Τετάρτη 3 Απριλίου 2013

Θολές κουλτούρες, ένταση και "υγρές" μπουκιές

You will be redirected to the new page in

seconds
Η ζωή στην Πόλη είναι πάντα συναρπαστική και κάθε μέρα είναι ξεχωριστή αφού σχεδόν ποτέ δεν επαναλαμβάνονται τα ίδια πράγματα. Οι επιλογές είναι ατελείωτες, για όλα τα γούστα και αν γενικά δηλώνω σπιτόγατος, υπάρχουν βραδιές που αφήνω την ξελογιάστρα Πόλη να με πάρει στην βραδινή αγκαλιά της. Ειδικά τώρα που μπαίνει η Άνοιξη, οι νύχτες στην Πόλη γίνονται ακόμα πιο ελκυστικές. Αρκετά συχνά μάλιστα συνδυάζω διαφορετικά πράγματα μαζί. Έτσι βραδιές σαν και τούτη κατάφερα να συνδυάσω θολές κουλτούρες, ένταση και "υγρές" γεύσεις.
Όλοι όσοι έχετε βρεθεί στην Πόλη, θα έχετε σίγουρα θαυμάσει τις υπέροχες Πρεσβείες επί της Ίστικλαλ. Πίσω από τις καγκελόπορτες βρίσκονται μεγάλοι κήποι με αυλές και υπέροχα κτίσματα που χαίρονται μόνον οι διαφόροι πρόξενοι. Σε μια τέτοια Πρεσβεία κατάφερα να μπουκάρω κι εγώ εκμεταλλευόμενος μερικές γνωριμίες και μια έκθεση τέχνης. Είχα την χαρά να εισέλθω στο κτίριο που στεγάζεται το σουηδικό προξενείο και μοιράστηκα λίγο από την λάμψη του προξένου.
Η είσοδος του μεγαλοπρεπούς σουηδικού Προξενείου με το σπιτάκι του σκύλου στα αριστερά...
...και τον μεγάλο αυλόγυρο
Στον πρώτο όροφο φιλοξενούνταν μια δεξίωση και έκθεση τέχνης...πλεκτών έργων και ζωγραφιών...και από την πρώτη στιγμή ήρθα "αντιμέτωπος" με κουλτουριάρηδες Σουηδούς και Τούρκους διανοούμενους και καλλιτέχνες, νοιώθοντας εξαρχής σαν την μύγα μέσα στο γάλα.
Όχι ότι δεν είμαι ποιοτικός αλλά δεν τα πάω και πολύ καλά με τις αφηρημένες έννοιες. Πάντως δεν με ένοιαξε και πολύ που δεν παρακολουθούσα τις συζητήσεις και τα πηγαδάκια των υπολοίπων. Άδραξα την ευκαιρία και άρχισα να περιεργάζομαι την όμορφη σουηδική κατοικία.
Το κομψότατο και "ζεστό" σαλονάκι του κυρίου Πρέσβη
Μία από τις αρκετές αίθουσες με τα τραπεζάκια που είχαν μικρό μπουφέ και φαγώσιμα...προτού τα κατασπαράξουν οι κουλτουριάρηδες καλεσμένοι
"Μας κακομαθαίνετε κύριε Πρέσβη", θέλησα να πω σαν έμαθα πως κάπου υπάρχουν ποτά και μερικά μεζεδάκια για τους καλεσμένους. Είχα φτάσει όμως αργά και όπως φάνηκε οι θολοκουλτουριάρηδες καλεσμένοι εκτός από διανόηση είχαν και μεγάλη πείνα, παραφράζοντας την φράση: "Η τέχνη περνά απ'το στομάχι". Βρήκα την κουζίνα και σερβιρίστηκα μόνος μου με ένα ποτήρι κρασί και συνέχισα την περιπλάνησή μου στα δωμάτια του Προξενείου χαζεύοντας παράλληλα τα έργα τέχνης μα περισσότερο τους καλεσμένους. Τελικά όλοι οι άνθρωποι της τέχνης, σχετικοί και άσχετοι, είναι παντού οι ίδιοι. Κασκόλ ως το πάτωμα, κελεμπίες,πίπες ή πούρα, χαϊμαλιά και με τα αφηρημένα βλέμματα κάπου μεταξύ πραγματικότητας και άλλων διαστάσεων να δίνουν και να παίρνουν.
Αχ γιαγιούλα μου...πού είσαι να γίνεις διάσημη! Να τους δώσουμε και ονόματα και μετά ποιός μας πιάνει
Με το κεφάλι σκυφτό και μην μπορώντας να αντιληφθώ την αφηρημένη τέχνη, επιδόθηκα σε φωτογραφίες
Να και ένα έργο που μου άρεσε κάπως
Κάποια στιγμή βρέθηκα σε ένα δωμάτιο με 3 τρελόγκες και τους παρατηρούσα που συζητούσαν κοιτώντας τον τοίχο. Είπα να κάτσω να δώ για πόση ώρα θα σχολιάσουν τις καλλιτεχνικές ανησυχίες τους γύρω από το πλεκτό έργο. Στο 20λεπτό είχα πλέον βαρεθεί να ακούω τις θολές έννοιες τους και τράβηξα για την κουζίνα του Πρέσβη αναζητώντας το πιο δυνατό ποτό που θα μπορούσα να βρώ.
Παρατηρώντας τις πολυλογίες των καλεσμένων...με την θολούρα να πλανάται ήδη στην ατμόσφαιρα
Καλό το έργο...δεν λέω...μα όχι για 20λεπτη ανάλυση
Θα πρέπει να τονίσω πως για την συμπεθαστάτη ηλικιωμένη δημιουργό των κεντημάτων, έχω να πω τα καλύτερα λόγια, τόσο για την ευγένια της όσο και για τους καλλιτεχνικούς της κόπους. Είμαι της άποψης πως για οτιδήποτε δαπανηθούν ώρες ενασχόλησης, αξίζει ένας έπαινος και καλά λόγια.
Με ενόχλησαν λίγο οι καλεσμένοι και ιδιαίτερα οι άσχετοι που είχαν ρημάξει τον μπουφέ και τα ποτά και παρίσταναν του διανοούμενους. Είχα αρχίσει να βαριέμαι κάπως με όλα αυτά και δίχως να το σκεφτώ πάρα πολύ εγκατέλειψα το όμορφο σουηδικό Προξενείο. Είχε έρθει η ώρα για ξεθόλωμα και λίγο ένταση.
Επισκεφθηκα το Hayal Kahvesi απέναντι από την Αγιά Τριάδα και δεν το μετάνοιωσα. Εκεί απόλαυσα την Ceylan Ertem (δες εδώ και εδώ) και την Özge Fışkın. Μπορεί η δεύτερη να είναι πιο γνωστή και να υπερέχει φωνητικά, όμως μου άρεσε περισσότερο η τρελόγκα Ceylan που ήταν παιχνιδιάρα και άμεση με τον κόσμο, απρόβλεπτη και κάνοντας αρκετούς πειραματισμούς στα τραγούδια που ερμήνευσε.
Στην αρχή η Τζεϊλάν
Και μετά η Οζγκέ
Οι ώρες κύλησαν γεμάτες ρυθμό, ποτό, διασκέδαση, ένταση και ήταν ακριβώς ότι χρειαζόμουν για να ξεσαλώσω κι εγώ ύστερα από πολύ καιρό. Εξάλλου στην ζωή πρέπει να τα συνδυάζουμε όλα. Και τα απλά και τα σύνθετα, μια ζώη την έχουμε εξάλλου...που λέει και το τραγούδι.
Αυτό το "μια ζωή την έχουμε", σκέφτηκα καθώς ξημερώματα βγήκα από το μαγαζί και το στομάχι μου γουργουρίζοντας, μου έδωσε να καταλάβω ότι το είχα παραμελήσει. Οι επιλογές πολλές μα σκέφτηκα ότι είχα καιρό να γευτώ ένα "υγρό" χάμπουργκερ, που μετά από μεταμεσονύχτια διασκέδαση είναι ο καλύτερος τρόπος να κλείσει κανείς την νυχτερινή του κρεπάλη. Τα ισλάκ χάμπουργκερ διατηρούνται ζεστά και υγρά σε ένα γυάλινο κουτί, απολαμβάνοντας ένα είδος "χαμάμ", προτού λαίμαργοι ξενύχτες σαν και του λόγου μου το αποζητήσουν σαν τρελοί.
İslak hamburger που σημαίνει υγρό χάμπουργκερ
Τις υγρές μπουκιές δεν τις μέτρησα, πάντως μην τρομάζετε, έφαγα...λιγάκι
Στην Πόλη τα πάντα είναι ιδιαίτερα, το ίδιο και οι αντιθέσεις τις. Είτε πρόκειται για θολές κουλτούρες, είτε για στιγμές έντασεις, είτε για λιπαρές κρεπάλες, είτε για οτιδήποτε άλλο χωρά ο νούς, εγώ απολαμβάνω κάθε στιγμή, απορροφώ και απορροφιέμαι από την ξελογιάστρα Πόλη της καρδιάς μου.

19 σχόλια:

  1. Πολύ ωραία πέρασα και σ' αυτή τη βόλτα !!
    Πολύ καλή φωνητικά η Οζγκέ τελικά...
    Καλό σου βράδυ
    Σόφη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η Οζγκέ όντως ήταν καλύτερη φωνητικά...ήταν όμως λίγο βαρετή και προβλέψιμη.Ίσως φταίει ότι δεν καταλάβαινα και πολλά!
      Να είσαι καλά και καλό βράδυ.
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  2. Θοδωρή γεια χαρά
    Η θεματολογία της ανάρτησης σου μου άρεσε πολύ, γιατί συνδυάζει ένα προβληματισμό για την μοντέρνα τέχνη-αντίληψη με τον δικό της κόσμο και τον απλό τρόπο ζωής. Η πρώτη προσπαθεί να απελευθερωθεί από τα μιμητικά δεσμά και να αποδώσει ελεύθερα τα συναισθήματα από τον πραγματικό κόσμο, χωρίς να υπόκειται στις προσταγές της πιστής αναπαράστασης. Βέβαια όμως περνάει μέσα από περίπλοκους μηχανισμούς του χώρου της τέχνης που γράφουν και ξαναγράφουν την ιστορία της, προωθώντας έναν καλλιτέχνη ή ένα κίνημα και δημιουργώντας μύθους που έχουν ως αποτέλεσμα επιτυχημένες εκθέσεις και εκδόσεις. Η δεύτερη - η απλή ζωή- συνδυάζει το εφήμερο, το φευγαλέο το απρόοπτο, που μέσα τους βέβαια περιέχουν την αστάθεια , την ταχύτητα και την αμφιβολία, το αλατοπίπερο το λεγόμενο της ζωής. Είναι απλή η ζωή, άσχετα από κρίσεις...και άσχετα αν "κάποιοι" προσπαθούν να αλλάξουν τον άνθρωπο και να τον κάνουν ανθρωπομηχανή, και πρέπει να είναι απλή η ζωή, γιατί όσο την ψάχνουμε στα σύνθετα, τόσο θα την χάνουμε!!!
    Να είσαι καλά
    Γιώργος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιώργο μου...την ψυχή μας δεν θα τους την χαρίσουμε...έχεις δίκιο. Είμαστε και θα παραμείνουμε άνθρωποι..
      Χαίρομαι που σου άρεσε η ανάρτηση. Τελικά ήταν καλή ιδέα να συνδυάσω διαφορετικά πράγματα μαζί.
      Τα λέμε σύντομα φίλε μου
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  3. Για ακόμη μία φορά μας εξέπληξες. Ομολογώ ότι το "ταξίδι" σου ήταν ένας γευστικός πειρασμός, για μένα. Όπως καταλαβαίνεις, στάθηκα στο Ισλάκ χάμπουργκερ, το οποίο δεν θα παραλειψω να δοκιμάσω με την πρώτη ευκαιρία...
    Καλή συνέχεια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άντε Μαράκι..καλές μάσες...όσο για τις μεταμεσονύκτιες λιπαρές θερμίδες...είπαμε..μιά ζωή την έχουμε...άρα βούρ!

      Διαγραφή
  4. Γεια σου Θοδωρή!!!! Πολύ ωραία η ανάρτησή σου!! Πιστεύω ότι στο Τάξιμ-Μπέιογλου μπορεί κανείς να κάνει πολλά και διαφορετικά πράγματα σε μία μόνο βραδιά, αφού προσφέρει τόσες πολλές επιλογές!!!! Μετά όμως από πολλά ποτά, η γευστική επιλογή είναι μόνο ΜΙΑ!!! ΙΣΛΑΚ ΜΠΕΡΓΚΕΡ!!!!!! Αν και ένα πιντέ δεν θα ΄πεφτε άσχημα!!! Αχ τί έχω πάθει με τα πιντέ!!!???!!!! Χαχα!!!!!
    Τα λέμε σύντομαααα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλά Ισμηνάκι έχεις ξεσαλώσει με τα πιντέ τώρα τελευταία!!! Λές να πάμε για πιντέ την Παρασκευή;;; Αν και το έχω άχτι για έναν περιποιημένο Εσκεμπέ.
      Φιλιά και τα λέμε σύντομα

      Διαγραφή
  5. Η τύχη που είχες να μπεις στην πρεσβεία μεγάλη κι ας ήσουν σαν την μύγα μέσα στο γάλα. Με εξέπληξες με το Hayal Kahvesi. Δίνε μας και τέτοια μέρη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δημήτρη..έχεις δίκιο...σε τούτες τις Πρεσβείες δύσκολα τυχαίνει να μπεί κάποιος από εμάς.Και ειδικά να ανέβει τους πάνω όροφους.
      Τώρα για την βραδινή έξοδο...όσο θα καλοκαιριάζει...η Πόλη γίνεται μεγάλη ξελογιάστρα και με τραβάει έξω.
      Πολλά φιλια και τα ξαναλέμε

      Διαγραφή
  6. Γειά και χαρά,
    αποπνέει κέφι, καλή διάθεση η ανάρτηση! Στην πρεσβεία μάλλον δύσκολα να πάμε- δεν ξέρω και πόσο διαρκεί η έκθεση- στο Hayat Kahvesi όμως ναί, ωραία ιδέα, εντυπώσεις από τις φωνές μετά τη live ακρόαση.
    Αλήθεια τι είναι τα πιντέ;
    Καλό βράδυ
    Πόπη-Λάρισα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόπη μου γειά σου. Είχα τα κέφια μου όντως τις προάλλες και είπα να αλλάξω μοτίβο. Η έκθεση δεν ήταν επίσημη..απλά μαζεύτηκαν μεταξύ τους μερικοί γνωστοί και την έκαναν για μιά βραδυά.
      Στο Χαιάτ Καχβέσι όλο και κάτι θα έχει. Αναλόγα τις μέρες...υπάρχει και επίσημη ιστοσελίδα αν δεν κάνω λάθος.
      Όσο για τα Πιντέ....κοιτά στο μπλόγκ της Ισμήνης και θα πάρεις μιά εντύπωση: http://perpatoperpatomestinpoli.blogspot.com/2013/03/blog-post_10.html

      Πολλούς χαιρετισμούς από την Πόλη
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  7. Καλησπέρα!

    Λοιπον διαβάζοντας την ιστορία, μου θύμισε κάτι σαν διαφημιστικό σποτ, που πάει κάποιος σε μια εκδήλωση, αρχίζει να βαριέται και στο τέλος πάει και ξεσαλώνει! Ωραίος!

    Αυτα τα χάμπουργκερ δε τα δοκιμασαμε ρε γμτ....Πάντως μ'εκανες να μελαγχολήσω, γιατί έχει 10 μερες που ηρθαμε αποτην Πόλη και πάλι θελουμε να πάμε...(την άλλη φορά όμως με συμμαχο τον καιρό, ίσως και την τύχη)

    Τα λέμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιώργο...πάντα φεύγοντας από την Πόλη θα μένει μια πίκρα ότι κάτι δεν κατάφερες να κάνεις και να δεις. Την επόμενη φορά σίγουρα θα είσαι πιό τυχερός και θα συνεχίσεις να κάνεις και να βλέπεις καινούρια πράγματα.
      Χαιρετισμούς από την Πόλη, Θοδωρής

      Διαγραφή
  8. Θοδωρή,

    Ferrero Rocher δὲν σᾶς κέρασε ὁ κος πρέσβης; Τί σόι δεξίωση ἦταν αὐτή;
    Γέλασα σὲ κάποια σημεῖα τῆς ἀνάρτησής σου ("Κασκόλ ως το πάτωμα, κελεμπίες,πίπες ή πούρα, χαϊμαλιά και με τα αφηρημένα βλέμματα κάπου μεταξύ πραγματικότητας και άλλων διαστάσεων να δίνουν και να παίρνουν."), σὲ ἄλλα διαφώνησα. Ὅ,τι δὲν καταλαβαίνουμε πιστεύω ὅτι δὲν εἶναι ὡραῖο νὰ τὸ "κοροϊδεύουμε". Ἴσως αὐτοὶ οἱ..."κουλτουριάρηδες" νὰ ξέρουν κάτι παραπάνω στο θέμα ζωγραφική, νὰ μποροῦν νὰ ξεχωρίσουν τὰ ἰμπρεσιονιστικὰ ἀπὸ τὰ σουρεαλιστικὰ στοιχεῖα γιὰ παράδειγμα. Στὰ λέω, γιατὶ (ἄν καὶ δὲν φορῶ κασκὸλ μέχρι τὸ πάτωμα!:)) μπορῶ νὰ σχολιάζω (λόγω ἐπαγγελματικῆς - κι ὄχι μόνο - διαστροφῆς) ἕνα ποίημα ἤ μία ἱστορικὴ πηγὴ μέχρι τὸ πρωὶ καὶ νὰ τὰ διαβάζω καὶ νὰ τὰ ξαναδιαβάζω γιὰ πέντε μῆνες μέχρι νὰ νοιώσω ὅτι τὰ κατανόησα. Ἄν μὲ δοῦν κάποιοι μπορεῖ νὰ ποῦν: "Ἄαα, ὁ καημένος!"
    Καλὰ θὰ ἦταν νὰ προσπαθούσαμε νὰ τοὺς κατανοήσουμε τοὺς "κουλτουριάρηδες". Δὲν εἶναι δύσκολο!
    Νἆ 'σαι καλά!

    Νῖκος

    ὙΓ.1 ΠΡΟΣΟΧΗ! Δὲν θεωρῶ τὸν ἑαυτό μου "κουλτουριάρη".
    ΥΓ.2 Τὰ παραπάνω στὰ λέω "καλῇ τῇ πίστῃ" καὶ νὰ εἶσαι σίγουρος ὅτι ἐπουδενὶ τρόπω σὲ ψέγω.
    ΥΓ.3 Ὁ σχολιασμός μου καθυστέρησε λόγω ἐπίσκεψής μου στὶς Βρυξέλλες (μιλᾶμε γιὰ καταπληκτικὴ πόλη!). Ἀρχίζω καὶ (ξανα)ψήνομαι ΚΑΙ γιὰ ΚΠολη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Νίκο μου γειά σου και χάρηκα που έγραψες και πάλι. Σίγουρα δεν κατηγορώ όλους αυτούς του ανθρώπους εκεί,αν και υπήρχαν πολλά νούμερα, ούτε επειδή εγώ δεν τα καταλάβαινα όλα με την πρώτη. Περισσότερο αυτό έγινε για να δώσω ένα χαριτωμένο τρόπο και ροή στην αφήγηση,δίχως βέβαια να μην γράφω την αλήθεια και αυτά που είδα.
    Από την άλλη...για το μεγάλο διάστημα που χρειάζεται κάποιος για να κατανοήσει ένα έργο τέχνης....δεν έχω τίποτα να αντιπαραθέσω.
    Εγώ βγάζω κάθε μέρα κάλλους στα πόδια και περπατώ αμέτρητα χιλιόμετρα,προσπαθώντας να ανακαλύψω και να κατανοήσω τούτην την μοναδική Πόλη. Σε κατανοώπλήρως λοιπόν. Πολλά φιλιά και τα ξαναλέμε.
    Θοδωρής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ceylan Artem ... Άρτεμις, η μικρή Γκαζέλλα που – λένε ότι - «άφησε την καρδιά της στο Αιγαίο» (kalbim Ege'de kaldı).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νίκο...το τραγούδι αυτό το λάτρεψα τις τελευταίες μέρες....και το ακούω συνέχεια

      Διαγραφή
  11. Πως να μην κολλήσεις όταν στρίβει τσιγάρο και σου τραγουδά με νόημα ότι: "ο χωρισμός είναι χειρότερος από τον θάνατο ... μάλιστε Κύριε"! Πάντως - πέσ' της ότι - εγώ προσωπικά της στέλνω χαιρετίσματα από απέναντι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή