Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013

Τότε...και τώρα

You will be redirected to the new page in

seconds
Πριν περίπου έναν χρόνο είχα βρεθεί σε μια από τις πολλές αξιόλογες εκθέσεις του Σισμανογλίου Μεγάρου για να θαυμάσω την παρουσίαση του έργου δυο μεγάλων Ρωμιών φωτογράφων (δες εδώ). Εκεί, εκτός από την απόλαυση του έργου τους, πήρα την έμπνευση να ξεκινήσω μια προσπάθεια παρουσίασης φωτογραφιών από το μακρινό χθες και την εξέλιξή τους στις μέρες μας. Στην ανάρτηση για το φωτογραφικό υλικο περασμένων αιώνων είχα κάνει την πρώτη μου απόπειρα, παρουσιάζοντας δίπλα στις παλιές φωτογραφίες και τις δικές μου. Πλέον ξεκινά μια κατηγορία αναρτήσεων που θα περιλαμβάνει την σύγκριση των εικόνων του παρελθόντος με εικόνες του σήμερα. Βρίσκοντας φωτογραφίες στο διαδύκτιο και μέσα από τον δικό μου φωτογραφικό φακό προσπάθησα να αποθανατίσω τις ίδιες σκηνές στην εποχή μας, παρουσιάζοντας τις ομοιότητες και διαφορές του τότε και του τώρα.
Οι αλλαγές που συντελούνται στην Πόλη είναι διαρκείς και μεγάλες και ξεκινώντας από τις εικόνες γύρω από την Αγιά Σοφιά καταδεικνύεται με σαφήνεια η διαφορά ανάμεσα στο φτωχικό Σουλτάναχμέτ της οθωμανικής εποχής με αυτό των ημερών μας, όπου κυριαρχεί ως τουριστικό προιόν.
Τότε...
...και τώρα
Μέσα από αυτή την διαδικασία πήρα απαντήσεις σε ερωτήματα που αρκετά συχνά βασάνιζουν τον νού μου.
Ένα από τα διλλήματα που διαχρονικά έχω, είναι το θέμα της αναστήλωσης βυζαντινών ναών ώστε να χρησιμοποιηθούν ως τζαμιά. Τα παραδείγματα πολλά και η Μονή Μυρελαίου (πλέον Bodrum Camii) είναι ένα από αυτά (διάβασε την ανάρτηση εδώ). Σε όσους δυσανασχετούν με τα καμώματα των Τούρκων...το φωτογραφικό υλικό και η σύγκριση των εποχών δείχνει ότι σε ορισμένες περιπτώσεις και αν δεν είχε γίνει αυτή η μετατροπή, ίσως τα μνημεία αυτά να μην υπήρχαν καν, αλλά θα είχαν ισοπεδωθεί λόγω της φθοράς ή θα παρέμεναν θαμμένα στα έγκατα της Πόλης.
Μια Βλάγκα από το παρελθόν πραγματικά αγνώριστη! Όσοι έχουν βρεθεί στο σημείο, θα με καταλάβουν. Στην φωτογραφία χωράφια παντού και ο Μονή Μυρελαίου παρατημένη
Η Μονή Μυρελαίου τότε....
...και στις μέρες μας. Το μνημείο ευτυχώς διασώθηκε
Τότε, με το τζαμί του Λαλελί να διακρίνεται...κάτι αδιανόητο στις μέρες μας με την οικοδομική δόμηση...
...και εξαιτίας ότι η περιοχή γύρω από τον ναό καθαρίστηκε από τα σκουπίδια και τα χώματα, κατεβάζοντας και την επιφάνειά της
Το εσωτερικό της Μονής Μυρελαίου τότε....
...και τώρα
Για να διαπιστώσετε το μέγεθος των επισκευών και των ανασκαφών: Όλη η περιοχή έχει παντού πέτρες και χώματα και το μικρό παραθυράκι που μόλις διακρίνεται στα μέσα της βάσης του ναού...
...είναι το παραθυράκι από το υπόγειο μέρος της Μονής που πλέον καθαρίστηκε και είναι λειτουργίσιμος χώρος
Βέβαια υπάρχουν και οι αντίθετες περιπτώσεις συνοικιών που έσφιζαν από ζωντάνια και όμορφες γειτονιές και πλέον είναι υποβαθμισμένες και παρατημένες και που μου ραγίζουν την καρδιά. Στα σοκάκια του Βεφά η ψυχή μου πάντα λυπάται και μελαγχολεί.
Στο Βεφά, έξω από την εκκλησία των Αγίων Θεοδώρων που άλλοτε είχε γυναίκες, παιδιά και περαστικούς...
...στις μέρες μας η περιοχή είναι σχεδόν έρημη, παραμελημένη...
...και με το σπίτι απέναντι από την εκκλησία να ΄χει μετατραπεί σε χαλάσματα. Διάβασε και εδώ για την Πόλη που αλλάζει
Η Σφενδόνη με την κρήνη στα δεξιά και τα ξύλινα και πέτρινα σπίτια του τότε...
...τώρα με υπαίθριο πάρκινγκ και με την κρήνη σφραγισμένη
Σοκάκι της Πόλης στις αρχές του προηγουμένου αιώνα...
...και στις μέρες μας
Η Πόλη μάλλον έχει καταλάβει την μεγάλη μου αγάπη γι'αυτήν και φροντίζει να "συνομιλεί" μαζί μου δείχνοντας όλες τις κρυφές και μικρές ομορφιές της. Από την άλλη πλευρά έχω κι εγώ την ικανότητα να αποτυπώνω στο μυαλό μου όλα αυτά τα σημεία και να ξετρυπώνω όλες τις μικρές λεπτομέριες...ακόμα και από τα απέραντα Τείχη της Βασιλεύουσας!
Παμπάλαια φωτογραφία από τα Τείχη κοντά στην Μονή του Φιλάνθρωπου Χριστού τότε...
...και σήμερα με τα Θεοφύλαχτα Τείχη να στέκουν ακόμα
Πολλά άλλαξαν στην Πόλη τις δεκαετίες που πέρασαν, τόσο στην εικόνα της όσο και στις συνήθειες των κατοίκων της. Ευτυχώς όμως όχι όλα. Υπάρχουν διαχρονικές συνήθειες που ακόμα κρατούν και με ευχαρίστηση το αποτύπωσα στον φωτογραφικό φακό μου.
Το ψάρεμα με μικρούς και μεγάλους στην γέφυρα του Γαλατά...
...συνεχίζεται ως τις μέρες μας
Τότε Dolmuz...
...τώρα Dolmuz. Οι πειρατές της ασφάλτου (δες κι εδώ)
Στο Εμινονού οι ψαράδες με το φημισμένο κολατσιό Balık ekmek
Το στέκι υπάρχει εως σήμερα, παρ'όλη την τουριστικοποιησή του και τις εισαγωγές ψαριού
Επανήλθα στο παλιό παζάρι βιβλίων (δες εδώ) για να αποθανατίσω ένα στιγμιότυπο γεμάτο διαχρονικότητα. Μετά από λίγο ψάξιμο βρήκα το ίδιο σημείο και τυχαία είχα και το ίδιο στιγμιότυπο!
Το παζάρι βιβλίου σε φωτογραφία του 1940...
...και η φωτογραφία στο ίδιο σημείο πριν μερικές μέρες
Όλοι όσοι έχουμε κατηφορίσει από το Τάξιμ προς το Μπεσίκτας, έχουμε σίγουρα προσέξει το γήπεδο της ομώνυμης ομάδας. Τι υπήρχε άραγε εκεί πριν από το γήπεδο; Η απορία μου λύθηκε και καθώς περπατούσα στον λόφο για να τραβήξω την ίδια φωτογραφία...η συγκίνηση ήταν μεγάλη. Άραγε πως θα μοιάζει η ίδια φωτογραφία σε 100 χρόνια από τώρα;
Τότε...
...και τώρα
Η στοά που στις μέρες μας φιλοξενεί το φημισμένο παζάρι μπαχαρικών ή αιγυπτιακή αγορά (δες εδώ) ήταν αρχικά εντός του χώρου του Γενί Τζαμί και αν έχω πληροφορηθεί σωστά κάποτε δεν φιλοξενούσε μπαχαρικά μα φάρμακα!
To Mısır Çarşısı κατά την διάρκεια έργων αναπαλαίωσης...
...και το ίδιο σημείο στις μέρες μας
Μια θετική εξέλιξη της Πόλης σε σχέση με το παρελθόν είναι πως στις μέρες μας υπάρχει περισσότερο πράσινο και βλάστηση. Το παράδειγμα του Anadolu Kavağı είναι χαρακτηριστικό.
Κοντά στα όρια του Βοσπόρου την εποχή του '50...
...και η φωτογραφία που τράβηξα το περασμένο καλοκαίρι
Μια από τις αγαπημένες μου συνοικίες είναι το Ζειρέκ και έχω περιπλανηθεί δεκάδες φορές στα σοκάκια του. Μαγεμένος από μια απροσδιόριστη νοσταλγία έχω δώσει σε εκείνον τον μαχαλά την ονομασία: Συνοικία το όνειρο (διαβασέ την ανάρτηση εδώ) και οι δρόμοι του μου έδωσαν καλό φωτογραφικό υλικό για σύγκριση ανάμεσα στο τότε και στο τώρα.
Τότε.....εργασίες διανύξης του δρόμου το 1941
...και η ίδια φωτογραφία στις μέρες μας.
Καλύβες, απλωμένα ρούχα και η Μονή Παντοκράτορος σε ένα μάλλον χωριάτικο τοπίο...
...σήμερα στο χώρο υπάρχει καφετέρια με υπέροχη θέα και η Μονή είναι καλυμμένη για μακροχρόνιες επισκευές
Η παρακάτω φωτογραφία είναι μια από τις αγαπημένες μου και εκμεταλεύτηκα το γεγονός ότι έχω περιπλανηθεί σε χιλιάδες σοκάκια της Πόλης. Αναγνώρισα αμέσως το σημείο και οι εικόνες μιλάνε από μόνες τους. Εύχομαι επείτα από δεκάδες χρόνια να έχω την ευκαιρία να ξαναβρεθώ εκεί και να υπάρξει και τρίτη φωτογραφική συνέχεια.
Τότε...
...και τώρα. Μια φωτογραφία που με συγκίνησε και με γέμισε όμορφα συναισθήματα
Η πλατεία Ταξείμ είναι στην επικαιρότητα αυτές τις μέρες εξαιτίας των διαδηλώσεων που έχουν καθηλώσει τον πλανήτη. Εκτός από την επικαιρότητα όμως υπάρχει και η ιστορικότητα του χώρου.
Τότε....το 1929 με τα καμπαναριά της Αγίας Τριάδας να προσδίδουν μεγαλοπρέπεια στο σχετικά έρημο Τάξιμ
Και η ίδια φωτογραφία 2 μέρες πριν ξεκινήσουν οι διαδηλώσεις
Διεργασίες διάνοιξης του δρόμου το 1939....μια Πόλη παρθένα και αγνώριστη. Στο βάθος διακρίνεται ο μιναρές του Ζειρέκ τζαμί
Η ίδια φωτογραφία στις μέρες μας
Μια ακόμα φωτογραφία ντοκουμέντο που χρειάστηκα αρκετή περιπλάνηση και κόπο για να την πραγματοποιήσω είναι η επόμενη. Η αρχική φωτογραφία δείχνει απομεινάρια Τειχών και την τάφρο που τα περιέβαλε. Στο βάθος το Τεκφούρ Σαράι που πλέον στις μέρες μας επισκευάζεται και αναστηλώνεται για προσεχή τουριστική εκμετάλλευση. Τα τείχη των Βλαχερνών συναντούν τα Θεοδοσιανά Τείχη και κάπου σε εκείνο το σημείο υπήρξε και η θρυλούμενη Κερκόπορτα. Σε εκείνο το σημείο βρισκόνταν μάλλον νεκροταφείο και στις μέρες μας υπάρχει αθλητικός χώρος. Πάντως είμαι σίγουρος ότι κάπου πήρε το μάτι μου τάφους και Σταυρούς με μνήματα να είναι διάσκορπα δίπλα από το γηπεδάκι που υπάρχει εκεί. Το ακόμα εντυπωσιακότερο σημείο σύγκρισης είναι η περιοχή πολύ πιο πίσω από τα Τείχη. Έρημοι λόφοι υψώνονται σε μια Πόλη που μοιάζει τόσο μακρινή και διαφορετική από των ημερών μας. Οι ουρανοξύστες καταδυκνείουν ξεκάθαρα την αλλαγή. Θα στέκουν άραγε επιβλητικοί μα άκομψοι ακόμα εκεί μετά από 50 χρόνια ή θα είναι ακόμα περισσότεροι. Τα στοιχήματα δεκτά.
Τότε!!!
Και τώρα!!!
Έχω την ευχή ύστερα από πολλές δεκαετίες να υπάρξει μια τρίτη συνέχεια σε αυτή την σύγκριση των φωτογραφιών και της εικόνας της Πόλης. Αν όχι από 'μένα, ίσως από κάποιον άλλον μελλοντικό αγαπητικό και λάτρη της.
Κλείνοντας την ανάρτηση, παραθέτω μια φωτογραφία από το τελευταίο ξύλινο σπίτι που βρίσκεται στο άκρο της Σφενδόνης. Η κάτοικος, μια ηλικιωμένη γυναίκα, κάθονταν στο παράθυρο και αγνάντευε. Μόλις με είδε όμως να έχω σταθεί και να παρατηρώ το σπιτικό της, κρύφτηκε πίσω από τις κουρτίνες της. Πως θα μοιάζει άραγε η φωτογραφία αυτή έπειτα από 50-100 χρόνια; Η πρόκληση ανήκει στον φωτογράφο του μέλλοντος.
Το τελευταίο ξύλινο σπίτι της Σφενδόνης από το έτος 2013
Σίγουρα πολλά άλλαξαν στην εικόνα της Πόλης. Πολλά πράγματα χειροτέρεψαν, μερικά βελτιώθηκαν και κάμποσα παρέμειναν ίδια. Ξέρω ότι και εσείς βλέποντας τις παλιές φωτογραφίες θα νοιώθετε έντονα συναισθήματα νοσταλγίας από μια εποχή που φαντάζει πολύ μακρινή. Εξάλλου έχουμε την τάση να αναπολούμε το παρελθόν, μιας και συνοδεύεται από υπέροχες αναμνήσεις.
Η Πόλη δεν αποτελεί εξαίρεση και αλλαγές συνέβησαν σε όλες τις πόλεις. Επίσης δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι το εξωτερικό περιβάλλον, δηλαδή ο τόπος που ζούμε, είναι και αντικτύπο του εσωτερικού μας κόσμου και ποιότητας. Εμείς οι ίδιοι είμαστε συνυπεύθυνοι για όσα πραγματοποιούνται, με την λανθασμένη κρίση μας, την απάθεια ή την σιωπηρή συγκατάβασή μας. 
Μέσα από την σύγκριση του τότε και του τώρα η Πόλη ξετυλίγει την ιδιαιτερότητα της, την απροσδιόριστη μαγεία της και όπως τότε έτσι και τώρα σαγηνεύει τον φωτογραφικό φακό μα και τον χειριστή του.

20 σχόλια:

  1. Φίλε Θοδωρή,

    Δὲν ξέρω ἄν τὸ κατάλαβες (τὸ κατάλαβες νομίζω), ἀλλὰ κατὰ κάποιον τρόπο εἶσαι ἕνας δεινὸς ἱστοριοδίφης. Πολύτιμη ἡ δουλειὰ ποὺ κάνεις! Νἆ 'σαι σίγουρος ὅτι ὅλο καὶ κάποιος ἱστορικὸς τῆς Πόλης θὰ σὲ "ἐκμεταλλευτεῖ".

    Νῖκος

    ΥΓ. Χαλάλι ἡ "χαρακτηριστικὴ καθυστέρησή" σου! Ἀπὸ ἐμένα...τιμητική! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νίκο, το να σκαλίζω το παρελθόν και να το βάζω δίπλα στο παρόν είναι κάτι που λατρεύω. Βλέποντας και τα λάθη που ενδεχομένως να έχουν γίνει, μας βοηθά να μαθαίνουμε από αυτά και ίσως είναι ένα καλό εφόδιο για το μέλλον.
      Θα ακολουθήσουν και άλλες τέτοιες αναρτήσεις στο μέλλον. Έχω συλλεκτικό και καλό υλικό.
      Πάντως δεν πιστεύω να άργησα να δημοσιεύσω...7 μερούλες πέρασαν....έχω βάλει το φράγμα του δεκαήμερου ανάμεσα στα άρθρα και είμαι πάντα το λιγότερο με 4 αναρτήσεις τον μήνα. Βρέ μπας και έχει πάθει Χαμπέρικη εξάρτηση; Χαχα.
      Πάντως τούτη την φορά έβαλα και αρκετούς σύνδεσμους που παραπέμπουν και σε άλλες, παλαιότερες αναρτήσεις. Πατώντας όλες τις λέξεις που είναι με χρωματισμό, θα μεταφερθείς εκεί και θα έχεις υλικό για διάβασμα εως ότου έρθει η επόμενη ανάρτηση.
      Πολλά φιλιά στα Γρεβενά και να περνάς καλά. Τα λέμε σύντομα, καλό βράδυ.
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  2. Κάθε φορά που σε διαβάζω λυπάμαι που εγώ δεν έχω τη δυνατότητα να ζω στην Κωνσταντινούπολη, να περπατάω στους δρόμους της, πηγαίνοντας για τη δουλειά, για καφέ και dedı kodu στο σπίτι μιας φίλης μου, για ψώνια στον μανάβη, στον φούρνο για ψωμί... Ειλικρινά, όμως, περισσότερο λυπάμαι, διαβάζοντάς σε πάντα, που δεν έχω τη δυνατότητα και τα μέσα να σε γνωρίσει πλήθος κόσμου! Και όταν λέω "να σε γνωρίσει" το εννοώ στην κυριολεξία του. Γιατί διαβάζοντας αυτά που ανεβάζεις είναι σαν να γνωρίζουμε εσένα τον ίδιο προσωπικά.
    Εξαιρετική η ανάρτησή σου! Η συγκρίση του παρελθόντος με το παρόν είναι διδακτική και ταυτόχρονα συγκινητική. Η επιλογή και το ταίριασμα των φωτογραφιών καταπληκτική! Τα κείμενα που τις συνοδεύουν ταμάμ (δεν μπόρεσα να βρω ελληνική λέξη για να αποδώσω το νόημα, συγχώρεσέ με)!
    Αυτό που μπορώ να κάνω, προς το παρόν, είναι να απολαμβάνω εγώ την ανάγνωση και να το διαδίδω στους φίλους μου. Ελπίζω με αυτόν τον τρόπο να ενισχύω κάπως την προσπάθειά σου!
    Να είσαι πάντα καλά, περιμένω και τα επόμενα... Χωρίς άγχος, όποτε μπορείς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαράκι τι να πω τώρα εγώ σε τούτο το σχόλιο σου! Έγραψες!
      Πάντως για ανταπόδοση θα ευχόμουν τα 13 εκατομμύρια τουριστών που κατακλύζουν την Πόλη κάθε χρόνο, να ήταν σαν εσένα ποιοτικά, με σοβαρότητα, όχι ξερόλες, με επίγνωση το πού έρχονται και με διάθεση να γνωρίσουν κάθε πτυχή της, ακόμα και αυτά που μας ξενίζουν να τα παραδεχόμαστε.
      Σε ευχαριστώ πολύ για όλα και θα τα ξαναπούμε σύντομα πάλι.
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  3. Φίλε Θοδωρή καλημέρα, gunaydin.
    Συγχαρητήρια για το πολύ καλό σου ιστολόγιο, το οποίο και παρακολουθώ. Συνέχισε σε παρακαλώ τις ωραίες σου αυτές αναρτήσεις.
    Ήθελα να σημειώσω και να σε ρωτήσω μερικά πράγματα:
    α) στην παλιά φωτογραφία των τειχών διακρίνεται η τάφρος που υπήρχε μπροστά από τα τείχη ή είναι κάτι άλλο; Σήμερα υπάρχουν σημεία όπου να διακρίνεται ακόμα;
    β) Τα τελευταία χρόνια (κυρίως μετά το βιβλίο "Ρωμηοσύνη" του εκλιπόντος καθηγητού π. Ι. Ρωμανίδη)επικράτησε το Ρωμηός να το γράφομε με το σωστό ήτα και όχι με γίωτα όπως παλαιότερα. Το ήτα (κανονικά και με υπογεγραμμένη)προέρχεται από το άλφα-γιώτα της λέξης Ρωμαίος. Ρωμαίος --> Ρωμηός
    γ) Τα χρόνια της κρίσης που ζούμε στην Ελλάδα, γνωρίζεις και σύ ότι υπάρχουν διάφορες προφητείες σχετικά με την Πόλη και το μέλλον της. Έχω ακούσει ότι και οι Τούρκοι έχουν παρόμοιες παραδόσεις ότι η Πόλη θα χαθεί κάποια μέρα γι΄ αυτούς. Εσύ έχεις διαπιστώσει να υπάρχει κάτι τέτοιο στην τούρκικη κοινωνία;
    δ) Υπάρχουν θέσεις εργασίας για επιστήμονες (χημικούς, δικηγόρους, γιατρούς, αρχιτέκτονες, βιολόγους κλ) στην Κωνσταντινούπολη σήμερα; Υπάρχει ενδιαφέρον για καθηγητές Ελληνικών; Μπορεί κάποιος ξένος να δουλέψει εκεί; Ποιοί είναι περίπου οι μισθοί; Αν έχεις κάτι υπόψιν σου.
    Σε ευχαριστώ
    Καλή δύναμη
    Γιάννης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φίλε Γιάννη σ'ευχαριστώ για το σχόλιο, την συμμετοχή και καλως όρισες στην παρέα μας.

      Στην φωτογραφία που ρωτάς όντως διακρίνονται τα απομεινάρια της τάφρου και όχι η τάφρος καθεαυτή. Τουλάχιστον από την φωτογραφία καταλαβαίνεις λίγο το μήκος της και το μέγεθός της. Στην πλειοψηφεία της έκτασης των τειχών σήμερα υπάρχει απλά πράσινος χώρος και σε αρκετά σημεία, ειδικά κοντά προς το Μπαλουκλή, θα δείς να υπάρχουν και μικρά μποστάνια με λαχανικά. Στην φωτογραφία που υπάρχει σε αυτήν την ανάρτηση, ετοιμάζετα να γίνει πάρκο που θα συνδέεται με το γήπεδο που βρίσκεται δίπλα στο Τεκφούρ Σαράι.

      Για την λέξη "Ρωμιός" όντως έχεις δίκιο και εγω την βλέπω παντού με "η". Ξεκίνησα να γράφω πριν χρόνια τα κείμενα εδώ έτσι, γιατί κιόλας στο δικό μου μάτι "κάθησε" καλύτερα και πλέον μετά από σχεδόν 3 χρόνια γραψίματος δεν επιθυμώ να το αλλάξω. Άσε που δεν αποδέχομαι και το συνειρμό που κάνουν πολλοί με τους Ρωμαίους (Λατίνους) αγνοώντας ότι και η λέξη Ρώμη και Ρωμαίος είναι ελληνικότατες και δεν έχουν σχέση με τους Λατινοφράγκους.

      Για το θέμα των προφητειών δεν επιθυμώ να εκφραστώ εδώ και να πω την προσωπική μου άποψη. Είναι μια πολύ μεγάλη κουβέντα και πάντως έχω πολλά να πω περι του θέματος και με άποψη. Ίσως στο γράψω στο e-mail σου αν θέλεις οπωσδήποτε να ακούσεις την γνώμη μου.
      Από την πλευρά των Τούρκουν, έχουν και οι μουσουλμάνοι τις προφητείες τους αλλά για τον απλό κόσμο και ειδικά την νεολαία και τις νέες γενιές το θέμα αυτό είναι άκυρο και άνευ σημασίας. Και αυτά τα παιδιά είναι Πολίτες και οι γονείς και παππούδες γεννήθηκαν σε τούτα τα χώματα. Αγαπούν τούτη την Πόλη, γι'αυτό και αντιδρούν τούτο τον καιρό και φυσικά είναι και δική τους πόλη, δεν είναι λαθρέποικοι εδώ. Ειδικά οι αρκετά νέοι έχουν διάθεση να μάθουν για τα λάθη που έγιναν στο παρελθόν, να νιώσουν ντροπή για τα γεγονότα και να διδαχθούν από αυτά.
      Αυτά τα πολύ βασικά, τα υπόλοιπα για το θέμα, αν θέλεις στο e-mail σου.

      Για το 4ο ερώτημά σου, παραθέτω την ανάρτηση:

      http://tixamperiaapothnpolh.blogspot.com/2013/03/blog-post_5.html

      Διάβασέ την και θα πάρεις μια άποψη και ίσως απόκριση στο θέμα της εργασίας.
      Πάντως να προσθέσω ότι αν κάποιος θέλει να το προσπαθήσει, καλύτερα να έχει ήδη βρει την θέση εργασίας από πολύ πριν και προτού φτάσει στην Πόλη, καθώς επίσης να έχει προχωρήσει κατά πολύ το θέμα των εγγράφων...Αλλιώς ίσως θα έρθει τσάμπα αφού η άδεια εργασίας θα απορριφθεί ή θα περιμένει αρκετούς μήνες άεργος και άνεργος,με ότι αυτό συνεπάγεται.

      Χάρηκα που τα είπαμε και θα χαρώ ακόμα περισσότερο να τα ξαναπούμε εδώ ή και στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο.
      Χαιρετισμούς, Θοδωρής

      Διαγραφή
    2. Θοδωρή σε ευχαριστώ πολύ για τις πληροφορίες. Κατανοώ τη θέση σου. Θα τα πούμε και ηλεκτρονικά.
      Γιάννης από Κρήτη - gigiritli

      Διαγραφή
    3. Να είσαι καλά..στείλε μου αν θες το μέιλ σου και τα λέμε εκει. Θα το σβήσω μετά από τα σχόλια, για να μην φαινεται σε όλους

      Διαγραφή
  4. Καλημέρα!

    Μπράβο βρε Θοδωρή καταπληκτική ανάρτηση. Μ'αρεσε πάρα πολύ το σοκάκι που αναγνώρισες σε παλια φωτογραφία καθώς και η φωτογραφία έξω από την εκκλησία των Αγίων Θεοδώρων, ενώ κατά κάποιο με σόκαρε η φωτογραφία με τα τείχη και στο βάθος τους ουρανοξύστες...

    Γενικά όλες ειναι μια και μια οι φωτογραφίες σου!

    Τα λέμε και να προσέχεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γειά σου Γιώργο...και εγώ είμαι τις ίδιας άποψης. Όλες οι φωτογραφίες έχουν κάτι να πουν. Το σοκάκι που αναφέρεις, το πέτυχα όντως πολύ καλά. Γενικά υπάρχει μια διαφορά στις φωτογραφικές μηχανές του τότε και του τώρα. Είχαν άλλο τρόπο φωτογράφισης τότε και οι φακοί ήταν φυσικά διαφορετικοί. Εκεί οφείλεται το γεγονός ότι ενώ βρισκόμουν στα ακριβώς ίδια σημεία, όλα είναι μοιάζουν μερικά εκατοστά μετακινημένα.
      Όσο για τους ουρανοξύστες....στον λαιμό που έχουν κάτσει από τις δεύτερη μέρα που πάτησα το πόδι μου στην Πόλη (την πρώτη τους ψιλοθαύμασα καθώς και την ικανότητα οικομοδομικής δόμησης των Τούρκων). Δυστυχώς μόνον ένας σεισμός θα μας σώσει από δαύτους, συνηθίζω να λέω σαν μακάβριο αστείο με τον πεθερό μου.
      Πολλούς χαιρετισμους σε 'σενα και στην Θεσσαλονίκη.
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  5. Θοδωρή καλημέρα και πολλούς επαίνους για το τελευταίο πόνημα σου.
    Τώρα καταλαβαίνω γιατί προτίμησες στην πρόταση μου να απιοστείλλω προς ενημέρωση σου, το δικό μου αρχείο για την Πόλη, ευγενικώς να μου αντιπροτείνεις εν ευθέτω χρόνο να το δούμε μαζί. Πράγματι με έπεισες ότι έχεις στην κατοχή σου ένα πολυτιμότατο και αξιοθαύμαστα πλούσιο αρχείο που το απέκτησες σε τόσο βραχύ διάστημα γνωριμίας σου με την Πόλη μας που λατρεύεις όπως και εγώ που έζησα τα ωραιότατα αλησμόνητα νεανικά μου χρόνια. Η εργασία σου είναι καταπληκτική και περίμένω με ανυπομονησία και τις παρεμφερείς αναρτήσεις σου. Παράλληλα σου εύχομαι να συνεχίσεις σε αυτό το ποιοτικό μονοπάτι που αληθώς είναι ΜΟΝΑΔΙΚΟ στο διαδύκτιο με την θεματολογία της ανεπανάληπτης Πόλης μας, που πραγματικά αυτό της αξίζει.
    Άξιος
    Φιλικότατα Γιώργος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γειά σου Γιώργο μου, καλέ μου φίλε και ευχαριστώ που είσαι εδώ μαζί μας.
      Ο λόγος που θέλω να κοιτάξουμε αυτό το σπουδαίο αρχείο μαζί και από κοντά, είναι γιατί θεωρώ σπουδαίο να μοιραστώ τις πληροφορίες που συνοδεύουν το αρχείο και να ακούσω τα λόγια ενός σπουδαίου "δάσκαλου" όπως εσύ. Εσύ ανήκεις στην κατηγορία των Ρωμιών που οι μαρτυρίες και γνώμες είναι σημαντικότερες από κάθε φωτογραφία και ντοκουμέντο. Γι'αυτό με το καλό στην Αθήνα και από κοντά!
      Καλό απόγευμα στην πατρίδα.
      Φιλιά, Θοδωρής

      Διαγραφή
  6. Χρήστος Ι.Δρούγκας - Ναύπλιον16 Ιουνίου, 2013 17:29

    Θοδωρη, κάθε φορά που βλέπω παλαιές φωτογραφίες νοιώθω μιά θλίψη για την Πόλη
    που "έφυγε" [όχι όλες ακριβώς, γιατί υπάρχουν και μνημεία πού σώθηκαν, όπως πχ η Μονή
    Μυρελαίου ή Bodrum Camii]. Γράφω θλίψη γιατί η Πόλη άλλαξε πρός το χειρότερο. Καί
    τό λέω από προσωπική άποψη μιάς και κουβαλάω ακόμα τίς εικόνες της Πόλης της πρώτης
    επαφής μου μαζί της, πρίν 28 χρόνια. Μπορεί να μην ήταν η Πόλη τών φωτογραφιών της
    ανάρτησής σου, ήταν όμως πολύ κοντά σ' αυτά πού δείχνουν.
    Με την ευκαιρία, το καμπαναριό που προβάλλει στό κάτω μέρος της φωτογραφίας της
    περιοχής Μπεσίκτας είναι του Αγίου Φωκά ή κάποιας εκκλησίας που κατεδάφισαν ;
    Άντε , και σε καλλίτερα !!!
    Χ ρ ή σ τ ο ς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αχ Χρήστο μου έτσι είναι δυστυχώς....βέβαια...και πια πόλη δεν άλλαξε προς το χειρότερο; Λείπω μόνον 13 χρόνια από την Ελλάδα...και όταν επιστρέψω στις γειτονιές μου, θλίβομαι..Ακόμα και η Αθήνα των δικών μου αναμνήσεων φαντάζει τόσο μακρινή, κι ας είμαι μόνον 33 χρονών.Έτσι είναι οι μεγαλουπόλεις....
    Να σκεφτούμε επίσης και τον "ηθικό" ή "άεργο" αυτουργό σε όλα αυτά.

    Σε ποιό καμπαναριό αναφέρεσαι στο Μπεσίκτας; Μήπως εννοείς τον Πύργο που είναι λίγο πριν την είσοδο του Ντολμάμπαχτσέ;

    Πολλούς χαιρετισμούς στο Ναύπλιο και χαίρομαι που έγραψες.
    Καλό απόγευμα και τα λέμε σύντομα και πάλι.
    Θοδωρής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ΘΟΔΩΡΗ ΓΕΙΑ ,ΜΕ ΔΥΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΜΑΣ ΖΩΝΤΑΝΕΨΕΣ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΔΕΙΞΕΣ ΤΟ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΧΙΛΙΑ ΜΠΡΑΒΟ ΕΙΣΑΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΣ.ΜΙΧΑΛΗΣ ΝΕΜΕΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Μιχάλη και πάλι.
      Ποιές ήταν οι 2 αυτές φωτογραφίες που σε "ταξίδεψαν" στο παρελθόν;
      Ευχαριστώ για τα καλά λόγια και τις καλησπέρες μου στην Νεμέα

      Διαγραφή
  9. Τι καταπληκτική δουλειά έκανες πάλι Θοδωρή μου !!!
    Δουλειά που θέλει ψυχή κι ευαισθησία να την κάνεις ..
    Ευχαριστώ για τις ανεκτίμητες εικόνες
    Σοφία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ Σοφία μου....από μεράκι, διάθεση και αγάπη είμαι αστείρευτος όταν αφορά την Πόλη. Είχα λίγο περισσότερο περπάτημα για να βρώ ορισμένα συγκεκριμένα σημεία και να τα φωτογραφίσω από την οπτική γωνία που ήθελα, μα εντάξει...άξιζε και εξάλλου είμαι συνηθισμένος σε πολύ περπατημα.
      Και εγώ ευχαριστώ για την συμμετοχή και το σχόλιο. Είστε όλοι σας η μπαταριά μου!
      Καλό βράδυ και σύντομα τα ξαναλέμε.
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  10. Γεια σου Θοδωρή.Υπέροχες φωτογραφίες και η συγκριση με το παρελθόν εξαιρετική!Τα μν'ηματα που αναφέρεις δίπλα στο Τekfur Saray είναι όντως το Ρωμέικο Νεκροταφείο του Εgri Kapi Τάσος ,Θεσ/νίκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τάσο σε ευχαριστώ για την επιβεβαίωση της πληροφορίας. Καλά τους πήρε το μάτι μου τους Σταυρούς.
      Πολλούς χαιρετισμούς και τα λέμε πάλι σύντομα.
      Θοδωρής

      Διαγραφή