Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2013

Δουλειές του ποδαριού Νο.2

You will be redirected to the new page in

seconds
Η ιδιαιτερότητα, η γοητεία και η έλξη που ασκεί η Πόλη οφείλεται σε αμέτρητους παράγοντες και όλοι μαζί κάνουν την Πόλη να αποσπά την προσοχή αλλά και τους ίδιους τους ανθρώπους από ολόκληρο τον πλανήτη. Ένας από αυτούς τους παράγοντες είναι η εφευρετικότητα που διακατέχει ορισμένους ανθρώπους αλλά και το δυνατό ένστικτο επιβιώσης που τους χαρακτηρίζει και έχω ήδη αναφερθεί σε προηγούμενη ανάρτηση (δες εδώ). Αυτή την φορά θέλησα να ξανασχοληθώ μαζί τους αφού τους συναντώ συχνά τριγύρω μου και νοιώθω να με συντροφεύουν στις συνεχείς περιπλανήσεις μου. Μπορεί οι φωνές που διαλαλούσαν: buzzz gibi soğuk sudannnn içennnnn να μην ακούγονται πλέον στους μαχαλάδες μα παρ'όλα αυτά επιθυμώ να δώσω λίγη επιπλέον έμφαση στην διαχρονικότητα των ασχολιών τους αλλά και στους ίδιους αφού αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας της Πόλης. Ορισμένοι από αυτούς μάλιστα είναι πραγματικοί ζωντανοί-θρύλοι των Πολίτικων δρόμων.
Sütçü με το καροτσάκι του στην περιοχή του Çarşamba
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από το να περιπλανιέμαι νωρίς τα πρωινά και να παρατηρώ την ζωή στους μαχαλάδες, νοιώθοντας ως αναπόσπαστο κομμάτι της Πόλης και ταυτόχρονα ως καταγραφέας της. Κάπου εκεί, σε ένα μικρό στενάκι του Çarşamba, συνάντησα τον πλανόδιο γαλατά να μοιράζει φρέσκο γάλα στις νοικοκυρές. Συναισθήματα νοσταλγίας από την εποχή των δικών μου παιδικών χρόνων, η οποία φαντάζει πολύ μακρινή και αθώα. Ευτυχώς σε μερικές Πολίτικες συνοικίες περνάει ακόμη ο γαλατάς και διατηρείται μια σύνδεση με τις γειτονιές του παρελθόντος.
Δουλειές του ποδαριού σαν άλλοτε με τον bileyci να τριγυρνά στα στενά ακονίζοντας...
...αλλά και εξετάζοντας τα αποτελέσματα της μαεστρίας του
Αρχικά ένοιωσα αμήχανα όταν είδα τον άνωθεν κύριο να ακονίζει την χατζάρα μα ελάχιστες στιγμές αργότερα ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό μου. Ήταν ο μπιλειτζής που τριγυρνά από γειτονιά σε γειτονιά και ακονίζει αντικείμενα όπως χατζάρες, μαχαίρια αλλά και ψαλίδια. Αυτός που συνάντησα εγώ φαίνεται οτι εκτός από έμπειρος τεχνίτης είναι και καλός επαγγελματίας διότι εκτός από τον τακτικό έλεγχο της δουλειάς του, φρόντισε να φορά και κατάλληλα ρούχα εργασίας.

Λούστροι στην Πόλη. Διαχρονική δουλειά του ποδαριού
Αν περιπλανηθείτε και εσείς στις παραδοσιακές γειτονιές της Πόλης, θα παρατηρήσετε αρκετά συχνά πως οι περισσότερες δουλειές του ποδαριού και του δρόμου, περιλαμβάνουν καρότσια ή τουλάχιστον ρόδες. Μόνον έτσι εξασφαλίζεται η μεγάλη κινητικότητα και εναλλαγή από μαχαλά σε μαχαλά. Τώρα όσον αφορά το περιεχόμενο των καροτσιών ή το είδος της απασχόλησης, η ποικιλία είναι μεγάλη και άλλοτε διαχρονική, άλλοτε καθαρά Πολίτικη και άλλοτε προκαλεί χαμόγελα εξαιτίας της ευρυματικότητας της.
"Εσκιτζής" μικροαντικειμένων κάπου στο Ayvansaray
Πλανόδιος...μπανανοπώλης στο Κάρακιόι
Η δουλειά του ποδαριού που ακούει στο όνομα: kağıt toplayıcısı. Στην ουσία πρόκειται για ένα είδος Πολίτικης ανακύκλωσης...
...και που παρά την μεγάλη σωματική κούραση που προκαλεί, θεωρείται επικερδής
Το γνωστό PVC πλαστικοποιεί και προστατεύει όλα τα προσωπικά σας έγγραφα, όπως διπλώματα, ταυτότητες κ.λ.π.
Πλανόδιος πωλητής καθαριστικών προιόντων
Κινητή ψησταριά. Η τελευταία λέξη του ντελίβερι. Δεν παραγγέλνεις τηλεφωνικώς, απλά φωνάζεις από το μπαλκόνι του σπιτιού σου!!! Bir balık ekmek lütfen!
Ο αριθμός των πλανόδιων ψησταριών είναι πραγματικά μεγάλος και η ποικιλία των προιόντων τους πραγματικά αξιομνημόνευτη. Κεφτέδες, μπριζόλες, λουκάνικα, ψάρια και κεμπάπ είναι από τις αγαπημένες λιχουδιές που προσφέρονται. Για το "στήσιμο" της...ταβέρνας δεν χρειάζονται σχόλια μα ούτε και παρεμβάσεις. Όλα στην σωστή θέση με μεράκι και πρακτικό σύστημα ώστε ο ψήστης να ανταπεξέρχεται στις απαιτήσεις της περιπλάνησης και των πελατών.
Δύο σκαμπό, ένα τραπεζάκι και το "μαγαζί" έτοιμο στην μέση του δρόμου. Εφημερίδες για τραπεζομάντηλο και καθαριστικό για να ακολουθούμε τους κανόνες υγιεινής. Το μενού σήμερα περιλαμβάνει σαλατούλα και sucuklu yumurta. Afıyet olsun! Αυτά μόνο στα Πολίτικα σοκάκια και για πολύ λίγους
Αν μετά τα ψώνια από τον πλανόδιο πωλητή και το φαγοπότι στην κινητή ψησταριά αποκτήσει κανείς την επιθυμία για ένα αφέψημα, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, υπάρχει και γι'αυτό η κατάλληλη λύση. Ας είναι καλά ορισμένοι που φρόντισαν να βρεθούν εκεί κοντά με τον κινητό çay bahçe τους. Ναί...και αυτό υπάρχει στην Πόλη. Άλλωστε δεν αρκούν πολλά. Μία τσαγιέρα, δύο αναποδογυρισμένα ξύλινα καφάσια και σε λίγα λεπτά το τσάι σας είναι έτοιμο.
Δουλειές του ποδαριού στο μεγαλείο τους. Μία τσαγιέρα, δύο καφάσια και το αφεντικό εν ώρα εργασίας
Το αστείο της υπόθεσης είναι πως το "κατάστημα"" διαθέτει και υπαλλήλους. Οι δουλειές εξάλλου πάνε καλά
Από τις χαρακτηριστικότερες δουλειές του ποδαριού που προκαλεί αμέτρητες φορές την ετοιμότητα του φωτογραφικού φακού μου είναι αυτή με τις ζυγαριές. Αμολυμένοι σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Πόλης, οι "ζυγιστές" είναι πάντα σε ετοιμότητα στην περίπτωση που επιθυμείτε να διαπιστώσετε αν το παρακάνατε με τις αμέτρητες λιχουδιές της Πόλης. Τα αποτελέσματα θα φανούν στην ζυγαριά, η οποία ως γνωστόν δεν ψεύδεται ποτέ.
Για ζύγισμα στην γέφυρα του Γαλατά
Μία εικόνα που θα μπορούσε να ανήκει και στην θεματολογία αναρτήσεων Τότε και τώρα, είναι αυτή που παρατηρώ εδώ και αρκετά χρόνια κοντά στο σπίτι μου. Έπειτα από κάθε μεσημέρι ο πιτσιρίκος (που πλέον δεν είναι πιτσιρίκος), επανέρχεται στο στέκι του, βγάζει την ζυγαριά του και η διαδικασία του μεροκάματου ξεκινά. Μάλλον και εδώ οι δουλειές πηγαίνουν καλά, δεν βρίσκω άλλη εξήγηση.
Η φωτογραφία από το 2010, σε ένα στενό του Μποστάντζι. Ο πιτσιρίκος...
...που πλέον μεγάλωσε...
...και έγινε κοτζάμ μαντράχαλος. "Ζυγιστής" από κούνια. Άντε παιδάκι μου να βρείς καμμιά δουλειά της προκοπής
Τώρα για όλους όσους επιθυμούν να σπεύσουν στην Πόλη για καριέρα "ζυγιστή", θα ήθελα να τους ενημερώσω πως επειδή η τεχνολογική πρόοδος εξελίσσεται και αποκτά όλο και μεγαλύτερο μερίδιο στην καθημερινότητά μας, ίσως στο κοντινό μέλλον ο κλάδος να αντιμετωπίσει κρίση. Τα πρώτα δείγματα τεχνολογικής εξέλιξης βρίσκονται ήδη στους δρόμους της Πόλης
Αυτόματη ηλεκτρονική ζυγαριά. Το μέλλον συναντά το παρόν
Φορτιστής κινητών τηλεφώνων για τους αρκετά φλύαρους. Κάθε γωνιά στην Πόλη και μια εμπειρία
Οι δουλειές του ποδαριού μπορεί να είναι πολλές και με αρκετά διαφορετικά στοιχεία μεταξύ τους αλλά τα αντανακλαστικά των ανθρώπων και η άμεση προσαρμογή στην καθημερινότητα της Πόλης είναι άξια θαυμασμού. Είναι βλέπετε τα δυνατά ένστικτα επιβίωσης αλλά και η μεγάλη ευρηματικότητα που διαθέτουν. Έτσι σε ταχύτατα χρονικά διαστήματα όταν ξεκινήσει να βρέχει, εμφανίζονται παντού πωλητές με ομπρέλες, όταν υπάρχει ζέστη πωλητές με βεντάλιες και όταν η ατμόσφαιρα αρχίζει να γίνεται πιπεράτη, όπως στις αρχές του καλοκαιριού, τότε οι μάσκες γίνονται το κατεξοχήν εμπορικό προιόν.
Οι μάσκες μονοπώλησαν το ενδιαφέρον στις αρχές του καλοκαιριού.
Κινητό βαγονάκι καφέ για στιγμές απόλαυσης. Δες κι εδώ
Κινητό μαγαζί με ποικιλία προιόντων που ανταγωνίζεται ακόμα και μεγάλα καταστήματα
Στην αρχή του κειμένου μίλησα για ανθρώπους που αποτελούν σημείο αναφοράς των δουλειών του ποδαριού αλλά και είναι πραγματικοί ζωντανοί θρύλοι των Πολίτικων δρόμων. Ένας από αυτούς είναι ο Balık, ο άνθρωπος που εδώ και δεκαετίες μεταφέρει πόρτα-πόρτα την Απογευματινή της Πόλης στις ρωμέικες οικογένειες.
Οι ιστορίες γύρω από τον Μπαλίκ είναι πάμπολες ενώ θα μπορούσε να γραφτεί άνετα ένα βιβλίο από τα βιώματά του. Το ίδιο συμβαίνει με τις αφηγήσεις αλλά και το μυστήριο που τον συνοδεύει. Λίγοι γνωρίζουν το πραγματικό του όνομα, που είναι İbrahim, ακόμα λιγότεροι το επιθετό του και την ηλικία του. Ο Μπαλίκ περπατά στην Πόλη και μοιράζει την εφημερίδα περισσότερα από 50 χρόνια και μάλλον κανείς δεν είναι σε θέση να πει με σιγουριά τον ακριβή αριθμό ετών, ούτε καν ο ίδιος το γνωρίζει πια.
Ο Μπαλίκ εκτός από θρυλική φιγούρα, σύμβολο σταθερότητας και αυταπάρνησης διαθέτει και κάτι επιπλέον...μεγάλη καρδιά. Όταν ένα καλοκαίρι, στα πολύ παλιά χρόνια, είχε μόλις απολυθεί από φαντάρος, είδε μπροστά στα μάτια του κάποιους άνδρες να προσβάλλουν μια κοπέλα, πετώντας το πάνω μέρος του μαγιού της στην θάλασσα. Τότε εκείνος αστραπιαία βούτηξε στα βοσπορινά νερά και ξαναβγήκε στην επιφάνεια μόνον όταν κατάφερε να βρεί τα ρούχα της κοπελίτσας. Βούτηξε πολύ βαθειά, μου εξιστορήθηκε, ίσως και 10-15 μέτρα αλλά κατάφερε να βρεί τα ρούχα. Όταν λοιπόν ξαναπάτησε στην στεριά, όλοι έκπληκτοι τον περιτριγύρισαν και του είπαν: Μα εσύ είσαι πραγματικό ψάρι (Μπαλίκ)!!! Έτσι δημιουργήθηκε το παρατσούκλι του γέρο-İbrahim και κατάφερε ακόμα και να του αλλάξει το όνομα.
Ο θρυλικός "Μπαλίκ" με τις εφημερίδες παραμάσχαλα. Μία από τις χαρακτηριστικότερες και διαχρονικότερες μορφές των Πολίτικων σοκακιών, με κοιτά στα μάτια 
Περισσότερο από μισόν αιώνα περιπλάνησης στους Πολίτικους μαχαλάδες, γεμάτο κρύα, βροχές, καύσωνες, καλοκαίρια και χειμώνες. Περισσότερο από μισόν αιώναν προσύλωσης και επιμονής. Όλα τα άντεξε ο Balık και σε κάθε καθημερινή "μάχη" έβγαινε νικητής. Έμεινε μόνος, ο τελευταίος του είδους του στην Πόλη. Υπάρχει όμως ένας "εχθρός" που δεν νικάται...ο αδυσώπητος χρόνος. Η όραση του Μπαλίκ διαρκώς εξασθενούσε και τον τελευταίο καιρό είναι πλέον αδύνατον να εργασθεί, παρ'ότι ο ίδιος ισχυρίζεται πως ακόμα κι αν δεν βλέπει, τα πόδια του γνωρίζουν την διαδρομή. Τι να αντιπαραθέσεις σε έναν άνθρωπο που περπατά στην Πόλη όλη του την ζωή και πως να τον πείσεις πως σε ότι υπάρχει αρχή, υπάρχει και το τέλος.
Είναι βέβαιο πως θα συνεχίσουν να υπάρχουν δουλειές του ποδαριού και άνθρωποι που τραβούν την προσοχή με το δυνατό ένστικτο επιβίωσης τους, την διαχρονικότητα και την ευρηματικότητά τους. Όμως η θρυλική μορφή του Μπαλίκ, με το χαρακτηριστικό σακάκι του και τις εφημερίδες παραμάσχαλα λείπει ήδη από τα Πολίτικα σοκάκια. Και μαζί με αυτά, τον νοσταλγώ κι εγώ μαζί με τις υπόλοιπες περιπλανώμενες μορφές του χρονοντούλαπου της Πόλης.

19 σχόλια:

  1. Αυτή είναι η Πόλη! Ένας έρωτας αντιθέσεων και μελαγχολιών για πράγματα που αφήσαμε πίσω μας.
    Να'σαι καλά Θοδωρή και ...συνέχισε να περπατάς. Εμείς μαζί σου.
    Θανάσης (Βόλος)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ναι Θοδωρή, άξιζε μια δεύτερη ανάρτηση για τις δουλειές του ποδαριού. Δε νομίζω να έχει έρθει άνθρωπος στην Πόλη και να μην του έχουν τραβήξει την προσοχή όλοι αυτοί οι ευρηματικοί βιοπαλαιστές. Και στην Ελλάδα φυσικά υπάρχουν ανάλογοι, στην Πόλη όμως μου φαίνονται τόσο αλλιώτικοι. Δε θα ξεχάσω την πρώτη φορά που είδα, έξω από το
    ξενοδοχείο στο Laleli, σε ένα τέτοιο καροτσάκι να τηγανίζουν ψάρια και σε ένα άλλο δίπλα να πουλάνε καρπούζι με τη φέτα. Μου έκανε τόσο εντύπωση. Είναι όντως μέρος της γοητείας της Πόλης.
    Για να πω όμως και την πικρή αλήθεια δεν έχω τολμήσει ποτέ να φάω κάτι από τα εδέσματά τους.
    Σε συνδυασμό λοιπόν με τη νοσταλγία, το χιούμορ και την τρυφερότητα
    που παρουσίασες το όλο θέμα, νομίζω ότι μας χάρισες άλλη μια απολαυστική ανάρτηση.
    Η αναφορά δε στον Μπαλίκ, που δεν τον είχα υπόψη μου, συνέβαλε επίσης πολύ.

    Σ' ευχαριστώ

    Ελένη Γ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σας ευχαριστώ και τους δύο σας για τα καλά και όμορφα λόγια. Και εμένα μου βγήκε αρκετό συναίσθημα κατά την διάρκεια του γραψίματος που πέρασε από αρκετά διαφορετικά στάδια. Τελικά εγώ μου φαίνεται τα βιώνω διπλά. Μια που τα βλέπω και μια που τα γράφω.
    Καλό βράδυ και σας ευχαριστώ και πάλι για την επικοινωνία και την κοινή μοιρασιά των συναισθημάτων.
    Θοδωρής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πραγματικά συγκινητική η ιστορία του Μπαλίκ! Πόσα πράγματα μας αποκαλύπτει η Πόλη!
    Νάσαι καλά, με τη δική σου ματιά τα παρακολουθούμε και μείς...
    Καλό βράδυ
    Πόπη-Λάρισα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Για ακόμη μια φορά κατάφερες να φέρεις συναισθήματα στην επιφάνεια με το υπέροχο θέμα που εκ νέου καταπιάστηκες. Νοσταλγία, χαμόγελα, συγκίνηση, γέλια, λύπη, δάκρυα...
    Η μουσική ταιριάζει απόλυτα σε ότι διαβάζω. Τα έχεις συνδυάσει όλα άψογα.
    Σε ευχαριστούμε για ότι κάνεις και συνέχισε έτσι όπως μόνο εσύ ξέρεις.

    Ιωάννα / Θεσσαλονίκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλησπέρα, Θοδωρή!
    Πιστεύω ότι "Οι δουλειές του ποδαριού Νο 1 και Νο 2" είναι αυτές που ενώ δεν εστιάζουν σε μια συγκεκριμένη περιοχή, μνημείο, αξιοθέατο, πετυχαίνουν με απλό, άμεσο και καθαρό τρόπο να δείξουν την πολυπλοκότητα του χαρακτήρα της Πόλης. Οι φωτογραφίες και τα λόγια σου είναι μες στη ζωντάνια, γεμάτα εικόνες, μυρωδιές, ήχους, χρώματα, συναισθήματα και νοσταλγία. Ενώνουν το παρελθόν με το παρόν και δείχνουν μια εικόνα της Πόλης επί του συνόλου. Αυτό είναι μαγευτικό.
    Εσύ μπορεί να το χαίρεσαι δύο φορές, επειδή τα είδες και επειδή τα έγραψες, αλλά κι εγώ το χαίρομαι διπλά, γιατί το διάβασα και γιατί το κάνω εικόνα στο μυαλό μου, αφού κλείσω τον υπολογιστή...
    Πολύ ωραία η ιστορία του Μπαλίκ! Πού τον ξετρύπωσες, χριστιανέ; Προτείνω να ανακαλύψεις κι άλλους τέτοιους ανθρώπους που έχουν να πουν κάτι με την ιστορία τους και να διαφωτίσεις κι εμάς. Είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν πολλοί.
    Ξανά μπράβο για τα τουρκικά σου!!!
    Τα λέμε στο επόμενο!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γειά σου Μαρία μου. Πολυ μεταμεσονύχτια σήμερα. Μάλλον για να τριτώσουν τα γυναικεία μηνύματα μετά την Πόπη και την Ιωάννα, χεχε.
      Σας ευχαριστώ και τις τρείς για τα σχόλια. Θα κοιτάξω και την προτροπή σου.
      Χαιρετισμούς σε όλους σας

      Διαγραφή
  7. Χρήστος Ι. Δρούγκας - Ναύπλιον13 Οκτωβρίου, 2013 02:17

    Ποταμός ήσουν !!!
    Τά χάρηκα όλα αυτά γιατί μου τα θύμησες, μιά και τά έχω όλα συναντήσει,
    εκτός του BALIK.
    Περισσότερο μου άρεσε και γέλασα με την εμμονή σου να παρακολουθείς
    την ενηλικίωση του πιτσιρικά με την ζυγαριά. Στημένη τού την είχες ;
    Αλλά και η προτροπή σου : " άντε βρε παιδάκι μου να βρείς καμμιά δουλειά
    της προκοπής " ήταν τέλεια !!!!!
    Να 'σαι καλά.
    Χ ρ ή σ τ ο ς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γειά σου Χρήστο μου και καλημέρα. Τον πιτσιρικά στο Μποστάντζι τον φωτογραφίζω κάπου-κάπου από την αρχή που βρέθηκα στην Πόλη. Να που τελικά χρησίμεψαν οι φωτογραφίες και έπιασε τόπο η επιμονή μου. Όταν τις έβαλα και δίπλα δίπλα τότε συνειδητοποίησα και το πόσο γρήγορα περνάνε τα χρόνια.
      Πολλούς χαιρετισμούς στο Ναύπλιο.
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  8. Καλημέρα Θοδωρή. Χάρη σε σένα, ξεκινάει μια Κυριακή στην Αθήνα, με γλυκά συναισθήματα στην καρδιά! Πόσο όμορφα γράφεις και παρουσιάζεις το κάθε τι! Σ' ευχαριστώ!
    Στέλλα, Αθήνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και εγώ σας ευχαριστώ πολύ για την υποστήριξη, τα καλά σας λόγια και την συμμετοχή. Όλα αυτά έρχονται να προστεθούν ως επιπλέον κίνητρο στο μεράκι μου για την συνέχεια.
      Καλή Κυριακή.
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  9. Θοδωρη γεια αλλη μια αναρτηση αναμνησεων πολλα απο τις δουλειες του ποδαριου ηταν και στην εποχη μας απλα τωρα εχουν καπως εξυχρονιστη .Τοτε τα ψαρια τα τηγανιζαν περισσοτερο μεσα σε βαρκες η οποιες ηταν στις αποβαθρες που αναχωρουσαν τα καραβια για Χαλκηδονα νησια βοσπορο κρατουσαν με ενα κονταρι το πλοιο ως συνηθως ηταν δυο ατομα .Αλλα επαγγελματα ηταν του πλανοδιου τουρσουτζη με το ποτηρη το ζουμι και μεσα τουρσι .αυτου που πουλαγε μεσα σε ενα κουβα με νερο καθαρισμενα φρεσκα καρυδια η αυτου που πουλαγε σε ενα ταπσι με παγο αμυγδαλα .ο γιορτσις με ενα κονταρι στον ωμο να κρεμοντε δυο ταψια με γιαουρτι .τον balik εμεις που μεναμε στην Χαλκηδονα δεν τον γνωριζαμε γιατι την εφημεριδα την αγοραζαμε στην αποβαθρα του KARAKOY.Και παλι μπραβο για την πετιχυμενη αναρτηση ΜΙΧΑΛΗΣ ΝΕΜΕΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Μιχάλη μου. Μπορεί ορισμένα πράγματα που περιγράφεις να υπάρχουν ακόμα και τώρα, παρ'όλα αυτά θα ήθελα να βιώσω και τις δικές σου εποχές....θα είχα τόσα πολλά να καταγράψω. Καθώς μιλούσα με τον εκδότη της Απογευματινής πριν λίγο, η κουβέντα εκτός από τον Μπαλίκ ήρθε και στον Μπεντρί που και αυτός μέτρησε περισσότερο από μισό αιώνα διανομής προτού σταματήσει. Θα ξανασχοληθώ και πάλι κάποια στιγμή με τις δουλειές του ποδαριού και θα υπάρξει συνέχεια, καθώς και με άλλα παρόμοια θέματα που εμπνεύστηκα από εσάς. Να είστε όλοι καλά και καλή μας συνέχεια.
      Καλό βράδυ
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  10. Καταπληκτικο το θέμα σου! Πράγματι οι διάφοροι "πλανόδιοι" είναι από τις πολύ χρακτηριστικές εικόνες της Πόλης. Εικόνες σαν κι αυτές των παιδικών μας χρόνων στην Ελλάδα που όμως έφυγαν οριστικά πια. Ας είναι "καλά" η τεχνολογία!! Σε ευχαριστώ για το κείμενό σου!
    Δήμος
    Αθήνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ Δήμο, καλησπέρα και καλως όρισες στην παρέα των σχολίων.
      Ακόμα και εγώ έχω μερικές εικόνες από την παιδική μου ηλικία με διάφορους πλανόδιους στην Ελλάδα. Σίγουρα και δυστυχώς οι εποχές άλλαξαν. Θέλω να είμαι κάπως "ρομαντικός" και να πιστεύω οτι λόγω συγκυριών ίσως ξαναεπανέλθει κάτι τέτοιο στις δικές μας μεγαλουπόλες ξανά.
      Ως τότε θα παρακολουθώ τους πλανόδιους και τις δουλειές του ποδαριού στην λατρεμένη μου Πόλη.
      Καλό βράδυ και εύχομαι να σε ξαναδιαβάσουμε σύντομα και πάλι.
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  11. Μπράβο Θοδωρή, πολύ όμορφη παρουσίαση και πολύ παραστατική...

    Εμένα αυτό που με εντυπωσίασε είναι o γαλατάς με τις όμορφες κανάτες του...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. καλημέρα αγαπημένε φίλε Θοδωρή...
    από την ηλιόλουστη ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
    ακούραστος....πεζοπόρος για μία
    ακόμα φορά ....έγραψες με τον φακό σου!!
    την καταπληκτική ανάρτηση σου μπήκα
    στον πειρασμό και την φιλοξενώ στο blog μας..
    Με αγάπη και εκτίμηση
    Παύλος-Μαριέτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή σας μέρα παιδιά. Ευχαριστώ για τα καλά λόγια. Όντως ακούραστος πεζοπόρος. Τέτοια πολη μόνο με ατελειώτο περπάτημα ίσως καταφέρεις να την ανακαλύψεις λιγάκι.
      Να είστε καλά και μετά χαράς για την αναδημοσίευση.
      Χαιρετισμούς, Θοδωρής

      Διαγραφή
  13. Και τι δεν ζήλεψα βρε Θοδωρή!!!!!!!!!!!
    Αλλά εκείνο το ντιλίβερι μού ΄κλεψε την καρδιά...
    Φιλιά

    Ε.-

    Δεν πιστεύω το ντιλίβερι να βγαίνει απ΄το νταλαβέρι :)))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή