Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014

Πίσω απ'τα μεσκίτια....συναντώ τα μοναστήρια

You will be redirected to the new page in

seconds
Η μεταβολή της ρυμοτομίας και του χαρακτήρα της Πόλης μέσα στους αιώνες και τις χιλιετίες είναι λογικό να έχει συντελεστεί με πολλές εναλλαγές και αποχρώσεις. Η αλλαγή, αλλοίωση ή ανανέωση είναι εξάλλου χαρακτηριστικά όλων των μεγαλουπόλεων και αυτές οι μεταβολές μοιάζουν να οξύνονται ολοένα και ταχύτερα στην εποχή μας. Υπάρχουν βέβαια και ορισμένα κτίσματα που καταφέρνουν να "ξεγλιστρούν" από αυτήν την τάση, διατηρώντας έναν δεσμό με το παρελθόν. Και η ιδιαιτερότητα σε αυτό το παρελθόν είναι πως σχεδόν πάντα πίσω του κρατά ένα ακόμα διαφορετικό υπόβαθρο που σαγηνεύει, υπενθυμίζει και δηλώνει παρών ακόμα και σήμερα.
Συγκεκριμένα, αναφέρομαι στα μεσκίτια που είναι διασκορπισμένα παντού στην Πόλη και η θρησκευτική τους φύση τα έχει γλιτώσει από τον αφανισμό. Ο τυχαίος επισκέπτης ή περαστικός ίσως αντιλαμβάνεται την ιστορικότητα των κτισμάτων και την σύνδεσή τους με την οθωμανική εποχή. Η γοητεία και η ιδιαιτερότητά τους όμως πηγάζει από το γεγονός οτι πίσω από τα περισσότερα μεσκίτια, ουσιαστικά διασώζονται βυζαντινά μοναστήρια!
Το σημερινό Mustafa Çavuş Mescidi. Κάποτε Μονή των Αγίων Μηνοδώρας, Μητροδώρας και Νυμφοδώρας
Το μεσκίτι είναι ουσιαστικά μικρότερο τζαμί που η χρήση του δεν προορίζεται για την σημαντική μουσουλμανική προσευχή της Παρασκευής. Γι'αυτό και διαθέτει μόνον mihrab αλλά όχι minber (για επεξήγηση λέξεων, διάβασε και εδώ).
Ένα από τα πιο αταίριαστα στην σημερινή ασφαλτoύΠολη είναι το μεσκίτι του Μουσταφά Τσαβούζ που μάλλον ταυτίζεται με την Μονή των Αγίων Μηνοδώρας, Μητροδώρας και Νυμφοδώρας ή καλύτερα με ένα μέρος της αφού ο ναός πιθανόν αποτελούσε ξωκλήσι από το συγκρότημα της γυναικείας Μονής.
Στις μέρες μας το mescid δεν διαθέτει ούτε μιναρέ, καθώς ο ξύλινος που το συνόδευε, έχει καταρρεύσει εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Η μετατροπή του ναού έγινε μετά την Άλωση και χρησιμοποιήθηκε ως την δεκαετία του 1960, όπου και έκλεισε για την διάνυξη της κεντρικής λεωφόρου. Για ένα μικρό χρονικό διάστημα εγκαταλείφθηκε ως χώρος αποθήκευσης μα πλέον καθαρίστηκε και χρησιμοποιείται ως χώρος προσευχής από τους οδηγούς. Εξάλλου το μισό του τμήμα είναι ενσωματωμένο σε χώρο στάθμευσης λεωφορείων.
Η πλευρά του τρίκογχου Ιερού με τις κόγχες να προεξέχουν
Στην γειτονιά του Zeyrek βρίσκεται ένα οκτάγωνο βυζαντινό κτίσμα με μικρό τρούλο, το Şeyh Süleyman Mescidi. Η ακριβής χρήση του είναι άγνωστη μα θεωρείται οτι σχετίζεται με την Μονή Παντοκράτορα ως ταφικός χώρος ή ως βιβλιοθήκη.
Το μεσκίτι του σείχη Σουλειμάν, με φυτρωμένο δεντράκι στον τρούλο του
Στην δυτική πλευρά υπάρχει ένας μικρός κήπος με μουσουλμανικούς τάφους μα και άλλα μικρότερα κτίσματα που αρχικά ίσως αποτελούσαν κελιά μοναχών. Από την αντίθετη πλευρά υπάρχει κρύπτη που οδηγεί ακριβώς κάτω από το βυζαντινό οκτάγωνο και λέγεται πως περιέχει τάφους αλλά και παρέχει πρόσβαση σε κιστέρνα.
Έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία σε υπόγεια, κρύπτες, μυστικά περάσματα και διαδρόμους αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση ένοιωσα οτι θα ρίσκαρα αρκετά σε ενδεχόμενη κατάβαση μου. Ίσως σε κάποια επόμενη στιγμή μιάς και ο χώρος, μετά από πολλά χρόνια παραμέλησης, έχει πλέον τεθεί υπό σοβαρή αναστήλωση και τα αποτελέσματα των εργασιών θα φανούν στο άμεσο μέλλον.
Η ανατολική είσοδος εχει σφραγισθεί με πέτρες. Ακριβώς από κάτω η είσοδος της κρύπτης
Συγχωρήστε με που δεν τόλμησα να κατέλθω αλλά μου φάνηκε κάπως παράτολμη απόπειρα
Υπάρχουν βέβαια και μοναστηριακά συγκροτήματα που μετατράπηκαν σε τζαμιά αλλά δεν κατάφεραν να επιβιώσουν. Το odalar camii είναι ένα από αυτά και η εικόνα που αντίκρισα ήταν αποκαρδιωτική αφού ουσιαστικά σχεδόν τίποτα δεν έχει απομείνει στην θέση του. Και εδώ παραμένει άγνωστη η ονομασία της Μονής και απλά υπάρχουν ισχυρισμοί που την κατονομάζουν ως Μονή Πέτρας.
Τόσο η Μονή όσο και η ευρύτερη περιοχή γνώρισαν περιόδους παρακμής και καταστροφών, όπως για παράδειγμα κατά την πρώτη Άλωση των Λατίνων.
Μερικές δεκαετίες μετά την δεύτερη Άλωση παραχωρήθηκε και πάλι στους ετερόδοξους και αναφορές περιγράφουν οτι το 1600 ο ναός ήταν ήδη ερειπωμένος, για να μετατραπεί το 1640 σε τέμενος.
Ο σεισμός του 1894 και η τρομερή πυρκαγιά του 1919 έδωσαν την χαριστική βολή αφού κατέστρεψαν όλη την περιοχή. Μετά την δεκαετία του '50 άρχισαν να στήνονται πάνω στα απομεινάρια του μοναστηριού καλύβια και πρόχειρες κατασκευές από φτωχούς και εξαθλιωμένους που κατέφθαναν στην Πόλη. Οι δεκαετίες πέρασαν, η περιοχή άλλαξε μερικώς και το άλλοτε ξύλινο καλύβι πάνω στο τζαμί Ονταλάρ μετατράπηκε σε ένα άκομψο κτίσμα.
Ότι απόμεινε από την Μονή Πέτρας και το τζαμί Ονταλάρ. Μόνον μερικές πέτρες και τούβλα συνοδεύουν το ταπεινό οίκημα
Ακριβώς στο παράλληλο στενό βρίσκεται το Kasım Ağa Mescidi που είναι σχεδόν βέβαιο οτι επικοινωνούσε με το Ονταλάρ και τα δυό τους ήταν μέρη του ιδίου βυζαντινού μοναστηριού. Στην πυρκαγιά του 1919 σχεδόν κατέρρευσε και μόνο μερικοί περιμετρικοί τοίχοι παρέμειναν στην θέση τους. Η ανακατασκευή του πραγματοποιήθηκε μόλις την δεκαετία του 1980 και ευτυχώς αντί μια ακόμη πολυκατοικία μπορούμε τουλάχιστον να γνωρίζουμε την ακριβή θέση του πρώην μοναστηριού.
Το Kasım Ağa Mescidi
Τρία στενάκια προς την αντίθετη κατεύθυνση βρίσκεται το Kefeli Camii, η Μονή Μανουήλ, που είναι κτίσμα το 9ου αιώνα. Χτίστηκε από τον Άρχοντα Μανουήλ, ο οποίος θάφτηκε εκεί μετά τον θάνατό του. Γνώρισε αρκετές ανακαινίσεις, γεγονός που καταδεικνύει πως ήταν σημαντικό μοναστήρι.
Η πρώην Μονή Μανουήλ με το ασυνήθιστο σχήμα
Μετά την Άλωση οι Έλληνες άρχισαν να εγκαταλείπουν την περιοχή εξαιτίας της εγκατάστασης Τατάρων και έτσι μετά από αίτημα των Αρμενίων ο ναός τους παραχωρήθηκε και μετονομάστηκε σε Άγιο Νικόλαο. Ούτε και οι Αρμένιοι άντεξαν για πολλά χρόνια αφού και εκείνοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την περιοχή, για να ακολουθήσει στις αρχές του 17ου αιώνα η μετατροπή σε τέμενος από προτροπή κάποιου Καφαίου, εξού και η ονομασία Κεφελί.
Η περιοχή φαίνεται πως ήταν συνεχώς υποβαθμισμένη κατά την οθωμανική περίοδο διότι και εδώ το τέμενος ερειπώθηκε και στα τέλη του 19ου αιώνα ήταν σχεδόν ετοιμόρροπο, ώσπου μία σοβαρή αναστήλωση το 1970 το επανέφερε στην σημερινή του κατάσταση.
Σημείο του νάρθηκα
Το σχήμα του είναι αρκετά ασυνήθιστο διότι εκτός από την κατεύθυνση του άξονά του (νότος προς βορρά), ο εσωνάρθηκας βρίσκεται στην πλαινή πλευρά. Έκανα μια απόπειρα να εισέλθω στα άκρως ενδιαφέροντα υπόγεια της Μονής Μανουήλ, ένα μέρος των οποίων εξυπηρετεί την προετοιμασία των μουσουλμάνων για την προσευχή. Δυστυχώς στάθηκα άτυχος καθώς μου απαγορεύτηκε η εξερεύνηση των υπογείων. Γενικά στην γειτονιά του Draman η φιλικότητα των μουσουλμάνων σχετικά με τους χώρους λατρείας τους πάει περίπατο.
Ο ασυνήθιστος νάρθηκας και η είσοδος από την αριστερή πλευρά
Το σημείο του Ιερού όπως φαίνεται από την λεωφόρο Ντραμάν
Οι Μονές και τα βυζαντινά κτίσματα δεν είναι μόνο ιδιαιτερότητα του Fatih αλλά συναντώνται και σε τόσες άλλες περιοχές, όπως τα Ψωμαθειά. Σε εκείνη την ιστορική περιοχή, χωμένο ανάμεσα σε στενά και ακανόνιστα στενάκια, βρίσκεται το Sancaktar Camii. Το τέμενος Σαντζακτάρ είναι τμήμα από την ένδοξη γυναικεία Μονή των Γαστρίων.
Πρώιμο βυζαντινό κτίσμα από την εποχή της Αγίας Ελένης! Σχετικά άγνωστο μα σίγουρα ιστορικής αξίας
Το σχετικά άγνωστο μνημείο διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο κατά την περίοδο της Εικονομαχίας. Εκεί η μητέρα της Θεοδώρας, συζύγου του Αυτοκράτορα Θεόφιλου, μάθαινε τις κόρες τις πως να ασπάζονται τις Εικόνες. Μετά τον θάνατο του Θεόφιλου, η Αυτοκράτειρα προχώρησε στην αναστήλωση των Εικόνων, έχοντας το κατάλληλο υπόβαθρο από εκείνες τις μέρες στην Μονή. Στο ίδιο σημείο θάφτηκε τόσο αυτή όσο και τα υπόλοιπα μέλη της αυτοκρατορικής οικογένειας της.
Σε άλλες εποχές εδώ θα ταίριαζαν κλειδαμπαρωμένα μπαούλα που κρύβουν Εικονίσματα από την καταστροφή
Η θέση του Ιερού. Οι κίονες έχουν αλλοιωθεί με το βάψιμο και την αφαίρεση των επιθημάτων. Πλέον την περίοπτη θέση κρατά το....κλιματιστικό
Σε μέρη όπως αυτό είναι κύριαρχη η απουσία πολλών ανθρώπων και ο μοναχικός μουσουλμάνος μάλλον σάστισε με την παρουσία μου. Η εικόνα που παρουσιάστηκε στην ματιά μου άρχισε να αποκτά βάθος και να περνά από διαφορετικές διαστάσεις. Μπροστά μου είχα τον μουσουλμάνο γεροντάκο που είχε ήδη στραφεί στην δική του ιερή κατεύθυνση και προσεύχονταν. Πίσω από αυτόν αποκαλύπτονταν το Ιερό Βήμα, με τον φωτισμό των τριών παραθύρων να σμίγει στον ναό.
Ο μουσουλμάνος προσεύχεται προσανατολισμένος από το μιχράμπ. Ευθεία το Ιερό του χριστιανικού ναού. Πολύ απλά: Πίσω απ'τα μεσκίτια...συναντώ τα μοναστήρια
Και μετά από αυτή την πρώτη αντίθεση η μετάβαση έγινε ακόμα πιο έντονη, καθώς η φαντασία μου άρχισε να δημιουργεί κι άλλες εικόνες. Το άσπρο χρώμα των τοίχων του Σαντζακτάρ ξεφλούδισε, μπαούλα με κρυμμένες Εικόνες ξεκλειδώθηκαν και τοποθετήθηκαν στην αρχική θέση τους. Ο μουσουλμάνους προσκυνητής εξαφανίστηκε και την θέση του πήραν μαυροφορεμένες γυναίκες που έφεραν λευκούς Σταυρούς.
Πίσω από το μεσκίτι είχα νοερά ξανασυναντήσει το μοναστήρι.
Βγήκα και πάλι έξω, ρίχνοντας μια επιπλέον ματιά στον ναό. Μοναστήρια, ξωκλήσια, μεσκίτια, κτίσματα, χώροι ταφής και υπόγεια. Δεκάδες τέτοια σημεία υπάρχουν διασκορπισμένα στην Πόλη. Και όποιος τα παρατηρήσει και δείξει την ανάλογη εκτίμηση, θα λάβει ως αντάλλαγμα ένα "άγγιγμα" με το μοναστηριακό παρελθόν της Βασιλεύουσας.

13 σχόλια:

  1. Θοδωρή μου,
    Η ανάρτησή σου, όπως πάντα, πλήρης. Δίνει ερεθίσματα στους υποψήφιους
    προσκυνητές της πόλης να ψάξουν. Μένει όμως ένα θέμα για να είναι τελείως
    πλήρης. Το όνομα γειτονιάς ή της Λεωφόρου η ένα πιό συγκεκριμένο στίγμα
    του χώρου όπου ευρίσκονται τα μνημεία. Δεν συμφωνείς ;
    Αυτό που σημειώνω δεν μειώνει την προσφορά σου. Απλώς άν " δείξεις "
    τον χώρο που βρίσκονται, θα είναι καλλίτερη !!
    Χαιρετισμούς από το Ναύπλιο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Χρήστο μου!
      Βασικά έχεις δίκιο. Όσο πιο πλήρης τόσο καλύτερη μια ανάρτηση.
      Μάλλον μου έχει μείνει ένα μικρό κουσούρι όλα αυτά τα χρόνια εξαιτίας της δουλειάς μου.
      Ξέρεις....τόσα χρόνια μέσα στις κουζίνες....είναι σαν μια μαγειρική συνταγή που ενώ προσφέρεσαι να την πεις, πάντα θα αφήσεις μια μικρολεπτομεριούλα απ'έξω. Ο ίδιου επιπέδου μάγειρας δεν θα την χρειαστεί, διότι ξέρει. Ο άλλος πρέπει να την ανακαλύψει.
      Είπαμε....κουσούρια της ζωής, χεχε.
      Πολλά χαρετισμούς φίλε μου και να είσαι πάντα καλά και υγιής.
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  2. Χρήστος Ι. Δρούγκας - Ναύπλιον18 Φεβρουαρίου, 2014 19:40

    Ξέχασα να αναφέρω ότι οι γνώμες για την Μονή Μανουήλ [ ιδρ,830 μ.Χ.]
    διχάζονται όσον αφορά για το πιό mesciti την εκπροσωπεί.
    Κάποιοι ισχυρίζονται ότι είναι το σημερινό Kefeli mesciti και άλλοι το
    Odalar Gami κοντά στην Κιστέρνα του Αετίου
    Καλό βράδυ
    Χ.Ι.Δ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χρήστο μου, ίσως το πήρε κάπου το αυτί μου...αλλά γενικά δεν το ήξερα. Μπορεί να είναι και έτσι. Ποιος να ξέρει.
      Τόσα και τόσα συνέβησαν και οι πηγές εκτός από λίγες είναι και συχνά αμφισβητούμενες.
      Πολλούς χαιρετισμούς στο Ναύπλιο και θα τα πούμε μέσω e-mail.
      Καλό βράδυ

      Διαγραφή
  3. Συγχαρητήρια για τις ξεναγήσεις σου στις ατέλειωτες ομορφιές της Πόλης.Σχεδόν κάθε βράδυ ταξιδεύω μαζί σου στα σοκάκια και στους δρόμους της.Καλή δύναμη και καλή συνέχεια Καληνύχτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα φίλε μου και σε ευχαριστώ. Και εγώ απολαμβάνω να μπαίνω τα βραδάκια, να ακούω μουσικούλα, να απαντώ στα μηνύματα και στο chat και γενικά να είμαστε όλοι σε μια διαρκή επαφή με την Πόλη στο επίκεντρο.
      Να είσαι καλά
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  4. Θοδωρή μου καλησπέρα.

    Με ξάφνιασες και πάλι, που είδα νέα ανάρτηση, καθώς δεν κατάλαβα πώς
    πέρασαν οι μέρες από την προηγούμενη. Μακάρι τέτοια ξαφνιάσματα να
    συμβαίνουν συχνά βέβαια.

    Σήμερα λοιπόν, πέρα από τα συναισθήματα νοσταλγίας κλπ., που μας
    δημιουργείς κάθε φορά που αποκαλύπτεις κάτι από το Βυζαντινό παρελθόν
    (ξεχασμένο ή κρυμμένο), προκάλεσες και κάποιες επιπλέον σκέψεις.
    Σκέψεις ότι βελτιώνεις ραγδαία και ασταμάτητα το επίπεδο των
    αναρτήσεων, σε σημείο που αναρωτιέμαι τι άλλο μας περιμένει. Είναι
    φανερό ότι η ανάρτηση αυτή είναι προϊόν μεγάλης έρευνας και πολύ
    δουλειάς. Δείχνει εξειδίκευση και επαγγελματισμό, που θα ζήλευαν
    πολλοί. Και η πλάκα είναι ότι στην αρχή απογοητεύτηκα λίγο αφού,
    βλακωδώς, δεν είδα το "διαβάστε περισσότερα". Ήμουν με την απορία
    ζωγραφισμένη στο πρόσωπο.

    Τα όσα παρουσιάζεις Δ Ε Ν Υ Π Α Ρ Χ Ε Ι Π Ε Ρ Ι Π Τ Ω Σ Η, να τα
    "πάρει χαμπάρι" κάποιος, ακόμα και αν έχει έρθει αρκετές φορές στην
    Πόλη. Αποτελεί υλικό για δυνατούς λύτες.
    Ας μη σε κουράσω όμως άλλο.

    Υποκλίνομαι...

    Ελένη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γειά σου Ελένη μου και πολλά ευχαριστώ.
      Όντως δημοσίευσα ανάρτηση λίγο πιο σύντομα.
      Ευχάριστη έκπληξη...γιάτι όχι;
      Χρειάζεται και αυτό....πότε να αργώ μερικές μερούλες παραπάνω και πότε να σας προφτάνω.
      Πάνω απ'όλα να υπάρχει εναλλαγή και ευχάριστο ξάφνιασμα.
      Πολλά ευχαριστώ για τα υπέροχα λόγια, τα σχόλια και προπάντων για την συνεχή επικοινωνία και επαφή.
      Φιλιά και καλό βράδυ

      Διαγραφή
  5. Φιλτατε Θοδωρη υποκλινομαι.Ομολογω οτι ηταν μια πολυ ομορφη εκπληξη η αναφορα σου σε μνημεια αφανη και σχεδον ξεχασμενα.Ζητωντας συγγνωμη εκ των προτερων ,θα ηθελα να προσθεσω τα εξης.Το 1475 ο Σουλτανος Μωαμεθ κατεκτησε τον Καφα της Κριμαιας και στα πλαισια της μετοικησης της Κων/πολης μετεφερε με το ζορι Εβραιους, Γραικους και Αρμενιους τους οποιους εγκατεστησε στη περιοχη οπου υπηρχε η Μονη Μανουηλ.Οι μεν Εβραιοι εφυγαν γρηγορα απο την περιοχη και εγκατασταθηκαν στο Haskoy, κλασικη εβραιογειτονια.Οι Γραικοι εφυγαν και αυτοι μετα απο καποια χρονια και εγκατασταθηκαν στο Γαλατα οπου και εχτισαν την Παναγια την Καφατιανη. Οι Αρμενιοι, που ηταν και οι περισσοτεροι, ζητησαν απο τον Μωαμεθ εκκλησια και πηραν την Μονη Μανουηλ την οποια μετονωμασαν.σε Σουρπ Νιγγοος ητοι Αγιος Νικολαος.Δυστυχως και οι Αρμενιοι εκδιωχθηκαν για να γινει τζαμι με το ονομα Kefeli Mescidi.Οι Αρμενιοι ανεγειραν στον Μπαλατα τον ναο του Αρχαγγελου Μιχαηλ.Οσο για τον υπογειο χωρο που δεν σου επετραπη η εισοδος , υπηρχε αγιασμα του αγιου Αρτεμιου , μαρτυρησαντος επι Ιουλιανου του Παραβατου ,στην Αντιοχεια και εορταζει στις 20 Οκτωβριου.Ειχε την ιδιοτητα να θεραπευει τους πασχοντες απο κοιλιακα νοσηματα.Ευχαριστω θερμα για την φιλοξενεια. Τασσος.Θεσσαλονικη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ευχαριστώ και πάλι για τις πολύτιμες πληροφορίες που συγκεντρώνεις με τόσο κόπο και μας τις παρουσιάζεις τόσο ζωντανά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Sancaktar Mescidi ητοι Τεμενος του Σημαιοφορου.Αντιγραφω απο τον μεγιστο Α.Πασπατη-Εν τη ενορια της Ψαμαθου, απο των χρονων ηδη της Αγιας Ελενης,μητρος του Μεγαλου Κωνσταντινου, ανιδρυθη μονη γυναικεια.Εκαλειτο η μονη αυτη τα Γαστρια και ενιοτε η μονη των Γαστριων δια την ακολουθον αιτιαν.Οταν η Αγια Ελενη εκομισεν εξ Ιεροσολυμων,μερος του Τιμιου Σταυρου εισηλθε εν Κων/πολει δια της Ψαμαθου.Τα επι του Σταυρου ευρεθεντα κρινα φυλλα και βασιλικα,τριανταφυλλα κυστους σαμψυχα και βαλσαμα, εφυτευσεν εις γαστρας ινα μη μαρανθωσι και κατεθεσεν αυτας εν τοπω τινι,οπου ακολουθως ανηγειρε γυναικειαν μονην,ητις εκ των γαστρων τουτων, εκληθη τα Γαστρια..Θεοκτιστη η μητηρ της Θεοδωρας συζυγου Θεοφιλου, κατωκει πλησιον της μονης των Γαστριων.Εν τη οικια αυτης συχνακις προσεκαλει τας πεντε θυγατερας της Θεοδωρας και κρυφα των βασιλεων εδεικνυε ταις νεαις,τας εν τω κιβωτιω φυλαττομενας εικονας , διδασκουσα αυτας να τας καταφιλωσι και ασπαζονται.Η εκκλησια ταυτη μετεβληθη εις τεμενος απο τον Χαιρ Εδιν Εφενδη σημαιοφορο του κατακτητου-Ελπιζω το υπεροχο υφος του ανωτερω κειμενου να δικαιολογει την καταχρηση της φιλοξενιας απο μερους μου.Τασσος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλησπέρα, Θοδωρή!
    Όσες μέρες έχεις ανεβάσει το νέο σου θέμα τόσες φορές το έχω διαβάσει (μπορεί και παραπάνω) και κάθε φορά παρατηρούσα και άλλη λεπτομέρεια. Μοναστήρια χαμένα στον χρόνο, μεταλλαγμένα σε μουσουλμανικούς χώρους λατρείας, μεταμορφωμένα έτσι για να είναι οικεία στους Μουσουλμάνους... Ακόμη και το χαλί με τις ρίγες οι οποίες είναι στραμμένες δεξιότερα του χριστιανικού ιερού, να δείχνει την κατεύθυνση που πρέπει.
    Πολύ ωραίες οι φωτογραφίες σου, λεπτομερή τα κείμενα με όσες πληροφορίες χρειάζονται για να σε βάλουν σε περιέργεια να ψάξεις παραπάνω.
    Περιττό να σου πω ότι θέλω να μπω σε κείνη την τρύπα, να βρω τον δρόμο που θα με οδηγήσει στην κινστέρνα... Την επόμενη φορά!!!!
    Να είσαι καλά, πολύ ωραία η ανάρτηση, μπράβο!!! Τα λέμε στην επόμενη!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Μαρία μου και ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο.

      Έγραψες 2 υπέροχα πράγματα.
      Εκεί που αναφέρεσαι οτι διαβάζεις ξανά την ανάρτηση και κάθε φορά ανακαλύπτεις κάτι διαφορετικό. Αυτό με κάνει πολύ χαρούμενο γιατί είναι κάτι που γενικά επιδιώκω. Να μην διαβάζονται οι αναρτήσεις στα "πεταχτά" αλλά με προσύλωση. Οι φωτογραφίες έχουν πάντα πάρα πολλά να πούν και τα κείμενα τα συνοδεύουν σαν πινελιές που όμως κρύβουν λεπτομέριες. Αληθινά, απλά και ανθρώπινα.
      Συνέχισε να διαβάζεις να δούμε τι άλλη πτυχή θα ανακαλύψεις.

      Το ότι δεν θέλω να φορτώνω τα κείμενα με πάρα πολλές λεπτομέριες είναι γεγονός και σκόπιμο.
      Πρώτον για να μην βαραίνει και μπουκώνει ο αναγνώστης από αριθμούς και το πελώριο πρίσμα πληροφοριών, χάνοντας την ουσία. Τουλάχιστον έτσι συγκρατεί τα βασικά.
      Δεύτερον, και πιο σημαντικό, επειδή πιστεύω πως είναι στην ανθρώπινη φύση μας να μην μαγευόμαστε, να μην εξερευνούμε ή να μην συναρπαζόμαστε όταν κάτι μας προσφέρεται ορθάνοιχτα μπροστά μας. Η προσωπική ανακάλυψη είναι κάτι υπέροχο. Εξάλλου το ταξίδι είναι πάντα πιο συναρπαστικό από τον προορισμό.
      Εγώ απλά παραθέτω τόσα όσα χρειάζονται για να κινηθεί η περιέργεια και μετά να αρχίζει ο αναγνώστης να ανακαλύπτει, να εξερευνά και να ενθουσιάζεται από την έρευνα και περιπλάνηση, καλύπτοντας ή προσαρμόζοντας τα στοιχεία στα δικά του γούστα και δεδομένα.

      Η κρύπτη στο Μεσκίτι του Σουλειμάν ήταν μεγάλη πρόκληση αλλά όταν άρχισα να μετακινώ τις πλάκες για να κατέβω, κάτι μέσα μου είπε πως δεν θα πήγαιναν καλά τα πράγματα. Και τον φύλακα-άγγελο που συχνά πυκνά μου "ψυθιρίζει", τον ακούω πάντα.
      Ίσως την επόμενη φορά και με εσένα παρέα. Ξέρεις άλλωστε οτι λατρεύω τους κοινούς περιπάτους.

      Πολλούς χαιρετισμούς στο Περιστέρι και θα τα πούμε και πάλι πολύ σύντομα.

      Φιλιά
      Θοδωρής

      Διαγραφή