Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014

Τότε και τώρα Νο.5

You will be redirected to the new page in

seconds
Εκτός από την συνεχή περιπλάνηση στα μήκη και τα πλάτη της Πόλης, την εξερεύνηση και την επαφή με όλες της πτυχές της, μία ακόμη δραστηριότητά μου είναι η διαρκής καταγραφή της στον φωτογραφικό φακό μου. Μέσα από αυτή την διαδικασία επιθυμώ να συγκρίνω τις φωτογραφίες μου με αυτές του παρελθόντος αλλά και να διαφυλλάσω τις τωρινές ως σημείο σύγκρισης με το μέλλον. Εξάλλου η παρούσα εικόνα της Πόλης μεταβάλλεται γοργά.
Έτσι έφτασα στην πέμπτη δημοσίευση της κατηγορίας Τότε και τώρα. Η ανάρτηση αυτή περιλαμβάνει τις πρόσφατες φωτογραφίες των τελευταίων εβδομάδων. Μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις διαπίστωσα πως πράγματι το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω καθώς μερικές υπέροχες και σπάνιες φωτογραφίες του περασμένου αιώνα έχουν μπεί οριστικά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Τα σημεία που απεικονίζονται έχουν πλέον αλλοιωθεί ή εξαφανιστεί από το πρόσωπο της Πόλης.
Ο ναός της Αγίας Θέκλας στις Βλαχέρνες...το σημείο αυτό έχει πλέον ισοπεδωθεί
Πιθανόν αν υπάρχει κάποιο συνδετικό στοιχείο με την άνω φωτογραφία και το παρελθόν, αυτό να είναι το τελευταίο ξύλινο καλύβι
Εκεί που άλλοτε βρισκόνταν ο ναός της Αγίας Θέκλας, περιτριγυρισμένος από ταπεινές κατοικίες, στις μέρες μας υπάρχει ένα τεράστιο εργοτάξιο όπου χτίζονται δεκάδες διαμερίσματα. Ο χώρος είναι αποκλεισμένος και η είσοδος επιτρέπεται μόνο σε εργάτες και χειριστές μηχανημάτων. Δεν μπορούσα να συμβιβαστώ στην ιδέα να μείνω εκτός του εργοταξίου. Ξέρω οτι μόλις ολοκληρωθούν τα έργα, η περιοχή θα είναι παντελώς αγνώριστη. Έτσι εισήλθα στο αποκλεισμένο τετράγωνο, περπατώντας κατά μήκος του ανύπαρκτου πλέον toklu sokak (γιατί οι λέξεις κρύβουν πίσω τους και δεύτερες σημασίες) με την φωτογραφική μηχανή σε ετοιμότητα και ύφος επιστάτη κατασκευστικών έργων. Ήταν μάλλον τόσο πειστική και επιβλητική η παρουσία μου που ακόμα και τα σκυλιά που φύλασσουν τον χώρο με πλησίασαν υποταγμένα.
Στην θέση Ναών και Αγιασμάτων πλέον διαμερίσματα. Για τους οπαδούς της οικονομικής ανάπτυξης και του success story φυσικά όλα είναι μια χαρά
Ότι (για λίγο ακόμα) έχει απομείνει είναι ένα ξύλινο καλύβι στην μέση του εργοταξίου. Στην θέση του ναού της Αγίας Θέκλας υπάρχει ένα μεγάλο κενό που ίσως δώσει την θέση του σε χώρο στάθμευσης οχημάτων ή πλατεία.
Σε τούτη την ακάλυπτη επιφάνεια ίσως βρισκόνταν ο ναός της Αγίας Θέκλας.
Τις τελευταίες εβδομάδες νοιώθω την ανάγκη να βρίσκομαι συνεχώς στην περιοχή των Βλαχερνών, έχοντας πάντα την επιθυμία να περιτριγυρίσω και να εξερευνήσω τα εκεί Τείχη. Είναι σαν μία τρομερή έλξη να με τραβά κατά εκεί. Και πλέον τα γνωρίζω καλά. Κάθε πολεμίστρα, πορτούλα και σπιθαμή.
Σε ένα σημείο των Τειχών υπήρχε και το Αγίασμα του Αγίου Βασιλείου. Στην άλλοτε καρδιά του Παλατιού των Βλαχερνών υπάρχουν στις μέρες μας δεκάδες μικρά κτίσματα, εγκαταλελειμμένα όπως τους περασμένους δύο αιώνες. Το μόνο που ίσως έχει αλλάξει είναι το γεγονός οτι τα σημεία γύρω από τα Τείχη έχουν οικιοποιηθεί από ανθρώπους. Για αυτό τον λόγο δεν κατόρθωσα να έχω την ίδια οπτική γωνία με την φωτογραφία του περασμένου αιώνα.
Τοτε, το Αγίασμα του Αγίου Βασιλείου. Τοπίο που μοιάζει ερημικό ως στοιχειωμένο
Το ίδιο σημείο τώρα. Το κτίσμα του Αγιάσματος υπάρχει αλλά με ένοικο που δεν φάνηκε ιδιαίτερα φιλικός όταν με είδε να φωτογραφίζω το "σπιτικό" και να περπατώ στον κήπο του
Μακριά από τις Βλαχέρνες η ζωή κυλά με άλλους ρυθμούς και άλλους συσχετισμούς. Εξάλλου οι αντιθέσεις έδιναν ανέκαθεν την δική τους πινελιά στο Πολίτικο μωσαικό.
Τότε...Προς μεγάλη μου έκπληξη στον τρούλο δεξιά της φωτογραφίας κάτι που μοιάζει με Σταυρό
...και τώρα με αρκετά μεγαλύτερη πολυκοσμία αλλά και γραμμή τράμ
Η Αγία Σοφία σε μια αγνώριστη περιοχή το 1854...
...που στις μέρες μας είναι το τουριστικό κέντρο της Πόλης
Και από την απέναντι πλευρά το Μπλέ Τζαμί. Η περιοχή παρέμενε ήρεμη μέχρι πριν κάμποσες δεκαετίες...
...δίχως να παραπέμπει στις σημερινές εικόνες
Στην Στήλη των Όφεων με συντροφιά....προβάτου ως κατοικίδιο ζώο
Στις μέρες μας ποτέ δίχως την συντροφιά φωτογραφικής μηχανής
Το σοκάκι Soğuk Çeşme στην βόρεια πλευρά της Αγίας Σοφίας. Χωμάτινοι δρόμοι και γαιδουράκια
Σήμερα εκεί βρίσκονται μουσεία, ξενοδοχεία και ιστορικές κατοικίες. Αριστερά η είσοδος πλέον του μουσείου χαλιών
Το τελείωμα του σοκακιού από την άλλη πλευρά. Φωτογραφία του 1929
Το μόνο που άλλαξε στις μέρες μας είναι η παρουσία καφετεριών και τουριστικών στεκιών
Λεωφορεία περνούσαν έξω από τον σταθμό του Σιρκετζί την δεκαετία του '70
Στις μέρες μας η συγκοινωνιακή εξυπηρέτηση γίνεται μέσω τράμ. Οι κάδοι με τα σκουπίδια απομακρύνθηκαν κυρίως λόγω της τρομοκρατικής απειλής
Ένα ναυτάκι ντυμένο στα λευκά κυριαρχεί στην φωτογραφία. Στο κέντρο της φωτογραφίας το τέμενος Ρουστέμ Πασά, δεξιότερα το Σουλειμανιγιέ και η Αιγυπτιακή Αγορά
Το Εμινονού παραμένει ένας από τους σημαντικότερους κόμβους και από τα πιο πολυσύχναστα σημεία της Πόλης
Ενώ σε αρκετές φωτογραφίες φαίνονται καθαρά οι αλλαγές ή οι αλλοιώσεις της Πόλης, σε άλλες οι σκηνές μοιάζουν αμετάβλητες. Το κεντρικό σταυροδρόμι του Μπεσίκτας ανήκει σε αυτή την κατηγορία που ο χρόνος μοιάζει σχεδόν να έχει παγώσει.
Τότε...πριν περίπου 70 χρόνια...
...και τώρα. Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Οι διαφορές ελάχιστες
Η παρακάτω φωτογραφία αναμειγνύει την μεταβολή με την διαχρονικότητα. Η στήλη του Μαρκιανού κοσμεί την Πόλη για περισσότερα από 1500 έτη. Η φωτογραφία έχει τραβηχτεί στις αρχές του περασμένου αιώνα αλλά σίγουρα μετά το 1908 καθώς ως τότε η στήλη βρίσκονταν σε κήπο αρχοντικού. Μετά από μεγάλη πυρκαγιά το ίδιο έτος ο χώρος πήρε την μορφή που διατηρεί ως τις μέρες μας, φυσικά με την προσθήκη δεκάδων πολυκατοικιών.
Η στήλη του Μαρκιανού τότε...
...και τώρα. Περιτριγυρισμένη από δεκάδες πολυκατοικίες και άσφαλτο
Μία παρόμοια περίπτωση είναι και η φωτογραφία από τον Άγιο Δημήτριο στα Ταταύλα. Εκτός από την αλλαγή στην είσοδο του μαντρότοιχου και το καμπαναριό, οι περισσότερες μεταβολές έγιναν εξωτερικά του χώρου του ναού. Οι φωτογραφίες μιλούν από μόνες τους.
Πιστοί προσέρχονται στον Άγιο Δημήτριο. Τα Ταταύλα πιο αραιοκατοικημένα και με πολλά δέντρα
Η σημερινή εικόνα από το ίδιο σημείο
Με ενοχλεί πάρα πολύ το γεγονός οτι στις μέρες μας η περιβόητη ανάπτυξη και πρόοδος συντελείται δίχως να λαμβάνονται υπόψιν σημαντικότατα στοιχεία, όπως η περιβαντολογική και ανθρώπινη ιδαιτερότητα και παρουσία. Ίσως εκεί να οφείλεται το αδιέξοδο που δείχνει να πλησιάζει ο πολιτισμός, δηλαδή ο τρόπος του βίου, που έχουμε ασπαστεί. Η προτεραιότητα των αριθμών, των δεικτών ανάπτυξης και των ταχυτήτων λειτουργεί μερικώς ή πλήρως αποκομμένη από τον άνθρωπο, τις ανάγκες του και εις βάρος του περιβάλλοντος.
Στην γέφυρα του Ουν Καπανί που μοιάζει να είναι ακόμα ξύλινη. Στο βάθος ξεδιπλώνεται η ομορφιά της Πόλης πριν περίπου 80 χρόνια. Γυναίκα στο τιμόνι, δείγμα της μοντέρνας αντίληψης, της ισότητας και του κοσμοπολίτικου χαρακτήρα που διέθετε η Πόλη. Σήμερα στην Τουρκία δημιουργείται μία χρονογέφυρα αιώνων που σταδιακά οδηγεί σε έναν ισλαμικό περιορισμό της γυναίκας
Τα αυτοκίνητα κινούνται πλέον με άλλες ταχύτητες και σκοπούς. Εξάλλου η νέα γέφυρα του μετρό καταστρέφει την θέα. Τα στηρίγματά της είναι σαν παλούκια που μου καρφώνονται στην καρδιά
Και ενώ οι ταχύτητες αυξάνονται, ο χρόνος για επαφή και ενασχόληση με τα ουσιώδη της ζωής μειώνεται. Ελάχιστος χρόνος για σκέψη, για μεταφυσικές αναζητήσεις, για μία ζεστή ματιά, ένα χαμόγελο, ένα αμμουδερό ακρογυάλι...απλότητα, αφέλεια. Μια μικρή στιγμή που συνάμα διαρκεί μια αιωνιότητα. Όπως κάποτε στα θεμέλια του παλατιού του Βουκολέοντα.
Το παλάτι του Βουκολέοντα βρέχεται από την θάλασσα του Μαρμαρά. Ένα μικρό αμμουδερό ακρογυάλι και μια βαρκούλα. Ειδυλλιακό τοπίο γεμάτο απλότητα και ξεγνοιασιά 
Σήμερα η γη έχει προχωρήσει περίπου 100 μέτρα μέσα στην θάλασσα. Με μικρό πάρκο αλλά και πολλά μέτρα ασφάλτου
Στάθηκα για πάρα πολύ ώρα μπροστά από το Παλάτι, θαυμάζοντας τον όγκο του, τα μεγάλα παράθυρα και τις διακοσμήσεις που έχουν απομείνει. Και καθώς παρατηρούσα όλο και πιο επίμονα τα βυζαντινά απομεινάρια, ξεκίνησα να δημιουργώ μία εικόνα από την φαντασία μου, μία οπτασία από τα παλιά. Ο ενοχλητικός ήχος των αυτοκινήτων ολοένα και εξασθενούσε, ώσπου χάθηκε εντελώς. Το πάρκο δίπλα από το Παλάτι καλύφθηκε και πάλι από αμμουδιά και παφλασμοί κυμάτων ακούστηκαν. Έμεινα ξυπόλητος, με τις πατούσες μου να μισοβουλιάζουν στην αμμουδιά και νοιώθοντας τον αφρό των κυμάτων να τα χαιδεύει. 
Και κάπου εκεί ένα ακόμα βαρκάκι πλησίασε την μοναχική παραλία. Ένας άντρας κατέβηκε κρατώντας προσεκτικά μια τεράστια φωτογραφική μηχανή με τρίποδα. Αφού την τοποθέτησε κάπου προσεκτικά, ίσιωσε το καπέλο του, σκούπισε το κούτελο του και με ρώτησε: 
-Τι κάνεις εδώ στην ερημιά νέε μου;
-Συγκρίνω φωτογραφίες του Τότε με το Τώρα, του απάντησα.
-Εεε, τότες να βάλω τα δυνατά μου να βγει πετυχημένη. Για κάμε όμως και εσύ λιγάκι στην άκρη, μου είπε με παιχνιδιάρικη φωνή.
Έβγαλε το καπέλο του, έστριψε το μουστάκι του, μου χαμογέλασε και με μαεστρία έχωσε το κεφάλι του κάτω από το μαύρο σκέπασμα της φωτογραφικής μηχανής του...

20 σχόλια:

  1. Τι όμορφο το ταξίδι σου στο χρόνο! Είσαι πολύ τυχερός που ζεις στην Πόλη, πολλοί από μας που σε διαβάζουμε θα θέλαμε να βρισκόμασταν στη θέση σου! Σε συνδυασμό με τη μουσική πάντως μας "ταξιδεύεις" πραγματικά! Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γειά σου Μαρίνα και καλώς όρισες στον σχολιασμό.
      Σε ευχαριστώ για την παρακολούθηση και την συμμετοχή.
      Να είσαι καλά και καλή σου μέρα.
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  2. Γειά σου Θοδωρή.Άλλη μια πάρα πολύ καλή ανάρτηση.Ταξίδεψα μαζί σου.Ειδικά στο τέλος, έκλεισα τα μάτια και φαντάστηκα οσα περιγράφεις. Ένοιωσα να είμαι και εγώ σε αυτήν την φανταστική σκηνή και συγκινήθηκα.
    Νομίζω οτι η αξία σε αυτό που κάνεις θα φανεί ακόμα περισσότερο στο μέλλον.Να είσαι πάντα γερός και δυνατός να συνεχίζεις.
    Ιωάννα από Θεσσαλονίκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θοδωρη για αλλη μια φορα δεν βρησκω λογια για να περιγραψω το καταπληκτικοσου εργου θα ηταν καλο αυτο το υλικο καποια μερα να βρεθη τροπος να το εκδοσεις ως λευκωμα,η να το παρουσιασης σε καποια εκθεση και παλι μπραβο.Μιχαλης ΝΕΜΕΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Μιχάλη και Ιωάννα. Σας ευχαριστώ πολύ και τους δυό σας. Και εγώ πιστεύω οτι όσο περνά ο καιρός θα ωριμάζει η ιδέα για να συγκεντρωθεί ή να εκδοθεί κάτι που να αφορά τα ΧΑΜΠΕΡΙΑ ή κάποιες ειδικές αναρτήσεις.
      Να είστε καλά και πάλι ευχαριστώ για τα καλά λόγια και την όμορφη παρέα.
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  4. Χρήστος Ι. Δρούγκας - Ναύπλιον26 Φεβρουαρίου, 2014 16:16

    Θοδωρή, καλησπέρα
    Το τρίτο θέμα της ανάρτησης σου ποιά περιοχή αφορά ; [ τρούλος με σταυρό ]
    Με την ταχύτητα που λειτουργείς, παρέλειψες να μας το κάνεις γνωστό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Χρήστο μου. Όντως με συνεπήρε η ταχύτητα, χεχε.
      Στην 7η φωτογραφία απεικονίζεται η Στήλη του Κωνσταντίνου και δεξιά το κτίριο με τον τρούλο έχει στην κορυφή του διάκοσμο που μοιάζει με Σταυρό.
      Βασικά έτσι όπως το αντιλαμβάνομαι, το κτίριο πρέπει μάλλον να είναι τμήμα του χαμάμ Çemberlitaş. Το γιατί και αν υπάρχει Σταυρός στον τρούλο δεν μπορώ να το δικαιολογήσω. Ίσως να είναι κάτι άλλο και απλά φαίνεται έτσι στην φωτογραφία.
      Πολλούς χαιρετισμούς και να είσαι καλά

      Διαγραφή
  5. Ελένη Ζαράγκαλη26 Φεβρουαρίου, 2014 17:35

    Γιά χαρά Θοδωρή, όπως πάντα μας ξυπνάς μνήμες γιά την αγαπημένη Πόλη μας.
    Μία λεπτομέρια για την σύγκριση της φωτο του Αγίου ΔημητρίουΤαταούλον,η παλιά είναι η πίσω πλευρά
    της εκκλησίας,στά δεξιά φαίνεται το σχολείο και στο βάθος απέναντη ειναι ο αθλητικός σύλλογος Ταταούλον.
    Η νέα φωτο είναι το μπροστινό μέρος της εκκλησίας,ετσι ηταν πάντα !
    Μέ φιλικούς χαιρετισμούς...Ελένη Ζαράγκαλη(Ταταυλιανή)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Ελένη και πολλά ευχαριστώ για την πληροφορία.
      Είχα μια μικρή απορία για το καμπαναριό αφού έχω ακούσει οτι πριν από το τωρινό υπήρχε ένα άλλο. Πάντως δεν μου πήγε το μυαλό με τίποτα.
      Και τώρα που το ανέφερες είναι ξεκάθαρο οτι το κτίριο στα βάθος πρόκειται για το σχολείο.
      Θα ξαναπάω να δω αν υπάρχει η είσοδος ακόμα, δεν την έχω προσέξει. Η ματιά μου έχει παρατηρήσει μόνο το κουβούκλιο του φύλακα και την διπλανή βρύση.
      Πολλούς χαιρετισμούς και από εμένα και εύχομαι να σε ξαναδιαβάσουμε.
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  6. Γεια σου, Θοδωρή!
    Αυτό που σου έλεγα τις προάλλες δεν μπόρεσα να το τηρήσω, αφού ανέβασες το πέμπτο της αγαπημένης μου κατηγορίας αναρτήσεων...
    Τα λόγια περιττεύουν! Νομίζω ότι ξεπέρασες τον εαυτό σου. Εξαιρετική επιλογή φωτογραφιών! Ιστορία, φαντασία, αρχιτεκτονική, εξέλιξη, συγκίνηση, χρώματα, ζωντάνια και τότε και τώρα... Η Cemberlitas της Μέσης Οδού, (περάσαμε κι από κει), Μπεσίκτας, Εμίνονου, Σογιούκ Τσεσμέ, Ιππόδρομος, εκπληκτική Αγιά Σοφιά, Μπλε Τζαμί, τα Τείχη... Δεν άφησες και τίποτα... Με έκανες να ψάξω, όσο μου επιτρέπεται γιατί είμαι στη δουλειά, αλλά θα συνεχίσω το ψάξιμο, ιδίως για το παλάτι του Βουκολέοντα.
    Λιώσε τα παπούτσια σου στο περπάτημα, πάρε μπαταρίες για τη μηχανή σου, πίνε νερό, φάε και κουλούρια για να συνεχίσεις τέτοιες αναρτήσεις... και εμείς μπροστά στην οθόνη μας, με τη μουσική στα ύψη να απολαμβάνουμε!
    Δεν θα ησυχάσω αν δεν διαβάσω στο μέλλον «Τότε και τώρα Νο100»...
    Περιμένω...
    Τα ξαναλέμε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Μαράκι.
      Οι περισσότερες φωτογραφίες ταίριαξαν με τον πρόσφατο κοινό περίπατο. Ιδιαίτερα στέκομαι στα Τείχη των Βλαχερνών που ήσουν και εσύ παρών. Την επόμενη που θα έρθεις θα κινηθούμε και παραλιακά για επαφή με το παλάτι που δυστυχώς δεν πρόλαβες τις προάλλες.
      Αφού ξέρεις....στον ποδαρόδρομο και την περιπλάνηση δεν πιάνομαι. Και με 2-3 σιμίτια βγαίνει η μέρα στους δρόμους μια χαρά.
      100 Τότε και Τώρα;
      Θα σε πάρω για φωτογραφικό βοηθό και συνοδοιπόρο στις περιπλάνησεις. Μάλλον σου έφτιαξα το απόγευμα στο γραφείο, χαχα.
      Να είσαι καλά και θα μιλήσουμε σύντομα.

      Διαγραφή
    2. Δεν λες πάλι καλά που έχω εσένα και τα Χαμπέρια σου; Εγώ, πάντως, το λέω! Ανυπομονώ για τον επόμενο κοινό μας περίπατο!!!
      Να είσαι πάντα γερός!

      Διαγραφή
  7. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ΝΑ ΄ΣΑΙ ΚΑΛΑ, ΔΥΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ ΠΑΝΤΑ, ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΝΕΙΣ ΤΕΤΟΙΕΣ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ Θανάση μου. Χαρά μου να σε διαβάζω.
      Χαιρετισμούς, Θοδωρής

      Διαγραφή
  9. Θοδωρή έχεις βαλθεί να διακοσμήσεις το ισλαμικό πλαίσιο της Πόλης με έναν ρομαντισμό και μια ιστορική συνέχεια, που έστω και λίγο να σε καταλαβαίνανε τα μεμέτια θα δάκρυζαν με την υποχρέωση στο πρόσωπο σου. Δείξε μου ένα ξευγάρι φωτογραφιών και να πιστέψω ότι κάνουν έργα εν είδη μνημείου. Κάνουν έργα για να μείνουν. Κάνουν έργα για να μεταδώσουν στις επόμενες γενιές κάτι από την σημερινή τους λάμψη (αν υπάρχει). Για αυτό πολλές φορές αναρωτιέμαι, οι ντόποιοι φίλοι σου πως εκλαμβάνουν αυτές τις προσεγγίσεις σου ή αποτελεί αυστηρή κόκκινη γραμμή για σένα και δεν το συζητάς μαζί τους.
    Keep Walking
    Θανάσης (Βόλος)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Θανάση μου και χαιρετισμούς στον Βόλο.
      Βεβαίως και συζητώ τα θέματα της αλλαγής της Πόλης και συχνά δείχνω τις φωτογραφίες των αναρτήσεων "Τότε και τώρα".
      Απλά ο περισσότερος κόσμος δεν λαμβάνει τις αλλαγές αυτές υπόψιν του. Αυτές οι συνεχής μεταβολές συμβαίνουν άλλωστε παντού.
      Κόκκινες γραμμές δεν υπάρχουν στην παρέα και στις συζητήσεις με τις παρέες μου στην Πόλη.
      Να είσαι και να περνάς καλά. Ίσως καταφέρω να έρθω μέσα στο έτος και από τα μέρη σου.
      Χαιρετισμούς, Θοδωρής

      Διαγραφή
  10. Θόδωρα καλησπέρα, δέξου τα συγχαρητήριά μου. Η κάθε ανάρτησή σου καλύτερη από την προηγούμενη !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι καλά Νίκο μου. Καλή συνέχεια να έχουμε αν μας αφήσουν σε ησυχία και δεν μας "ρίχνουν" τα ΧΑΜΠΕΡΙΑ κάθε λίγο και λιγάκι.

      Διαγραφή
  11. Θοδωρή καλησπέρα ! μετά από μιά εξουθενωτική ημέρα έχεις καταφέρει πάλι να με κάνεις να ονειροπολώ μπροστά σε ερειπωμένα κτίρια και τείχ,η να χάνομαι μέσα σε σοκάκια , να προσπαθώ ν ανακαλύψω σημάδια του ρομαντικού χθές μέσα σ ένα μοντέρνο, αρκετά απρόσωπο σήμερα.
    Πάντα το "τότε και τώρα" γεννά αντιφατικά συναισθήματα . Είτε πρόκειται για πρόσωπα που η σημερινή τους οψη και προσωπικότητα εν γένει δεν σ αφήνει να μαντέψεις την αλλοτινή τους φρέσκια ματιά κι αγνότητα
    κι αυτή η ανακάλυψη σε εκπλήσσει ευχάριστα. Είτε πρόκειται για τη παλιά γειτονιά σου που έγινε αγνώριστη, για την πόλη σου που εκσυγγχονίσθηκε χωρίς αυτό να σημάινει ότι ομόρφηνε κιόλας.
    Πρόσφατα άκουσα σε μιά διάλεξη ότι στην Πόλη οι μπουλντόζες δουλεύουν ακατάπαυστα και ένα σωρό κτίρια κατεδαφίζονται καθημερινά για να μείνουν μόνο σαν αναμνήσεις σε παλιές φωτογραφίες σαν τις δικιές σου.
    Πόσο κρίμα κι άδικο για μια πόλη με τέτοια ιστορία ν αφανίζουν μια γοητευτική εικόνα του χθές για χάρη της
    ανοικοδόμησης του σήμερα.
    Οι φωτογραφίες που δημοσίευσες είναι τόσο ενδεικτικές του τι συμβαίνει. Σαν χίλιες λέξεις λειτουργουν, όπως
    λένε. Απ την άλλη μας δίνουν μικρά ερεθίσματα για να φανταζόμαστε, να ψάχνουμε και ν ανακαλύπτουμε πολύτιμα απομεινάρια ενός ενδοξου παρελθόντος. Θοδωρή , και πάλι έκανες δουλειά αξιοζήλευτη !
    Χίλια μπράβο !
    Καλό βραδάκι απ την Αθήνα, μια άλλη πόλη που επίσης νοσταλγούμε την αλλοτινή της ανθρώπινη όψη.


    ΑπάντησηΔιαγραφή