Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2014

Η φανέρωση του Αγιάσματος του Αγίου Φανουρίου

You will be redirected to the new page in

seconds
Παρ'ότι έχουν περάσει ήδη αρκετά χρόνια περιπλάνησης στις Πολίτικες συνοικίες, υπάρχουν ακόμα τόσα πολλά πράγματα που συναντώ για πρώτη φορά και συνάμα μαγεύομαι, ενθουσιάζομαι και συγκινούμαι. Σε μία τέτοια κατηγορία ιδιαιτεροτήτων ανήκουν και οι "αρτηρίες" της Πόλης, τα Αγιάσματά της και τούτη την φορά είχα την τιμή και την ευτυχία να βρεθώ σε έναν χώρο που αρχικά δείχνει την εντύπωση πως είναι δυσκολοπρόσιτος και δεν φανερώνει στον καθένα την θρησκευτική και ιστορική ιδιαιτερότητά του. 
Αυτή ήταν η πρώτη σκέψη μου καθώς βρέθηκα έξω από την είσοδο του Αγιάσματος του Αγίου Φανουρίου. Στην κατηφόρα ανάμεσα στα Ταταύλα και το Ντολάπντερέ, ένα απλό κτίσμα σαν μονοκατοικία που δεν τραβά την ματιά, ούτε προιδεάζει για κάτι. Μόλις όμως έφτασα στο κατώφλι του, μου φανερώθηκαν οι αγιασμένες πτυχές της Πόλης.
Το μικρό, γκρίζο κτίσμα δεν προιδεάζει για την εσωτερική του ιδιαιτερότητα
Μόλις όμως πέρασα το κατώφλι του, ο ενθουσιασμός μου μετράπηκε σε έκπληξη και μετά σε δέος
Δύο ορόφους κάτω από την επιφάνεια του δρόμου, βρίσκεται το Άγιασμα του Αγίου Φανουρίου

Ένοιωσα πολύ δυνατά συναισθήματα στην θέα του υπογείου Αγιάσματος, όχι μόνο από τον χώρο που απρόσμενα μου αποκαλύφθηκε αλλά και από την πολυπληθή προσέλευση των πιστών. Η αντίθεση ανάμεσα στα έρημα σοκάκια της επιφανείας και στην παρουσία πιστών 5 μέτρα κάτω από την γή ήταν αρκετά εμφανής. Το ίδιο έντονη ήταν και η ψυχική θαλπωρή που προκαλούσαν οι Εικόνες, ο χώρος και τα αναμμένα κεριά.
Ήδη στο εσωτερικό του Αγιάσματος είχαν προσέλθει αρκετοί πιστοί για προσευχή και για λήψη Αγιάσματος
Στο υπόγειο Άγιασμα του Αγίου Φανουρίου
Ιδιαίτερη μνεία αξίζει και στον Πατέρα Ιάκωβο, τον απλό και πράο ιερέα που συνάντησα εκεί, που με υποδέχτηκε γεμάτος καλοσύνη και έτοιμος να απαντήσει σε κάθε μου ερώτηση, όπως σε αυτή για την προέλευση των πιστών του Αγιάσματος. Αρχικά υπέθεσα πως η πλειοψηφία των επισκεπτών είναι κυρίως αλλόδοξοι όπως στη περίπτωση του Αγίου Δημητρίου Ξηροκρήνης, το Άγιασμα του Αγίου Θεράποντα ή την Παναγία του Βεφά, όμως ο πάτερ-Ιάκωβος με πληροφόρησε πως παρά την δύσκολη συγκοινωνιακή πρόσβαση του Αγιάσματος εδώ προσέρχονται κατά πλειοψηφία ντόπιοι χριστιανοί.
Η Αγία Κυριακή
Το Άγιασμα του Αγίου Φανουρίου είναι περίπου 200 ετών, τότε που η περιοχή είχε εντελώς άλλη μορφή. Όμως ακόμα και μόλις πριν μερικές δεκαετίες η γειτονιά κοντά στην λεωφόρο İrmak ήταν εντελώς διαφορετική. Ο Πάτερ Ιάκωβος θυμάται ακόμα τον χώρο του κτίσματος ως ξύλινο καθώς και τα σκαλοπάτια που οδηγούσαν στο Αγίασμα. Εννοείται πως η γύρω περιοχή αποτελούνταν μόνο από αραιοκατοικημένες ξυλοκατασκευές και το Άγιασμα δεν ήταν αρχικά τόσο πολύ χωμένο στην γή. Όταν άρχισαν να χτίζονται οι πολυκατοικίες και να ασφαλτώνονται οι δρόμοι, τότε η επιφάνεια υπερυψώθηκε, προκαλώντας την αντίθεση με το αιωνόβιο Αγίασμα.
Η Πλατυτέρα των Ουρανών
Γνωρίζοντας τραγικά γεγονότα αλλά όχι πρόσωπα, είδα την ματιά του ιερεά να σπαράζει καθώς αναφερόμασταν και στα υπόλοιπα Αγιάσματα της Πόλης. Τότε πληροφορήθηκα οτι ο Πατέρας Ιάκωβος Χαβιαρόπουλος είναι γιός του νεωκόρου που δολοφονήθηκε μέσα στον χώρο του Αγιάσματος του Αγίου Θεράποντα, τον Γενάρη του 1998.
Το πτώμα του είχε βρεθεί 2 μέρες αργότερα στο πηγάδι που βρίσκεται δίπλα στο Αγίασμα από αστυνομικές δυνάμεις, τον Μητροπολίτη Φιλαδελφείας, Μελίτων, και τον Πρωτοσύγκελο του Οικουμενικού Πατριαρχείου, Θεόληπτο.
16 χρόνια μετά, οι δολοφόνοι παραμένουν ασύλληπτοι και εκτός από τον αγιάτρευτο πόνο, ένα μεγάλο ερωτηματικό, εξακολουθεί να βασανίζει τα μέλη της οικογένειας του.
Ας μην λησμονούμε λοιπόν την κακία που δυστυχώς ίσως παραμονεύει δίπλα μας αλλά και τα βιώματα και τις αγωνίες των ανθρώπων που επιτελλουν ένα τόσο σημαντικό και ιερό έργο.
Το σημείο του Αγιάσματος
Την κουβέντα μας συνόδευε ο υπόκωφος ήχος των εκσκαφέων που χρησιμοποιούνται για οικοδομικούς σκοπούς σε κοντινή απόσταση από το Άγιασμα αλλά και η συνεχής προσέλευση των δεκάδων πιστών. Εξάλλου το Άγιασμα του Αγίου Φανουρίου είναι προσβάσιμο στους πιστούς μόνο τις Δευτέρες, κατά τις πρωινές ώρες.
Εικόνα του Αγίου Φανουρίου, τριγυρισμένη με αφιερώματα
Το εσωτερικό του Αγιάσματος
Ανεβαίνοντας και πάλι τα σκαλοπάτια με κατευθύνση την επιφάνεια της Πόλης, συνάντησα και πάλι έρημα σοκάκια, αντιπαθείς θορύβους από την κοντινή κεντρική λεωφόρο και παγωνιά εξαιτίας του χειμερινού καιρού. Τίποτα από όλα αυτά όμως δεν με ενοχλούσε γιατί γνώριζα πως κάτω από τα πόδια μου βρίσκεται το υπόγειο Άγιασμα, οι προσευχές του Πατέρα Ιακώβου και καντήλια που σιγοκαίνε.
Φλόγες πίστεως σιγοκαίνε στα έγκατα της Πόλης

14 σχόλια:

  1. Κάτι τέτοιες αναρτήσεις κάνεις και με έχεις κάνει εξαρτημένο στο ιστολόγιο σου.... ;-)

    Πραγματικά πιστεύω πως σε πιάνει δέος όταν κατεβαίνεις 5 μέτρα κάτω από τη γη και βλέπεις όλα αυτά τα καταπληκτικά. Ευχάριστη έκπληξη και τα πολλά αναμμένα κεράκια!!

    Ο Άγιος, ας φανερώνει σε όλους μας το πραγματικό σκοπό που πρέπει να έχουμε στη ζωή.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Γιώργο μου και χαιρετισμούς στην Θεσσαλονίκη.
      Χαίρομαι που σου άρεσε η νέα ανάρτηση.

      Και εγώ θεώρησα απρόσμενη ευχάριστη έκπληξη το ότι κατέβηκε αρκετός κόσμος στο υπόγειο.

      Καλό βράδυ και να περνάς καλά.

      Θοδωρής

      Διαγραφή
  2. Τι άλλο να πει κανείς; Βοήθειά σου ο Άγιος, και σ' ευχαριστούμε που μας μεταδίδεις όσα ανακαλύπτεις γύρω σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολλά ευχαριστώ και από εμένα που θυμήθηκα αυτό το Άγιασμα όπου με πήγαινε η γιαγιά και η μητέρα μου όταν ήμουν μικρός.
    Χάρηκα επίσης για την αντιμετώπιση του προβλήματος που υπήρξε με το site σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ελένη Ζαράγκαλη13 Φεβρουαρίου, 2014 17:28

    Καλησπέρα Θοδωρή,ευχαριστώ πολύ για τις ωραίες αναρτήσεις .Είμαι Ταταυλιανή καί εμένα με πήγαινε η μαμά μου τις Δευτέρες στόν Αγιο Φανούριο ,αλλά τώρα που το βλέπω καί μέσα ακόμα έχει αλλάξει τελείος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Είναι όμορφο να που μοιράζεστε αναμνήσεις από την παιδική σας ηλικία. Σας ευχαριστώ πολύ γι'αυτό. Είμαι σίγουρος οτι πολλά άλλαξαν από εκείνα τα χρόνια.
    Θα ήταν χαρά όλων μας αν μας περιγράψετε περισσότερες εικόνες από το Άγιασμα εκείνης της περιοχής αλλά και την γύρω γειτονιά.
    Πολλούς χαιρετισμούς,
    Θοδωρής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η Πόλις, είναι η μοναδική πόλη στον πλανήτη που με χιλιάδες διαφορετικούς και ιδιαίτερους ήχους μπορεί να μιλά και να φανερώνετε ακόμα και στα μάτια ενός αόμματου ανθρώπου....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ήταν είναι και θα παραμείνει ένας απέραντος αγιασμένος και λατρευτικός τόπος για όλους τους λαούς του κόσμου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αντλωντας πληροφοριες απο το εξαιρετικο βιβλιο του Ν.Ατζεμογλου[ Αγιασματα της Πολης],στη θεση αυτη υπηρχε απο πολυ παλια το αγιασμα της Αγιας Κυριακης.Το 1910 εγιναν ανασκαφες στο χωρο και ανακαλυφθηκε ξανα το αγιασμα.Το 1950, μετα την καταστροφη του αγιασματος του Ιωαννη του Προδρομου και την μεταφορα των εικονων του στο αγιασμα αυτο -μεταξυ αυτων και η εικονα του Αγιου Φανουριου-το αγιασμα μετονομαστηκε σε αγιασμα του Αγιου Φανουριου.Ο Αι Φανουρης για τους παλε ποτε πολυπληθεις Ταταυλιανους.Μου προξενισε ιδιαιτερη χαρα η συγκινητικη αναφορα σου σε αυτο.Τασος Θεσσαλονικη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ήταν κάτι που ήθελα να κάνω εδώ και αρκετό καιρό. Απλά περίμενα την κατάλληλη Δευτέρα, της οποίας το πρωινό είναι πάντα δύσκολο από πλευράς έλλειψης χρόνου.
      Πολλούς χαιρετισμούς στην Θεσσαλονίκη
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  9. Καλησπέρα, Θοδωρή!
    Είναι πολύ μεγάλη η ανακούφισή μου που μπορούμε να ακούμε και να διαβάζουμε τα ΧΑΜΠΕΡΙΑ ξανά! Καλή συνέχεια λοιπόν!
    Όμως υπήρξες και εσύ γενναιόδωρος απέναντί μας επειδή έφτιαξες μία ακόμη υπέροχη ανάρτηση! Είναι απίστευτο που τόσα μέτρα κάτω από τη γη υπάρχουν τέτοια σημεία λατρευτικά.
    Πάντα υποστήριζα ότι για να περπατήσει κάποιος την Πόλη χρειάζεται να έχει τέσσερα κεφάλια, για να καλύπτουν τέσσερις κατευθύνσεις: αριστερά και δεξιά, μπροστά και πίσω... Τώρα λοιπόν, θα προσθέσω ότι θα χρειαστεί και ένα γεωτρύπανο για να ανακαλύπτουμε και αυτά που βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια...
    Επίσης αυτό που απολαμβάνω κάθε φορά είναι να διαβάζω τα σχόλια των Χαμπερο-συναδέλφων, από τους οποίους μαθαίνω πολλά ακόμα πράγματα. Μάλιστα, θα ψάξω για το βιβλίο του Ατζέμογλου...
    Περιμένουμε κι άλλα, τα λέμε στο επόμενο, Θοδωρή!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Την επόμενη φορά που θα έρθεις, θα πάμε μαζί και στον Αι-Φανούρη. Που να πρωτοπάμε δηλαδή, είδες οτι κάθε φορά που έρχεσαι το πρόγραμμα γεμίζει μα ποτέ δεν φτάνει ο χρόνος για όλα.
      Θα τα πούμε στην επόμενη ανάρτηση με το επόμενο σχόλιο. Ώς τότε βέβαια θα μιλήσουμε και ιδιαιτέρως.
      Πολλούς χαιρετισμους στο πατρικό μου Περιστέρι.
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  10. Πολλές ευχαριστίες για τις ωραίες περιηγήσεις στ αξιοθέατα της Πόλης. Να είσαι πάντα καλά και να μας ταξιδεύεις στην αλησμόνητη Βασιλεύουσα. Καλό Βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Hταν κι αυτή μια πολύ πολύ ενδιαφέρουσα επίσκεψη και σ ευχαριστώ. Μ εντυπωσίασε ο νοικοκυρεμένος χωρος που φιλοξενεί το άγιασμα και που κάνει την ψυχή να γεμίζει ελπίδα και γαλήνη. Την περιοχή που περιγράφεις δεν την έχω επισκεφτεί ποτέ, έχω διαβάσει όμως πως το ρωμέικο στοιχείο ήταν έντονο κάποτε εδώ. Οι ιερείς που φροντίζουν για την ιστορική συνέχεια κάτι τέτοιων τόπων είναι αξιοθαύμαστοι και το έργο τους συγκινητικό.
    Θοδωρή μου δεν ξέρω αν γιορτάζεις σήμερα 17/2 ή αν γιόρτασες ήδη στις 8. Τό όνομά σου γιορτάζει και το Φλεβάρη και το Μάρτη και όπως και σ αλλους φίλους που θυμάμαι θέλω να ευχηθώ και σε σένα υγεία, αγάπη και πάντα όρεξη για ζωή και δημιουργία.
    Χαιρομαι που το πρόβλημα του blog ξεπεράστηκε, χαίρομαι που θα συνεχίσω ν απολαμβάνω τη συντροφιά και τις γνώσεις σου.

    Μια ζεστή καληνύχτα απ την Αθήνα και περιμένω τα νεώτερά σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή