Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2012

Η Μεγάλη Του Γένους Σχολή

You will be redirected to the new page in

seconds
...δεν θα μου κάνεις μάθημα εσύ εμένα, εγώ τελείωσα την Μεγάλη του Γένους Σχολή, είπε ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης στην ταινία Πολίτικη κουζίνα. Από εκείνη την στιγμή κράτησα σφηνωμένη στο μυαλό μου εκείνη την ονομασία. Τα χρόνια πέρασαν και εγώ περιπλανιόμουν σε χώρες και πόλεις. Επειδή όμως στην ζωή τίποτα δεν είναι τυχαίο, να'μαι τώρα εδώ...στο κατώφλι της μεγαλύτερης σχολής του Γένους μας. Στην Μεγάλη του Γένους Σχολή!
''Μεγάλη του Γένους Σχολή''....το προφέρεις και σου γεμίζει το στόμα. Και μόνο στο άκουσμά της νοιώθει κανείς την ιδιαιτερότητα της. Μου προκαλεί ανατριχίλα το να σκέφτομαι πως εδώ και χιλιετίες διαφυλάσσεται και μεταλαμπαδεύεται σε τούτο το μέρος ότι πιο σημαντικό και ιερό διαθέτουμε σαν Γένος. Τον Πολιτισμό μας και τα ιδανικά του Ελληνισμού. Και αυτό γιατί η Μεγάλη του Γένους Σχολή είναι στην ουσία η συνέχεια της Οικουμενικής Πατριαρχικής Σχολής που ίδρυσε ο Μέγας Κωνσταντίνος!
Η πρόσοψη της Σχολής.Ενός εκ των επιβλητικοτέρων κτισμάτων ολόκληρης της Πόλης!

Πρακτικά η Μεγάλη του Γένους Σχολή επανιδρύθηκε ένα χρόνο μετά την Άλωση και στεγάστηκε σε πολλά μέρη της Πόλης. Το 1881 ξεκίνησε η κατασκευή του μεγαλοπρεπούς κτιρίου στο Φανάρι υπο την επίβλεψη του αρχιτέκτονα Κων. Δημάδη και μέσα σε 2-3 χρόνια άνοιξαν οι πύλες του για τους μαθητές.
Είναι τόσο αξιοθαύμαστο το πως κατάφερε να χτιστεί και να λειτουργήσει το κολοσσιαίων διαστάσεων σχολείο μέσα σε μόνο 2 χρόνια. Δεν τολμώ να σκεφτώ ένα τέτοιο εγχείρημα στις μέρες μας ούτε και πόσα χρόνια θα πέφταμε έξω στους υπολογισμούς μας. Εκείνα τα χρόνια όμως ήταν η χρυσή εποχή του Ελληνισμού στην Πόλη και το κτίριο αυτό ήταν το σύμβολο της ακμής του. Κακοδιαχείρηση, μίζες, ωχαδερφισμός και συντεχνείες δεν ήταν στην ημερησία διάταξη των Ρωμιών.
Η οικογένεια Δημάδη πρόσφερε τόσα πολλά στον Ελληνισμό και στην Παιδεία των Ρωμιών. Ο Κωνσταντίνος Δημάδης εκτός της Μεγάλης του Γένους Σχολής, σχεδίασε και το Ζωγράφειο αλλά και ο γιός του συνέβαλε στον σχεδιασμό του Ζαππείου. Μεγάλοι Έλληνες και οι δυό!
Μετά λοιπόν απο τις επισκέψεις στα άλλα δύο μεγάλα σχολεία της Πόλης, το Ζωγράφειο και το Ζάππειο, είχε έρθει η στιγμή να εισέλθω στο αρχαιότερο εκπαιδευτικό ίδρυμα της Ευρώπης!
Η κορυφή της Σχολής με τον τεράστιο τρούλο
Ο σχεδιασμός, το μέγεθος και το χρώμα του κάνουν την Μεγάλη του Γένους Σχολή σημείο αναφοράς σε όλη την Πόλη
Όπως και στα άλλα Ρωμέικα σχολεία της Πόλης, έτσι και εδώ, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η έλλειψη μαθητών. Περίπου 55 μαθητές έχουν το προνόμιο να διδάσκονται στο σχολείο στις μέρες μας. Ειδικά μέσα σε αυτόν τον τεράστιο χώρο (περισσότερο από 3000 τετραγωνικά μέτρα!!!) η απουσία μαθητών φαίνεται ακόμα περισσότερο. Επίσης ακόμα ένα πρόβλημα είναι η χρηματοδότηση του, η οποία είναι αφημένη και εδώ στην ιδιωτική πρωτοβουλία και τις ευεργεσίες.
Την εποχή της ακμής του το σχολείο θεωρούνταν ίσως το καλύτερο εκπαιδευτήριο στον κόσμο! Οι εγκαταστάσεις του και ο εξοπλισμός του εξάλλου καταδεικνύουν στο συμπέρασμα αυτό. Ακόμα και στις μέρες μας οι αίθουσες διαθέτουν όλα τα αναγκαία για την διδασκαλία και τάξεις σαν της Χημείας, της Βιολογίας και της Φυσικής είναι καταπληκτικές.
Προαυλιακός χώρος και χώρος γυμναστικής για τους λιγοστούς μαθητές
Ο κεντρικός διάδρομος του σχολείου
Από το προαύλιο του σχολείου θαύμασα την πανέμορφη θέα του Κεράτιου. Για τους λιγοστούς μαθητές τριγύρω μου δεν είναι κάτι το ιδιαιτερο όπως φαίνεται, αν κρίνω απο τα χαχανητά τους βλέποντάς με να βγάζω την μια φωτογραφία μετά την άλλη σαν Γιαπωνέζος τουρίστας. Τόσο τυχερά αυτά τα παιδιά. Αχ να μπορούσα και εγώ να κάτσω σε τούτα τα θρανία, να διδαχτώ μαζί τους. Βέβαια βλέποντας την θέα στον Κεράτιο, τις κτιριακές εγκαταστάσεις, την ιδιαιτερότητα και την ιστορικότητα του μέρους, πιστεύω πως δε θα αποφοιτούσα ποτέ. Όχι πως είμαι στουρνάρι αλλά πως θα μπορούσα οικιοθελώς να αποχωριστώ την Μεγάλη του Γένους Σχολή;
Δεν συμφωνείτε μαζί μου;
Η θέα απο το προαύλιο του σχολείου. Στο βάθος δεξιά ο Πύργος του Γαλατά και το Beyoğlu.
Μια μικρούλα τάξη με μόνο 3 μαθητές αν κρίνω απ'τον αριθμό των σχολικών τσαντών.Τι κρίμα....Κάποτε εδώ βρισκόνταν εκατοντάδες παιδικές ψυχές
Τα Ρωμιόπουλα εν'ώρα μαθήματος
Δεν έχω καταφέρει ακόμα να σουλατσάρω νύχτα στο Φανάρι και να αντικρύσω την βραδινή όψη του σχολείου. Ίσως όταν φτιάξει ο καιρός να αρχίσω νυχτοπερπατήματα και εκεί. Ας είναι καλά όμως ο φίλος και αναγνώστης Γιώργος που είναι Πολίτης βέρος και που μου έστειλε τις παρακάτω φωτογραφίες. Να παρηγοριέμαι αλλά και να κάνω νυχτερινά σχέδια εξόρμησης στο Φανάρι.
Η Μεγάλη του Γένους Σχολή, φωταγωγημένη και πανέμορφη. Καταλαβαίνει κανείς το μεγεθός της, βλέποντας τα σπίτια τριγύρω να φαντάζουν τόσο μικρά
Φωτογραφία του 1930. Το Φανάρι πνευματικό και όχι μόνο κέντρο της Ρωμιοσύνης
Αφού τελείωσα την περιήγησή μου στους σχολικούς χώρους, βγήκα και κάθισα στα σκαλοπάτια της εισόδου. Κοιτούσα και ξανακοιτούσα το μοναδικό αυτό κτίριο, προσπαθώντας να ταξινομήσω μέσα μου τις εντυπώσεις, τα συναισθήματα και τα διδάγματα που αποκόμησα από την Μεγάλη του Γένους Σχολή. Ιδέες συνώνυμες και αλληλένδετες όπως Ήθος, Ακεραιότητα, Παιδεία, Πολιτισμός, Μεγαλοπρέπεια, Γνώση, Σεβασμός στριφογύριζαν στον νού μου.
Σκέφτηκα για λίγο τα πράγματα στην Ελλάδα. Μπορεί να λείπω 12 χρόνια απο την πατρίδα μα συνάμα είμαι τόσο ''κοντά'' της. Το πρόβλημα στην Ελλάδα δεν είναι η οικονομική κρίση, τα λάθος πρόσωπα σε λάθος θέσεις ή τα συμφέροντα των ξένων. Αυτά είναι σαν συμπτώματα μιας ασθένειας. Και η ασθένεια δεν είναι οικονομική αλλά πολιτισμική. Υπάρχει έλλειμα παιδείας. Αν ξεπεράσουμε την πολιτισμική μας κρίση και ξαναβρούμε τις Αξίες και τους εαυτούς μας, τα υπόλοιπα θα είναι παιχνιδάκι. Συναντώντας μέρη όπως τα σχολεία της Πόλης, βεβαιώνομαι όλο και περισσότερο γι'αυτό.
Κάθισα ακόμα λίγο εκεί στα σκαλοπάτια προσπαθώντας να αποροφήσω όσο μπορούσα περισσότερο λίγη από την αίγλη και την ιδιαιτερότητα της Μεγάλης του Γένους Σχολής. Κάθισα ώσπου η παγωνιά έγινε ανυπόφορη. Ανασηκώθηκα και πήρα τον δρόμο της επιστροφής, έχοντας πάρει μια μεγάλη δόση Ρωμιοσύνης.

6 σχόλια:

  1. ΟΠΩς ΠΆΝΤΑ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΣΧΟΛΗ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΚΑΤΑΤΟΠΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΘΕΤΙΚΟ ΑΠΟ ΟΣΑ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ. ΟΙ ΦΩΤΟ ΜΕ ΤΙΣ ΣΧΕΔΟΝ ΑΔΕΙΕΣ ΤΑΞΕΙΣ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ ΔΙΚΑΙΟΝΟΥΝΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ "ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΧΙΛΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ" ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΜΠΡΑΒΟ!!!
    ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΜΕ ΑΝΥΠΟΜΟΝΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ.
    ΓΙΩΡΓΟΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και εγώ χαίρομαι βεβαίως για την επικοινωνία.Η επικοινωνία με τους αναγνώστες είναι ένα απο τα πιο σημαντικά πράγματα γι'αυτό το ιστολόγιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Έχει δύο μέρες που ανακάλυψα το blog toυ Θoδωρή για τη Πόλη και το λάτρεψα κατευθείαν. Λόγω της δουλείας μου,είμαι συνέχεια στην Πόλη (είμαι αρχηγός -ξεναγός) και σκέφτηκα πααααρα πολύ αν πρέπει να γράψω ή όχι! Βλέπεις οι ξεναγοί είμαστε και λίγο κάφροι και πολλές φορές ξεχνάμε την μαγεία της Πόλης. Λίγο το άγχος να βγει το πρόγραμμα , λίγο η ρουτίνα ( κάνουμε τα ίδια και τα ίδια), λίγο το ότι έχεις να συντονίσεις από 50 μέχρι και διακόσια άτομα και πρόσθεσε σε όλα αυτά και την κίνηση καταλαβαίνει κανείς οτι τα νεύρα μας δεν είναι καλά ...
    Γι΄αυτό το λόγο σκέφτηκα πολύ αν πρέπει να γράψω γιατί μου αρέσει που βλέπω σε πολλούς απο τους αναγνώστες του blog αυτή την "Φρεσκάδα" που αρκετοί από εμάς το έχουμε χάσει !

    Την πρώτη φορά που μπήκα στη Μεγάλη του Γένους Σχολή ένοιωσα ένα δέος και μια ανατριχίλα που δεν περιγράφεται. Αυτό το κτίριο είναι ένα κομμάτι ζωντανής ιστορίας. Βλέποντας τα παιδιά ( τα λιγοστά δυστυχώς παιδιά) που φοιτούν ακόμα εκεί και την ευγένια με την οποία μιλούν είχαν κυριολεκτικά βουρκώσει τα μάτια μου.Μπαίνοντας όμως μέσα και βλέποντας το άγαλμα του Κεμάλ και την Τούρκικη σημαία νευρίασα. Δεν είμαι εθνικιστής και καταλαβαίνω ότι όλα αυτά βρίσκονται σε Τούρκικη επικράτεια άλλα πάλι κάτι μέσα μου με σφίγγει! Μετά απο πολλές φορές που πήγα , έχω πλέον γνωρίσει την αρκετούς εκει μέσα. Ο Δαμιανός ( ο γιος του φύλακα) , που είναι πάντα πρόθυμος να μου ανοίξει και πρώην μαθητής της Σχολής είναι ένα τυπικό δείγμα μαθητή της Σχολής.Πάντα με το χαμόγελο, ευγενικός και δεν μου έχει χαλάσει ποτέ χατίρι. Δεν θα μιλήσω για τα προφανή ( το μέγεθος του κτιρίου, το εντυπωσιακό εσωτερικό , του ξυλοπίνακες κ.α ) αλλά για το δέος που αποπνέει αυτό το μέρος.
    Παρόλο που η ανηφόρα είναι δύσκολη η Σχολή σε αποζημιώνει ... Όποιος πάει Πόλη ΠΡΕΠΕΙ να την επισκεφτεί.
    Υ.Γ
    Θοδωρή στο είπα και στο mail στο λέω και δημόσια πολλά ΜΠΡΑΒΟ για την δουλεία που έχεις κάνει έιναι απλά εξαιρετική !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ μου Σιδέρη πολύ όμορφα τα όσα έγραψες και συμφωνούμε σε όλα. Κι εγώ θέλω να σταθώ πολύ στο ήθος και την ευγένεια όσων έχουν σχέση με τα σχολεία της Πόλης. Γενικά ο τρόπος που μιλάνε και εκφράζονται είναι διαφορετικός. Είναι μάλλον στην υπεροχή της Παιδείας που προσφέρουν τούτα τα σχολεία. Εκεί εξάλλου πάσχουμε στην Πατρίδα. Στην Παιδεία, όχι στην μόρφωση.
      Να είσαι καλά και να τα λέμε συχνά.
      Θοδωρής

      Διαγραφή