Δευτέρα 13 Αυγούστου 2012

Κοντά στους φάρους

You will be redirected to the new page in

seconds
Υπάρχουν σημεία στην Πόλη που όλοι μας τα γνωρίζουμε ή τα έχουμε δεί από μακρυά, όμως ποτέ δεν έχουμε βρεθεί κοντά τους. Ένα από αυτά τα σημεία, είναι οι φάροι που βρίσκονται διασκορπισμένοι στα τόσα πολλά σημεία της ονειρεμένης Πόλης. Εκμεταλλεύτηκα τον λιγοστό ελεύθερο χρόνο που είχα σήμερα και βρέθηκα κοντά στους φάρους του Kadiköy. Εκεί, δίπλα στους φάρους, η Πόλη φαντάζει πιό γαλήνια και μου δείχνει απλόχερα την ακαταμάχητη γοητεια της.
Στην άκρη της Πόλης, δίπλα στους φάρους
Απέναντι η Αγιά-Σοφιά λειτουργεί σαν πυξίδα που πάντα κρατά την ματιά μου  μαγνητισμένη
Στον φάρο του Καντικιόι συνήθως συχνάζουν ζευγαράκια που λόγω της τουρκικής νοοτροπίας κρατάνε τον έρωτα τους μακρυά από τα μάτια της οικογενείας. Επίσης ''εραστές'' της φωτογραφίας έχουν το κατάλληλο χώρο για να αποθανατίσουν της ομορφιές της Πόλης. Κάπου εκεί ανάμεσα βρίσκομαι και εγώ. Λάτρης, εραστής και περπατητής της τόσο εθιστικής Πόλης.

Κοντά στους φάρους
Ο ιστορικός σταθμός του Χαιντάρ Πασά (δες κι εδώ)
Στην άκρη του φάρου άφησα την θέα να μου μαγεύει τα μάτια και τα κύματα της θάλασσας με τους ήχους των γλάρων να μου χαιδεύουν τα αυτιά. Οι στιγμές πέρασαν τόσο γρήγορα και θα ακολουθούσαν ακόμα περισσότερες ώρες αν την χαλάρωσή μου δεν διέκοπτε η παράκληση ενός τηλεοπτικού συνεργείου. Ήθελαν να χρησιμοποιήσουν την θέση μου για να γυρίσουν κάποιες σκηνές για μιά ταινία. Στην ευγενική τους παράκληση απάντησα καταφατικά και έδωσα την θέση μου στους ηθοποιούς.
Το συνεργείο ετοιμάζεται. Ώρες είναι τώρα να βρεθώ και κομπάρσος σε τουρκική ταινία
Σας συνιστώ αν κάποια φορά βρεθείτε κοντά στο Kadıköy, να αφιερώσετε κι εσείς λίγο από τον χρόνο σας και να περπατήσετε κοντά στους φάρους. Θα νοιώσετε διαφορετικά και θα έρθετε πιό ''κοντά'' με την Πόλη. Μαγικά συναισθήματα θα σας περικυκλώσουν και οι στιγμές θα περάσουν τόσο ασυναίσθητα γρήγορα.
Όπως λέει και ο αφηγητής στην Πολίτικη κουζίνα οι στιγμές κοντά στους φάρους είναι πολύ ιδιαίτερες, γιατί κοντά στους φάρους οι πυξίδες τρελαίνονται και ο αέρας μαγνητίζει το μυαλό και τα μάτια...

4 σχόλια:

  1. Ο ποιητής Cahit Sitki Taranci στο ποίημα του BAHAR SARHOSLUGU βάζει στο στόμα του γλάρου τους παρακάτω στίχους:

    Süt beyaz bir martıyım açıklarda
    Gemilere ben yol gösteriyorum,
    Buğday ve ilaç yüklü gemilere
    Bir kanat vuruşta bulutlardayım;
    Bir sürülüşte vatanım dalgalar.

    Ο γλάροςτου ποιητή είναι ο πλοηγός των καραβιών που φτάνουν στην Πόλη. Ο άλλος πλοηγός είναι οι φάροι της αιώνιας αγαπημένης μας Πόλης. Ο φάρος που κρύβει την μοναξιά του μέσα του, αλλά συνεχίζει να στέλνει το φως του ασταμάτητα όλη τη νύχτα. Όπως η αστείρευτη αγάπη για την γενέτειρα μας που εκφράζεται με την ατέλειωτη εξιστόρηση των αναμνήσεων των παιδικών και νεανικών μας χρόνων που ζήσαμε εκεί.
    Για την ιστορία ο πρώτος φάρος κτίστηκε από τον σουλτάνο Osman III στο Ahirkapi μετά από προσάραξει Οθωμανικού πλοίου έξω από το Kumkapi το 1755.
    Τελειώνω με ένα ωραιότατο ποίημα του Κώστα Ουράνη
    ΝΟΣΤΑΛΓΙΕΣ

    Μοιάζω τοὺς γέρους ναυτικοὺς μὲ τις ρυτιδωμένες
    και τις σφιγγώδεις τὶς μορφές, που είδα στην Ολλανδία,
    παράμερα στων λιμανιών τους φάρους καθισμένους
    να βλέπουνε, αμίλητοι, να φεύγουνε τα πλοια.
    Τα μάτια τους, που είχανε δει κυκλώνες και ναυάγια,
    λαχταριστά, νοσταλγικὰ τα παρακολουθούσαν,
    καθὼς σηκώναν τις βαριὲς που τρίζαν άγκυρές τους
    και μπρος στους φάρους ήρεμα, πελώρια περνούσαν.
    Σὲ λίγο τὴν ἀπέραντη τὴ θάλασσα ἀλαργεύαν
    και χάνονταν, αφήνοντας στην πορφυρή τη δύση
    έναν καπνό, που αυλάκωνε τον ουρανό πριν σβήσει:
    κι όμως οι γέροι ναυτικοί, ακίνητοι στους φάρους,
    με τη μεγάλη πίπα τους σβησμένη πια στο στόμα,
    προς τα καράβια που ῾φυγαν εκοίταζαν - ακόμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ όμορφα κείμενα και από τους δύο σας! ευχαριστούμε πάρα πολύ!

    φιλικά
    Πρόδρομος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πρόδρομε,κι εγώ σ'ευχαριστώ για την ανάγνωση και την συμμετοχή.Να είσαι πάντα καλά

      Διαγραφή