εκεί λίγο πριν τα Σεπτεμβριανά του '55 με προτροπή του Τούρκου πρωθυπουργού Μεντέρες, ο οποίος γνωρίζοντας τι θα επακολουθήσει στις περιουσίες των Ελλήνων, θέλησε να σώσει το αγαπημένο του εστιατόρειο. Έτσι από τότε το Pandeli βρίσκεται στην τωρινή του διεύθυνση.
Η ατμόσφαιρα, η διακόσμιση αλλά και η κουζίνα του μαγαζίου είναι βγαλμένη από παλιές εποχές. Οι τιμές του όμως πάλι είναι βγαλμένες από το μέλλον. Για να δοκιμάσει κάποιος 2-3 πιάτα, ας λογαριάζει τουλάχιστον 70-100 λίρες. Μπορώ να πω όμως πως δεν μετάνοιωσα που βρέθηκα εκεί. Ένα ιστορικό μέρος που και εγώ γινόμουν μέρος του. Οι τοίχοι είναι γεμάτοι από τα μηνύματα των διασήμων πελατών του όλα αυτά τα 110 χρόνια και αξίζει κανείς να χαζέψει λιγάκι τους τοίχους. Η λίστα είναι πραγματικά εντυπωσιακή.
Τα πιάτα που δοκίμασα, σχεδόν όλα μαγειρευτά, ήταν γευστικά υπέροχα. Κάθε μπουκιά με πήγαινε όλο και πιο πίσω στον χρόνο, κάθε μπουκιά με έκανε όλο και πιο παιδί. Υπήρχε μεράκι και εμπειρία στο μαγείρεμα. Ήταν σαν τα καλομαγειρεμένα φαγητά της γιαγιάς που όλοι μας τόσο πολύ νοσταλγούμε. Οι αγκινάρες α λα Πολίτα που δοκίμασα, με ταξίδεψαν κατευθείαν στο τραπέζι της δικής μου γιαγιάς. Είναι απίστευτο το πως γεύσεις και μυρωδιές φέρνουν αγαπημένα μας πρόσωπα και καταστάσεις ξανά ''κοντά''.
Μέσα σε όλα αυτά που δοκίμασα υπήρξε και ένα μικρό πιατάκι με έναν μεγάλο γευστικό θησαυρό. Η μελιτζανοσαλάτα του Παντελή ήταν πράγματικά ένας γευστικός οργασμός. Η μία μερίδα έγιναν δύο και οι δύο έγιναν τρείς. Άξιζε όμως γιατί κατάφερα και αποκωδικοποίησα όλα όσα έκρυβε μέσα της.
Θα πρέπει να προειδοποιήσω όλους τους γευσηγνώστες πως μετά από αυτήν την μελιτζανοσαλάτα, δύσκολα θα μπορέσετε να ευχαριστηθείτε κάποια άλλη. Η γεύση της θα σας φανεί πολύ ''λίγη''.
Ίσως να είναι το τίμημα που πρέπει κανείς να πληρώσει σαν αποφασίσει να ταξιδέψει στον χρόνο και να γνωρίσει τις γεύσεις της Πόλης των προηγουμένων εκατονταετιών. Ο ''ταξιδιάρης'' ουρανίσκος μου πάντως ακόμα με ευγνωμονεί.
Το Pandeli είναι σε ένα μέρος τόσο εύκολα προσβάσιμο μα που ποτέ δεν θα το βρεις αν δεν έχεις σκοπό να το επισκεφτείς. Στην είσοδο της στοάς στην αιγυπτιακή αγορά, στην αριστερή πλευρά υπάρχει μια σκάλα που οδηγεί σε λίγα μόνο δευτερόλεπτα σε μια άλλη διάσταση. Ταξίδι στον χρόνο, πολλές δεκαετίες πίσω. Σήμα κατατεθέν τα γαλάζια πλακάκια.
 |
| Ταξίδι στον χρόνο |
Μέσα σε όλα αυτά που δοκίμασα υπήρξε και ένα μικρό πιατάκι με έναν μεγάλο γευστικό θησαυρό. Η μελιτζανοσαλάτα του Παντελή ήταν πράγματικά ένας γευστικός οργασμός. Η μία μερίδα έγιναν δύο και οι δύο έγιναν τρείς. Άξιζε όμως γιατί κατάφερα και αποκωδικοποίησα όλα όσα έκρυβε μέσα της.
 |
| Ένας μικρός γευστικός θησαυρός |
Ίσως να είναι το τίμημα που πρέπει κανείς να πληρώσει σαν αποφασίσει να ταξιδέψει στον χρόνο και να γνωρίσει τις γεύσεις της Πόλης των προηγουμένων εκατονταετιών. Ο ''ταξιδιάρης'' ουρανίσκος μου πάντως ακόμα με ευγνωμονεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου